به گزارش پیروزی دیلی، منصوریان هر دو دنیا را با استقلال تجربه کرد. این شاید شانس بزرگی برای یک بازیکن باشد. چند بازیکن را سراغ دارید که هم بازیکن تیم محبوبش باشد، هم کاپیتان آن و هم شانس نشستن روی نیمکت آن را پیدا کند؟ دو قسمت اول برای منصوریان، محبوبیت زیادی به همراه آورد. شاید نه به اندازه مجیدی و حجازی اما منصوریان یکی از محبوب‌ترین استقلالی‌ها بود. محبوبیتی که در دوران بازیگری بازی به بازی جمع کرد و در دنیای مربی‌گری خرج کرد و رفت. منصوریان در هر دو دنیا، بدترین رتبه‌های استقلال را تجربه کرد.

زمانی به عنوان بازیکن و زمانی به عنوان سرمربی اما این کجا و آن کجا. استقلال در سه مقطع بدترین رتبه‌هایش را در تاریخ لیگ برتر تجربه کرده است. یک بار در لیگ دوم زمانی که کخ رفت و استقلال نهم شد. بار دیگر زمانی که حجازی رفت و استقلال با فیروز کریمی سیزدهم شد و این فصل هم تجربه قعرنشینی در جدول لیگ برتر برای اولین‌بار. نکته اشتراک هر سه این بدترین‌ها، منصوریان است. در استقلالی که نهم و سیزدهم شد بازیکن بود و در استقلالی که قعرنشین شد سرمربی.

هر دو خداحافظی او از استقلال هم تلخ بود. چه به عنوان بازیکن و چه به عنوان سرمربی. همان فصلی که استقلال سیزدهم شد، منصوریان برای همیشه چهارگوشه زمین چمن را بوسید و رفت. یک خداحافظی تلخ که آن زمان خیلی‌ها اعتقاد داشتند در شان کاپیتان محبوبشان نبود اما قهرمانی جام حذفی کمی تلخی آن را کم کرد. حالا او به عنوان سرمربی، استقلال را به روزهایی بدتر از آن روز خداحافظی‌اش رسانده. او به عنوان قعرنشین از استقلال رفت تا هیچ مربی‌ای شاید تا اطلاع ثانوی نتواند بدتر از او نتیجه بگیرد. این بار برخلاف آن سال، کسی از شان منصوریان نمی‌گوید و برای او دل نمی‌سوزاند. فاصله زیادی است از دنیای بازیگری تا دنیای مربی‌گری.