استقلال تهران که با ترافیک هافبک و مهاجم روبروست درحالی دو هفته ابتدایی فصل دریغ از یک گل زده و به ترتیب با قرارگرفت در رده ۱۳ و ۱۱ به نیمه پایینی جدول الصاق شده که ۵ تیم بعد آن تا پایان هفته دوم حداقل یک گل در دروازه حریفان خود کاشته اند. در وهله اول شاید موضوع مهم بنظر نیاید اما بر آنیم تا اهمیت این ویژگی خاص استقلال مدل منصوریان یعنی ندیدن و کج دیدن دروازه حریف را حداقل برای هواداران باشگاه متخصص آسیا با چند آمار ساده بیان کنیم. 

سرمربی کنونی آبی های پایتخت در فضای هرج و مرج حاکم بر این باشگاه در پایان فصل پانزدهم ، تیمی را از پرویز مظلومی تحویل گرفت که بدون پلی میکر و مهاجمان ششدانگ ۱۸ هفته از ۳۰ هفته را در صدر فخر فروشی کرده بود ، به همراه تراکتور در پایان فصل با ۴۳ گل زده پس از پرسپولیس ۵۰ گله دومین خط حمله لیگ را در اختیار داشت ، علاوه بر حضور در فینال جام حذفی با اختلاف ۵ امتیاز پایین تر از پرسپولیس و استقلال خوزستان ۵۷ امتیازی سوم لیگ برتر شد و جواز حضور در پلی آف آسیا را در جیب داشت. جالب تر آنکه شاگردان مظلومی در دو هفته ابتدایی به ترتیب با ۲ و ۴ گل زده و فقط و فقط بواسطه تفاضل ۱ و ۳ گل صدرنشین جدول شده و در بسیاری از هفته ها نیز صدرنشینی خود را مدیون تفاضل گل یا گل زده بیشتر نسبت به رقیبان بودند. بعنوان یک مثال ملموس تر ، استقلال مظلومی در هفته ۲۸ درحالی صدر را پس از ۳ هفته پس گرفت که با پرسپولیس و استقلال خوزستان در امتیاز ۵۱ برابر و با تیم ویسی در میانگین ۱۶ گل شانه به شانه بود و تنها بدلیل ۴۰ گل زده بر دو رقیب برتری یافت. شاید برای مظلومی که ارزش گل زده را بخوبی درک می کرد درصورتی که کمی زودتر تحرکات عجیب اطرافش را می دید و پیش از دربی ۸۲ و بازی با تراکتور قلعه نوعی فکری به حال تنش آفرینی و ساز مخالف زدن روی خط دروازه اش می کرد ، دست یابی به دوگانه حذفی و لیگ و ورود مستقیم به رقابت در آسیا چندان سخت هم نبود. 

آبی ها در فصل ۱۶ تیم پرهزینه ای را زیر نظر منصوریان بستند که کاوه رضایی بمب نقل و انتقالاتی آن لقب گرفت و بعدها چند نفر از آنان یا سکونشین شدند و یا بواسطه مصدومیت های کهنه با کوچکترین تلنگری خانه نشین و نیمکت نشین و دست آخر هم برخی با ذوق و شوق فراوان! و برخی بعنوان مازاد جدا شدند. آبی ها بعکس فصل هفدهم که اول با باخت و بعد مساوی استارت هیرو وار زده اند ، در فصل پیش هفته اول را با مساوی ، یک گل زده ، تفاضل صفر و هفتمی جدول و هفته دوم را با باخت و رده دوازدهمی پشت سر گذاشتند. در هفته چهارم با میانگین منفی ۲ گل زده به ستون اول سطر پانزدهم جدول سنجاق شدند. هرگز تا پایان فصل صدر جدول را ندیدند. ته فصل مقام دومی را با ۹ امتیاز کمتر نسبت به پرسپولیس و تنها با یک امتیاز بلاتر از تراکتور ۵۶ امتیازی بدست آوردند. خط حمله شان فقط اختلاف ۲ گل زده بیشتر را به نسبت خط آتش مظلومی ثبت کردند. از جام حذفی با فاصله زیاد از فینال کنار رفته و در آسیا با قبول ۶ گل از العین در مقابل یک گل زده کاوه رضایی از روی ضربه ایستگاهی مفتضحانه محو شدند. اگر لطف تیم داوری فغانی و ذهن مشغولی و برنامه برانکو بابت بازی الوحده در دربی برگشت و ۱۲ امتیاز دیگر اهدایی اشتباهات داوران و دست مدافع صبا و بحران تراکتور در کار نبود شاید در آخر فصل نمی توانستند به مقامی بیش از هفتمی دست یابند. همه اینها حاکی از نزول هیروی استارت شده بدست منصوریان است که در فصل جاری نیز بنظر با بستن قراردادهای میلیاردی و کلان تر در دل نیمه شبها با بازیکنان پا به سن گذاشته یا عصا بدست و بازیکنانی که دروازه حریف را در نور گم می کنند استاپ نخواهد کرد.