امامی: ماریو به خاطر نامه‌ها چپ چپ به ما نگاه می‌کرد/محرومیت کل ورزش ما را تهدید می‌کند
از زمانی که به یاد می‌آوریم، همواره کمیته داوران یکی از پرحاشیه‌ترین کمیته‌های فدراسیون کشتی بوده، داورانی که معمولا آب شان در یک جوی نمی‌رود و حتی کار از مصاحبه علیه یکدیگر گذشته و علیه هم با فیلای وقت و اتحادیه جهانی نامه‌نگاری می‌کنند.
به گزارش پیروزی‌دیلی، فدراسیون طالقانی، یزدانی‌خرم، خطیب و خادم هم ندارد، همه وقت این اختلافات بوده، اختلافاتی آنقدر پررنگ که کسی هیچ‌زمانی نمی‌تواند آنها را کتمان کند. شاید به نوعی ارتباطات بین‌المللی داوران که در پی سال‌ها قضاوت در سطح اول کشتی دنیا داشته‌اند سبب‌ساز این موضوع شده که به وقت اعتراض و انتقاد، نخواهند کار در داخل کشور حل و فصل شود و دست به زیرآب‌زنی بین‌المللی بزنند.
صحبت‌های اخیر رسول خادم در مجمع انتخاباتی فدراسیون کشتی هم موید این نکته بود، رئیس فدراسیون کشتی در جمع روسای هیات‌ها گفت «هر جایی که می‌رویم (خارج از کشور) می‌گویند علیه امامی به اتحادیه جهانی نامه داده‌اند!» آنها از کانال‌های مختلف نامه‌نگاری می‌کنند و تاسف‌بارتر اینکه این نامه‌ها و زیرآب‌زنی‌ها شاید به ظاهر علیه رئیس کمیته داوران باشد، اما درنهایت به نام مجموعه کشتی ایران نوشته می‌شود و عواقب زیادی برای آن دارد.
برای آنکه در جریان فعالیت چهار ساله کمیته داوران قرار بگیریم سراغ محمدابراهیم امامی داور المپیکی کشتی ایران رفتیم. گفت‌وگوی وی با خبرنگار پیروزی را در زیر می‌خوانید:
- این چند وقت نقدهایی منفی علیه کمیته داوران و فعالیتش مطرح شد. خودتان از دستاوردهای چهار ساله این بخش می‌گویید؟
روزی که من آدم اردوان صاحب تنها داور بین‌المللی من بود، البته من هم از 17 سال قبل داور ممتاز بین‌المللی بودم که در آن مقطع جزو المپیکی نبودم، یعنی به نوعی دو داور درجه المپیکی داشتیم که حالا به 4 داور تبدیل شده‌اند. هدف‌گذاری ما هم همین بود.
- رقبای ما چند داور المپیکی دارند؟
الان دقیقش را نمی‌دانم اما هیچ کشوری 6 داور المپیکی ندارد. 5 تا هم به ندرت هستند مثلا ترکیه سال گذشته 5 داور المپیکی داشت. سقف آن همین 4 داور المپیکی است. آمریکا 3 داور داشت البته روس‌ها مدرس دارند که ما نداریم. اکنون من، محمد مصلایی، اردوان صاحب و مزدک گیتی که به تازگی درجه گرفته، داوران المپیکی ایران هستیم البته از همه مهم‌تر این است که داوران ما در المپیک 2020 بتوانند قضاوت کنند.
- در مورد شما این بحث مطرح شده که کمیته داوران اتحادیه جهانی قضاوت کشتی‌های مهم را به شما نمی‌دهد.
من معمولا یادداشت نمی‌کنم چه کشتی‌هایی را قضاوت کرده‌ام اما در خیلی از مبارزه‌های مهم داور بودم. در جهانی فرانسه رئیس تشک بودم، در چند مبارزه سرگروهی که به نوعی از خودِ فینال هم حساس تر است قضاوت کردم. در المپیک دیدار روسلان رومانوف روس و اختیار نوروزاف ازبک را سوت زدم درحالیکه در المپیک کشتی سرگروهی را به هر داوری نمی‌دهند. وقتی یکی در مسابقات قهرمانی جهان هم قضاوت می‌کند و هم رئیس تشک می شود یعنی اینکه قبولش دارند. این حرف‌ها از روی غرض مطرح می‌شود. این حرف‌ها بی‌انصافی است و البته پشت این قضیه خط و خطوطی بود که می‌دانیم از کجا نشأت می‌گیرد.
- از زمانی که به یاد می‌آورم این بحث‌ها همیشه در بین داوران بوده و علیه هم به مراجع بین‌المللی نامه می‌دهند.
بله از قدیم الایام بوده ولی الان خیلی کم شده. البته نمی‌شود کتمان کرد که چنین چیزی نیست، امیدوارم به مرور زمان کلا از بین برود.
- اینطور احساس می‌شود که داوران نگاه‌شان به همکاران‌شان این است که اگر کسی درجه‌اش ارتقا پیدا کند، جای آنها تنگ می‌شود!
متاسفانه بله، انگار همیشه این تفکر حاکم بوده، درحالیکه دنیای داوری کشتی آنقدر فضا برای پیشرفت دارد که برای همه جا باشد. من در سال‌های اخیر داوری‌ام واقعا دوست دارم داوران جوان وارد میدان شوند و درجه بین‌المللی بگیرند.
- کِی بازنشسته می‌شوید؟
5 سال دیگر. منتها اگر مدرس شوم تا 65 سالگی هم می‌توانم حضور داشته باشم.
- ما بعد از مرحوم مهدی خالدی دیگر مدرس در اتحادیه جهانی نداشتیم. درست است؟
اسم بهمن طالبی اعلام شد اما به 10 روز نکشید که آنقدر علیه‌ش از داخل کشور نامه نگاری کردند که نامش از سایت اتحادیه جهانی خارج شد. درواقع او فقط چند روز نامش به عنوان مدرس در سایت آمد. یعنی اگر کسی بخواهد مدرس شود آنقدر کارهای منفی می‌کنند که این اتفاق نیفتد. از این دست نامه‌ها زیاد داشته‌ایم.
- یادم هست در جهانی 2005 بوداپست این موضوع به اوج خود رسیده بود.
آن زمان ماریوی ایتالیایی رئیس کمیته داوران فیلا بود، من، عزیز اطاعتی و رمضان‌نژاد داوران ایرانی در این رقابت‌ها بودیم. یادم هست صبح روز مسابقه وقتی ماریو ما را دید، چپ چپ به ما نگاه کرد و بعد رویش را از ما برگرداند و اصلا به ما قضاوت نداد. بعد که از طریق دکتر توکل موضوع را پیگیری کردیم، متوجه شدیم یکی از داوران مصاحبه یکی از ما در مطبوعات داخلی را برای او فرستاده که در آن در مورد کمیته داوران صحبت شده بود. دکتر توکل خیلی تلاش کرد تا ماریو را قانع کند که اینطور نبوده و متن مصاحبه را بد برای‌شان ترجمه کرده‌اند. به این شکل عصر آن روز به ما هم قضاوت دادند.
- در آن مقطع خیلی علیه دکتر توکل و مرحوم خالدی موضع گرفته می‌شد که آنها کاری برای کشتی ایران انجام نمی‌دهند، اما عملا از وقتی آنها رفته‌اند شرایط ما بدتر از قبل شده است.
قدر آنها را ندانستیم. خودم دیده بودم که وقتی مرحوم خالدی مدرس فیلا بود، داوران ما بهتر قضاوت می‌کردند و کشتی‌های مهم‌تری را به آنها می‌دادند و این به پشتوانه این بود که ما آنجا نماینده داشتیم. وقتی خالدی بازنشسته شد و نتوانستیم کسی را جایگزین کنیم، داوری کشتی ما ضرر زیادی کرد و چند سال زمان برد تا دوباره بتوانیم خودمان را پیدا کنیم. آن زمان نمازیان، عظیمی، جدی، سلحشور، اسدالله رضایی و... داوران ممتاز بین‌المللی ما بودند و بعد از رفتن خالدی با افت مواجه شدیم. باید قبول کنیم که حضور رسول خادم در هیات رئیسه اتحادیه جهانی در تمامی بخش‌ها به کشتی ما کمک کرد و می‌کند. ما اکنون جدا از داوران المپیکی‌مان، دودانگه را در کمیته فنی اتحادیه داریم که قوانین کشتی باید مورد تایید این کمیته قرار بگیرد تا به تصویب برسد، یا بنی‌تمیم که دبیرکل قاره آسیاست. این جریان به رشد کشتی ما و اینکه کشتی را از المپیک حذف نکنند، کمک می‌کند. اگر برنامه رسول خادم و روسیه و آمریکا نبود، کشتی را از المپیک حذف می‌کردند.
- بحث تعلیق کشتی ایران به خاطر مبارزه نکردن علیرضا کریمی با حریف اسرائیلی هر روز ابعاد تازه‌تری به خود می‌گیرد.
رسول خادم به صورت جدی پیگیر این قضیه بود تا زمانی که پرونده دست اتحادیه جهانی بود، او آن زمان راحت‌تر می‌توانست موضوع را پیگیری کند اما حالا که پرونده به IOC رفته، کار سخت شده و حتی خود اتحادیه جهانی هم دیگر در آن دخیل نیست. من فکر می‌کنم برای رفع این مشکل باید مسئولان سیاسی وارد عمل شوند چون چنانچه ورزش اول ایران تعلیق شود، کل ورزش ما در این پرونده محکوم می‌شود.