به گزارش پیروزی دیلی، رسن در بازی‌های آسیایی با پنالتی گرفتن و فرصت‌هایی که برای مهاجمان ساخت اولین قدم‌ها برای قرار گرفتن در ترکیب اصلی پرسپولیس و در دل هواداران را برداشت و در دربی این مسیر را به سرانجام رساند.

اگرچه رسن تا این‌جای کار و در دقایقی که در میدان حضور داشته نتوانسته گل یا پاس گلی را به نام خود ثبت کند اما بازی موثر او به چشم آمده است. یکی از خصوصیاتی که باعث بازی موثر رسن در زمین می‌شود سرعت و دوندگی اوست. سرعت و دوندگی خصوصیتی نیست که مختص به رسن باشد و بسیاری از بازیکنان فعلی و قبلی پرسپولیس هم این خصوصیات را داشته‌اند. شاید بارزترین آنها غلامرضا رضایی بود. رسن اما با بازیکنان این سبک یک تفاوت ویژه دارد که او را کاملا متفاوت از بقیه می‌کند.

اولین فاکتور و برتری او نسبت به بقیه خلاقیت و موقعیت سازی است و دومین فاکتور او حرکت کردن در عمق است. رسن برخلاف بازیکنان دونده با سرعت بالا علاقه‌ای به خط طولی زمین و حرکت کردن در کنار آن ندارد و حرکات او کاملا هدفمند و به سمت قلب دفاع حریف است. رسن در طول بازی استقلال در هر نقطه‌ای که به توپ می‌رسید اگر در کناره زمین بود مسیرش را به سمت وسط زمین منحرف کرده و تلاش می‌کرد که به سمت دروازه حرکت کند و اگر در میانه میدان صاحب توپ می‌شد با از میان برداشتن بازیکنان حریف خود را به دروازه حریف نزدیک‌تر می‌کرد. نتیجه این تلاش‌ها، به موقعیت رسیدن پرسپولیس بعد از حرکات انفجاری رسن بود. همین مساله باعث می‌شد تا بازی رسن به چشم بیاید و حتی اگر تعداد دفعاتی که او در طول ۹۰ دقیقه صاحب توپ شد زیاد نباشد، هر بار نتیجه مثبتی داشته باشد.

گراف حرکات رسن در بازی با استقلال

همانطور که در گراف مشخص است، رسن به جای فرار از مدافعین و حرکت کردن لب خط، هر بار صاحب توپ شده به عمق دفاع حریف زده است. او از ۷ باری که در این بازی پا به توپ حرکت کرد، فقط یک بار برای گرفتن زمان بازی به سمت نقطه کرنر رفت و باقی دفعات، مسیرش رو به دروازه بود.