برانکو: روزی که از پرسپولیس بروم یک تیم خوب پشت سرم میگذارم
پرسپولیس و برانکو حالا آنقدر با یکدیگر عجین شدهاند که آنها را
بدون هم نمیتوان تصور کرد.
به گزارش پیروزی دیلی، وقتی که پروفسور پرسپولیس بحرانزده و در حال سقوط را در بدترین شرایط مدیریتی تحویل گرفت، هیچکس گمان نمیکرد این تیم حالا به یکی از بهترین تیمهای ایران و آسیا تبدیل شود.
بازیهای جذاب و همراه با پیروزی پرسپولیس باعث شده تا همگان به
تواناییهای مرد کروات صحه بگذارند. برانکو پرسپولیس را کاملا بومی کرده و
اگر گلر کروات را که کمتر به او بازی میرسد در نظر نگیریم، باید به این
موضوع اعتراف کرد که ایوانکوویچ یک تیم کاملا ایرانی را به قهرمانی لیگ
رسانده و در آسیا مدعی کرده است.
قهرمانی پرسپولیس در لیگ و جایگاه خوب در ایران و آسیا
هنوز زود است. به لحاظ تئوری ما قهرمان شدهایم اما از نظر ریاضی و روی
کاغذ قطعی نمیتوان گفت که ما قهرمان لیگ شدهایم. ولی آنچه که قطعی است
پرسپولیس سال آینده هم در لیگ قهرمانان حضور دارد. من واقعا به نتایجی که
در گذشته و حال گرفتهایم افتخار میکنم. قبل از هر چیز خوشحالم که
توانستیم یک تیم خوب ببندیم. بچههایی که از لحاظ شخصیتی خوب هستند و خوب
کار کردند. آنهایی که در فصل قبل با ما بودند و بازیکنان فعلی واقعا انگیزه
داشتند و میدانستند به سمت چه افتخاراتی حرکت میکنند. با اینکه
میدانستند چه وظایف سنگینی برعهدهشان است و این موضوع و آگاهی آنها برای
من خوشایند است.
انتظارات بالا از پرسپولیس و عدم طاقت هواداران بعد از شکست
انتظارات بیشتر از آنچه که فکر میکنیم هست. از پارسال همه انتظار داشتند
که قاطعانه در همه بازیها برنده شویم. مشکلاتی در ابتدای آمادهسازی تیم
داشتیم، بهطوری که هفت روز قبل از شروع فصل تیم ما تکمیل شد. طارمی دو ماه
بدون تمرین به تیم برگشت. اوکراینیها با اینکه به ما اضافه شدند اما
آماده نبودند و یکسری بازیکن جدید به مجموعه ما اضافه شدند مثل بیرانوند،
ساسان انصاری، ماهینی، صادق محرمی و آرامطبع. در کنار آنها سیدجلال و وحید
امیری هم جذب پرسپولیس شدند. با همه اینها تعطیلاتی که بین بازیها
بهوجود آمد و کمبود جلسات تمرینی که بتوانیم با هم باشیم همیشه همراه بود.
بهتر است اینطور بگویم همیشه در تیم ملی شش تا هشت بازیکن ما حضور داشتند
و اگر این اتفاق در دیگر تیمها بود آنها را زمینگیر میکرد. کار کردن
بدون شش تا هشت ملیپوش هر تیمی را زمینگیر میکند. برای همین باعث شد تا
در خیلی از مواقع تمرین دستهجمعی نداشته باشیم. برای همین به این تیم که
اکنون مدعی قهرمانی است و فصل پیش هم سزاوارانه از نظر من قهرمان شد،
افتخار میکنم.
افت پرسپولیس در نبود ملیپوشان و فصل بهتر سرخپوشان
نه، اینطور نیست. آنها ملیپوش هستند و همین ملیپوش بودن آنها باعث شد تا
انگیزه بالایی داشته باشند. اگر به فصل گذشته برگردیم واقعا مشکلات زیادی
داشتیم. از ابتدای تمرینات یکسری مشکلات بهوجود آمد تا فوت کاپیتان نوروزی
و در کنار آن بیعدالتیهایی که داورها نسبت به ما داشتند. اما با همه
اینها پارسال هم ما قهرمان بودیم. از نظر من این موفقیت استثنایی است.
عملکرد خوب برانکو و بالا رفتن توقعات
علیرغم همه این فشارها، همیشه این انتظار از ما وجود دارد که به بهترین
نحو کار کنیم و کار کردیم. اینکه از دو سال پیش که من آمدهام فقط دو
بازیکن از آن زمان در پرسپولیس مانده، منظورم طارمی و علیپور است و این
موضوع باعث افتخار من است که با اینهمه تغییر باز هم کیفیتمان را حفظ
کردهایم و دیگر افتخار من این است که با بازیکنان کاملا ایرانی قهرمانی چه
در فصل قبل و چه در این فصل کسب شده است. تنها بازیکن خارجی ما رادوشوویچ
است که فقط پنج بازی برای ما گلری کرد که البته عالی بود. بعد از آن
بیرانوند خوب کار کرده و در تمام بازیها حضور داشته است. این باعث افتخار
من است که پرسپولیس را بومی کردهام و اگر در آسیا قهرمان شویم با یک تیم
کاملا ایرانی به این هدف بزرگ رسیدهایم.
در اختیار نداشتن ملیپوشان بر اساس استانداردهای اروپا و قهرمانی در لیگ
در این مورد نمیتوانم صحبت کنم. اما آنچه که مسلم است در اروپا این
اتفاقات رخ نمیدهد. در آنجا مقررات شفاف است و مسوولیتها معلوم. البته
طبیعی است که تیمملی هم برنامههای خودش را داشته باشد. تیمملی مهم است
اما باشگاهها هم نماینده ایران هستند. طبیعی است اگر بیشتر با هم بودیم و
تعطیلات فیمابین به وجود نمیآمد عملکردی بهتر داشتیم. تیم ملی هم برای
هماهنگی دو، سه سال زمان نیاز دارد. ولی اگر بهطور طبیعی و استاندارد
پرسپولیس را در اختیار داشتم بهترین عملکرد را داشتیم و الان امتیازات
بیشتری کسب میکردیم. در دنیا اینگونه است که وقتی بازیکن از تیمملی
برمیگردد، دو تا سه روز زمان میبرد تا با شرایط باشگاهش هماهنگ شود.
همیشه اینطور است که اولین بازی باشگاهی برای بازیکنان تیم ملی بحرانی
است. برای شما مثال میزنم، بازیکنان ملیپوش چلسی بعد از بازی در تیمملی
انگلیس نتوانستند عملکرد خوبی داشته باشند و این تیم برابر یک تیم ضعیف
شکست خورد. منچستر هم که ملیپوش زیاد دارد نتوانست بازیاش را ببرد.
همهجای دنیا اینگونه است و ربطی به ایران ندارد. در هر صورت این توافقی
است که بین تیم ملی و باشگاه است.
فلسفه برانکو، بازیهای جذاب و قهرمانی در آسیا
طبیعی است بعد از بازیهای مطمئنی که انجام دادیم انتظارات از ما بالا
برود. اما یادتان نرود که دو سال پیش پنج بازی مانده به آخر فصل من به
پرسپولیس آمدم و توانستم به کمک همکارانم پرسپولیس را از سقوط نجات دهم.
فصل قبل هم عملا ما قهرمان شدیم و حالا هم در این فصل احتمال قهرمانیمان
زیاد است. به نظر من این اتفاق در فوتبال دنیا کم پیش میآید که تیمی ظرف
دو سال از آستانه سقوط به قهرمانی برسد، آنهم با بازیهایی که کیفیت
بالایی دارند. در کنار تمام این مشکلات توانستیم با بازیکنان بومی مردم را
به دیدن بردهایمان عادت بدهیم. این عادت و انتظارات بزرگ کار را برای ما
سخت میکند اما ما هم اهداف بلندپروازانهای داریم. هر موفقیتی در لیگ
قهرمانان آسیا برای پرسپولیس و فوتبال ایران یک موفقیت بزرگ است. این یکی
از اهداف بلندپروازانه ماست. پرسپولیس در گروهی قرار دارد که عملا گروه
تیمهای نیمهنهایی است. کیفیت تیمهای این گروه در آن سطح است که خدمتتان
گفتم. در این سه بازی که در آسیا انجام دادیم، حریفان ما یک شانس هم
نداشتند اما شش گل زدند چون هر اشتباهی تاوان دارد. طبیعی است که این
اشتباهات کار را برای ما سخت میکند. بهخصوص که مردم از ما فقط برد
میخواهند. چون اعتقاد داریم جدا از نتیجه، شادی و شادابی جزیی از فوتبال
است. در لیگ هم مقابل نفت آبادان در حالی شکست خوردیم که یک بار بیشتر به
دروازه ما نرسیدند و همان یکبار گل شد. 72درصد مالکیت توپ را داشتیم و 610
پاس بین بازیکنان ما رد و بدل شد و 18 شوت به چارچوب داشتیم اما بازی را
باختیم.
نگرانی هواداران از باخت مقابل الریان و نفت
این خاصیت فوتبال است. مهمترین چیز برای من و بازیکنان این است که در خدمت
آنهایی هستیم که برای ما مهمترین هستند و میخواهیم هر روز به آنها شادی
بدهیم. ما بهخاطر هواداران بازی میکنیم. پس از نظر ما تنها بردن مهم نیست
بلکه کیفیت بازی هم اهمیت دارد. در فلسفه برانکو فقط بردن کافی نیست بلکه
باید یک سطحی از زیبایی فوتبال هم داشته باشیم. خیلی از هواداران که
تیمهای دیگر را دوست دارند جلوی مرا میگیرند و به من تبریک میگویند.
آنها هوادار تیم دیگری هستند اما میگویند بازی پرسپولیس را دوست دارند.
این اتفاق که پرسپولیس زیبا بازی میکند برای فوتبال ایران است و بازیکنان
تیم.
حفظ کیفیت پرسپولیس و پیشنهادهای برانکو از تیمهای دیگر
قطعا من تنهایی این کار را نکردهام. بلکه کادرفنی و مدیریت باشگاه خیلی
تلاش کردند. طاهری توانست ثبات مالی در پرسپولیس به وجود بیاورد و همه با
هم تلاش کردیم تا این پرسپولیس ساخته شود. همه این اتفاقات خوب طی یکی، دو
سال انجام شده و این زمان برای یک باشگاه در ایران کم است اما نشان دادیم
همه با هم میتوانیم در کمترین زمان بهترین نتیجه را بگیریم. خوشحالم که در
پرسپولیس یک کار بزرگ انجام شد. نمیگذاریم که این مساله ما را به رخوت
ببرد. من هر روز با کمکهایم صحبت میکنم و با هم مشورت میکنیم که کجا و
چطوری در تمرینات و بازی پیشرفت داشته باشیم. این یعنی اینکه هنوز به
پرسپولیس فکر میکنم. من از چند باشگاه پیشنهاد دارم ولی این را بدانید که
من و کادرم طوری کار میکنیم که انگار صد سال دیگر هم هستیم. همانطور که
در زمان حضورم در تیمملی طوری کار کردم که یک تیم خوب پشت سرم گذاشتم.
تیمملی که باید قهرمان آسیا میشد و به جامجهانی راه پیدا میکرد. مطمئن
باشید اگر یک روز از پرسپولیس بروم یک تیم خوب پشت سرم میگذارم. تکرار
میکنم طوری کار میکنم که انگار صد سال دیگر هم قرار است در پرسپولیس
بمانم. وقتی پیشنهاد میآید فقط بحث مالی مطرح نیست. در این پیشنهاد باید
اهداف باشگاه، کیفیت امکانات و فضای حاکم برای انجام کار مناسب باشد. البته
شرایط اقتصادی هم مهم است. همه این فاکتورها برای انتخاب باشگاه جدید وجود
دارد.
پتانسیل پرسپولیس برای فصلهای آینده
ما الان یک ترکیب عالی در تیم داریم. تنها بازیکن پابهسن گذاشته ما
سیدجلال حسینی است که 35 سال دارد. امیدوارم او در کنار نویدکیا تنها
بازیکن ایرانی باشد که پنج قهرمانی به دست میآورد. جدا از سیدجلال،
ربیعخواه و ماهینی حدود 30 سال دارند اما بقیه بازیکنان بین 24 تا 26 سال
سن دارند و تازه به مرز پختگی فوتبالی رسیدهاند. در کنار این بازیکنان
جوانانی مثل صادق محرمی و علی علیپور که 20، 21 ساله هستند وجود دارند.
طاهرخانی را داریم که هنوز 18 سالش هم نشده است. یا علوانزاده، کرملاچعب و
درویشوند که اکثر 20 یا 22 سال دارند. این یعنی تیمی ساختهایم که مدتها
میتواند حرف اول را بزند و مسلط به قهرمانی باشد. پرسپولیس و طاهری کاری
کردهاند که در اساسنامه پرسپولیس آوردهایم که همیشه این تیم باید قهرمان
شود و برای آن تلاش کند. هر سال باید بهتر از سال بعد شود. این فلسفه
باشگاه پرسپولیس خواهد شد.
نیاز پرسپولیس به چند بازیکن و در تغییرات در خط دفاعی
فلسفه من این است که زمانی شما نتیجه میگیرید که کنترل بازی و اعتماد به
نفس در بازی شما دیده شود. ما چند نوع باخت داریم. یک باخت که در آن تیم
شما استحقاق باخت را دارد که باید این باخت را پذیرفت. نوع دیگر آن باختی
است که شما مستحق باخت نیستید اما در یک لحظه نتیجه را واگذار میکنید. مثل
باختی که ما مقابل ذوبآهن، صنعت نفت و الریان داشتیم که نمیشود به این
باخت ایراد گرفت. یک نوع باخت هم برمیگردد به تنبلی و کمکاری بازیکنان که
این باخت از همه بدتر است و خوشبختانه پرسپولیس تا این لحظه چنین باختی
نداشته است. اگر به نتایج ما نگاه کنید میبینید که پرسپولیس هیچ بازی را
به عنوان میزبان نباخته. آخرین باخت ما به عنوان میزبان مقابل نفت تهران در
فصل گذشته بود. من معمولا پست بازیکنان را عوض نمیکنم مگر بهخاطر مسایل
غیرقابل پیشبینی. مثلا انصاری را مقابل الریان در ترکیب نگذاشتم چون صد
درصد آماده نبود و بهخاطر اینکه تیمملی را از دست ندهد آنهم در بازیهای
مهمی مقابل قطر و چین. حضور چنین بازیکنانی یک نعمت برای تیم است. ما
بازیکنانی داریم مثل ربیعخواه و ماهینی که میتوانند در تمام پستهای
دفاعی بازی کنند. اینها فداییهای تیم هستند. بدون چنین بازیکنانی نمیشود
تیم بزرگی داشت.
لیست فصل آینده پرسپولیس و نامهایی چون خلیلزاده، پراهیچ و منشا در رسانهها
به باشگاه رفته بودم و آمدم کتم را در بیاورم که لیست از جیبم افتاد. برای
همین همه فهمیدند. (خنده) این حرفم که شوخی بود اما تو بهتر از همه میدانی
که نیاز به اینهمه بازیکن نداریم. من مخالف این هستم که بازیکن بگیریم که
فقط بگوییم که بازیکن گرفتهایم. نیاز به بازیکنان زیادی نداریم و بستگی
به نیاز فنیمان شاید چند بازیکن را جذب کنیم.
خوشحالی از حضور سیدجلال حسینی
(مکثی میکند و از پشت عینک نگاه میکند). خیلی خوشحالم که سیدجلال را
دارم. او را از قبل میشناختم اما نه به این شکل. من در اینستاگرام خودم از
ماهینی و سیدجلال تشکر کردم. به خاطر اینکه تلاش زیادی از خودشان در این
فصل نشان دادند. آنها محرک تیم بودند. سیدجلال و ماهینی نمونههایی بارز
برای جوانها هستند.