آینده‌ای که درخشان نیست/سرنوشت آقای گل‌های جام‌جهانی نوجوانان چه شد؟
2 ستاره جوان فرصت آقای‌گل شدن در جام‌جهانی نوجوانان را دارند، اما باید بدانند آقای‌گل شدن تضمینی برای آینده درخشان نیست.
به گزارش پیروزی دیلی، فوتبال ورزشی است که موفقیت در آن هیچ‌وقت تضمین شده نیست. مثال‌های زیادی از بازیکنانی وجود دارد که روزگاری ستاره تیم‌های‌شان بودند و با یک افت کوتاه‌مدت یا مصدومیت دیگر نتوانستند خودشان را به سطح اول برسانند. جام جهانی نوجوانان هم‌اکنون به ایستگاه پایانی خود رسیده است و امروز تیم‌های انگلیس و اسپانیا در هند به مصاف هم می‌روند. تیم‌هایی که از دو بازیکن کلیدی برای کسب عنوان آقای گلی رقابت‌ها بهره می‌برند. رهیان بروستر شماره 9 انگلیس که در لیورپول بازی می‌کند، با هت‌تریک مقابل برزیل در نیمه‌نهایی توانست شانس آقای گلی‌‌اش را افزایش دهد و در نقطه مقابل آبل رویس بازیکن اسپانیا که در بارسلونا عضویت دارد در تعقیب اوست. با این حال نمی‌توان آینده این دو بازیکن را تضمین شده دانست چرا که کم نبودند بازیکنانی که قبلاً در این تورنمنت آقای گل شدند اما بعدها به جایی نرسیدند.
ویکتور اوسیمهن – 2015
تا الان همه چیز برای این بازیکن خوش‌یمن بوده است. در جام جهانی نوجوانان که سال 2015 برگزار شد، ویکتور اوسیمهن از نیجریه با 10 گل توانست آقای گل شود. اوسیمهن با این موفقیت توانست در 18 سالگی 2 بازی ملی برای تیم بزرگسالان نیجریه انجام دهد و به باشگاه ولفسبورگ برسد.
والمیر بریشا – 2013
نمونه بارز بازیکنی که آینده‌‌اش خراب شد. بریشا در جام جهانی نوجوانان 2013 توانست برای سوئد خوش بدرخشد و با 7 گل آقای گل شود. همه چیز خوب بود و او موفق شد خودش را به باشگاه رم برساند اما به درد فوتبال ایتالیا نمی‌خورد. والمیر لیگ یونان و هلند را تجربه کرد و در حالی که 21 سال بیشتر ندارد در لیگ نروژ بازی می‌کند.
سلیمان کولیبالی – 2011
آقای گل جام جهانی 2011 مکزیک امروز به جایی رسیده است که در باشگاه الاهلی مصر توپ می‌زند. سلیمان کولیبالی در آن تورنمنت 9 گل برای ساحل عاج به ثمر رساند و در حالی که از رئال‌مادرید و منچستریونایتد پیشنهاد داشت، به پیشنهاد تاتنهام پاسخ مثبت داد. او اما از تاتنهام به باری و پیتربورو رسید تا فوتبالش رفته‌رفته نابود شود.
بورخا گونزالس –2009
مسیر بورخا هم آن‌طور که در جام جهانی 2009 هنرنمایی کرد، موفقیت‌آمیز نبود. او برای تیم زیر 17 ساله‌های اسپانیا 5 گل زد و توانست از تیم دوم اتلتیکومادرید به تیم اصلی راه پیدا کند. پیشرفت او اما متوقف شد و در نهایت به بازی در تیم‌های مورسیا، هوئسکا، لاکرونیا، ایبار، سوآنزی و اخیراً مالاگا رضایت داد. بازی در تیم‌های زیر 19 ساله‌های اسپانیا هم آخرین ایستگاه ملی او بود.
ماکولی کریستانتوس – 2007
اوضاع خوبی داشت و در جام جهانی نوجوانان با 7 گل آقای گل شد. ماکولی نیجریه‌ای اما در فوتبال اروپا نتوانست به موفقیت دست پیدا کند. در هامبورگ یک بازی هم برای تیم اصلی انجام نداد، کارلسروهه و اف‌اس‌وی فرانکفورت را تجربه کرد تا برای همیشه از آلمان برود. لاس‌پالماس، سیواسپور ترکیه، آاک آتن و لامیا یونان مقاصد بعدی او بودند.
کارلوس ولا – 2005
5 گل برای نوجوانان مکزیک در جام جهانی زد تا از گوادالاخارا به آرسنال برسد. آرسنال اما جلوی پیشرفتش را گرفت و در نهایت به تیم‌های اوساسونا، وست‌بروم و سوسیه‌داد رسید. او هم‌اکنون در تیم لس‌آنجلس اف‌سی بازی می‌کند. با این حال ولا همواره یکی از بازیکنان شاخص تیم ملی مکزیک است.
سسک فابرگاس – 2003
تنها بازیکنی که از جام جهانی نوجوانان توانسته موفقیت خود را حفظ کند، سسک فابرگاس است. بازیکن فعلی چلسی در جام جهانی نوجوانان با 5 گل توانست از آکادمی بارسلونا به آرسنال برود و دوباره به این باشگاه بازگردد. البته عده‌ای موفقیت فابرگاس را بیشتر به حضورش در آکادمی لاماسیا ربط می‌دهند.
سیناما پونگوله – 2001
9 گل برای نوجوانان فرانسه کافی بود تا توجه مسئولان استعدادیابی لیورپول را به خود جلب کند. او با لیورپول قهرمانی در لیگ قهرمانان را تجربه کرد، در اتلتیکومادرید و اسپورتینگ لیسبون فوتبالش را ادامه داد و امروز در 32 سالگی در لیگ تایلند توپ می‌زند. تیم ملی فرانسه اما جایی برای این بازیکن نداشت.
اسماعیل آدو – 1999
با تیم غنا در جام جهانی نوجوانان 7 گل به ثمر رساند اما مسیر فوتبالش تغییر چندانی پیدا نکرد. اوج هنرنمایی او بازی برای مکابی در لیگ قهرمانان اروپا بود و در اروپا مورد توجه قرار نگرفت تا جایی که دوباره به کشورش بازگشت. در تیم ملی غنا هم 9 بازی بیشتر به اسماعیل نرسد و اکنون که 35 سال دارد دیگر فوتبال بازی نمی‌کند.