رهبری فر در این مطلب چنین می نویسد:
"یه خاطره می خوام تعریف کنم امیدوارم حمیدخان درخشان بخونتش: عابدزاده بدون شک پرافتخارترین گلر تاریخ فوتبال ایرانه و فکر نکنم محبوب تر از احمدرضا عابدزاده حالاحالاها تو فوتبال و کل ورزش ایران بیاد. بدون هیچ تعصبی همه ما هم دوره ای های احمد اقرار می کنیم تو اون روزایی که بازی های فوتبال چه بازی های پرسپولیس، چه تیم ملی پر از تماشاگر بود و تا دلتون بخواد ستاره توی فوتبال، 30درصد طرفدارا فقط به خاطر احمد می اومدند.
خلاصه احمد اونقدر بزرگ و محبوب بود که بازوبند تیم ملی و پرسپولیس را همزمان تو دست داشت. اونقدر محبوب بود که یک روز محمد پروین که اون موقع ها یک نوجوان بود از پدرش می خواد یک امضا از احمد بگیره و اما خاطره؛ یادمه با پاس بازی داشتیم و این بازی اونایی که یادشون می آد بعد از دربی حساس ترین بازی ما بود. اون سال هم شونه به شونه استقلال رقابت می کردیم و یه جورایی نتیجه این بازی می تونست قهرمان رو مشخص کنه.
وقتی ۹۰ هزارتا آدم  کیپ تا کیپ نشسته بودند تو رختکن ناصر ابراهیمی داشت ترکیب می گفت، احمد عابدزاده داشت طبق عادت آدامس می جوید که یک دفعه آدامسش صدا داد، هیچ کس عکس العملی نشان نداد و جراتشو نداشت. یکدفعه علی آقا حرف ناصرخان را قطع کرد و رو به احمد کرد و با دیالوگ خاص خودش که قابل گفتن نیست رو به احمد کرد و گفت هری بیرون. هر چی ما گفتیم بازی حساسه مردم دارند احمد رو تشویق می کنند تو رو خدا سلطان کوتاه بیاه گفت نمیشه.
وقتی حرمت موی سفید ناصرخان را حفظ نکرده، ۱۰ تا گل هم بخوریم امروز احمد بی احمد. اتفاقا اون روز بدون احمد ۴ گل زدیم، اما یک درس بزرگ از علی آقا گرفتیم اون هم حفظ حرمت پیشکسوت بود کاری که حمید درخشان ظاهرا یادش رفته به بازیکناش یاد بده؛ یک روز حسین عبدی، یک روز نادر باقری و بالاخره یک روز هم نوبت خودش می رسه که مورد لطف یکی از این جوانک ها قرار بگیره. والسلام"