از مرد سال آسیا تا محرومیت 4 ماهه ورزش ما چند سالی است که به خبر تعلیق و محرومیت و جریمه‌های سنگین و میلیاردی عادت کرده، هنوز از خبر کسر امتیاز و تعلیق و محرومیت بابت پرونده ژوزه که دستاورد مدیران قبلی باشگاه بود خلاص نشده‌ایم که خبر آمد مردی که خود را برای رسیدن به فینال لیگ قهرمانان با پرسپولیس و درخشش در جام‌جهانی همراه با تیم ملی آماده می‌کند تا فوتبال ایران بیش از هر زمان دیگری به کسب دوباره عنوان مرد سال آسیا نزدیک شود، با این محرومیت هم لیگ قهرمانان را از دست می‌دهد و حتی احتمال کمی دارد که جام‌جهانی را هم از دست بدهد. اگر این پرونده به درازا کشیده شود به واقع حضور طارمی در جام‌جهانی نیز تحت‌الشعاع قرار خواهد گرفت، ضمن اینکه دوری 4 ماهه یک بازیکن از کوران مسابقات، به خودی خود ممکن است وی را ولواینکه ستاره‌ تیمش باشد، با دوره‌ای افت و مشکلات روحی مواجه سازد و کیروش و سطح فنی میدان پیش رو (جام جهانی) نیز چیزهایی نیست که دورنمای خوبی را برای طارمی به تصویر بکشد. 

 جدای ضرر مالی و دلارهایی که باید بابت این اشتباه از کشور خارج شود، اگر دادگاه cas حکم فیفا را تایید کند پرسپولیس دو فصل از پنجره نقل و انتقالاتی محروم خواهد شد که معنای آن دچار شدن به وضعیت امروز تراکتورسازی و مصائبی که در یک سال اخیر با آن دست و پنجه نرم کرده، با اندکی تفاوت است.

 روزگار ورزش ایران و این محرومیت‌ها، تعلیق‌ها و جریمه‌ها، تداعی کننده ضرب‌المثل معروف «شتری است که دم خانه همه کس می‌خوابد»، است. یک روز تیراندازی، یک روز شطرنج، یک روز فوتبال ایران، یک روز تراکتورسازی، یک روز استقلال و یک روز هم پرسپولیس.

 این شتر سال‌هاست دم خانه ورزش ما خوابیده و قصد بیدار شدن هم ندارد. فقط هر روز یک رشته و یک تیم را درگیر می‌کند. این وسط جدا از بی‌اعتباری ورزش‌مان و هزینه‌ای که بابت از دست دادن یک مهره و یا یک فرصت باید بپردازیم، در این شرایط نامساعد اقتصادی که به واسطه تحریم‌ها و دیگر اتفاقات بر کل کشور سایه افکنده، باید جریمه‌های نجومی را به حساب خارجی‌ها واریز کنیم. 

پول هایی که به واقع می‌تواند هزینه زیرساخت‌های ورزشی و پویایی ورزش ایران شود، در بخش ناکارآمدی، بی‌تدبیری و ضعف مدیریتی هزینه می‌شود.

اختلافات داخلی و عزل و نصب‌های عجیب و غریب به گوش فدراسیون‌های بین‌المللی می‌رسد و تیراندازی و فوتبال‌مان تعلیق می‌شوند.