بعد از شکست در داربی خیلی‌ها از برانکو و تیمش حمایت کردند. اما جای خالی حمایت یک نفر حس می‌شد. علی دایی، کسی است که با هر جمله‌اش فوتبال ایران را تکان می‌دهد.
شهریار که هفته آینده به مصاف پرسپولیس می‌رود، قاعدتا نباید از پرسپولیس که تیم مقابل نفت است حمایت کند. اما او همان‌طور که در دوران بازیگری‌اش قید خیلی مسایل را زد تا برای تیم‌ملی بازی کند، حالا هم چنین تعصبی به پرسپولیس دارد.
مصاحبه دایی در حمایت از پرسپولیس، واکنش برانکو را به دنبال داشت. سرمربی پرسپولیس شب قبل دیدار با سپاهان، برای تعریف کردن از دایی بهترین کلمات را به کار برد، چون برانکو به خوبی می‌داند حمایت دایی چه اتمسفر خوبی برای او و پرسپولیس به وجود می‌آورد.

بعد دیدار با سپاهان باید مقابل نفت و علی دایی قرار بگیرید، اما علی دایی برخلاف عرف حرفه‌ای از پرسپولیس و شما تعریف کرد.
من به دفعات بهترین ابراز نظرهایم را درباره علی دایی که یکی از بزرگ‌ترین نام‌های فوتبال آسیاست به کار بردم. کیست که نداند علی دایی چه اثر عمیقی نه در فوتبال ایران و آسیا بلکه در فوتبال آلمان از خود به جای گذاشته. من به عنوان یک مربی حرفه‌ای می‌دانم در دوره‌ای که بوندسلیگا یکی از بهترین و قوی‌ترین لیگ‌های فوتبال دنیا بود، علی دایی در آن بازی می‌کرد. او بود که درب فوتبال آلمان را به روی ایران باز کرد. آن هم با حرفه‌ای‌گری و سوابق خودش. بعد از دایی بود که کریم باقری، مهدوی‌کیا و حتی علی کریمی وارد فوتبال آلمان شدند. تکرار می‌کنم نیاز نیست درباره خدمات بی‌نظیر او به فوتبال ایران صحبت کنم.

و اتفاقا بهترین دوران فوتبالش‌ را با شما و بلاژوویچ سپری کرد.
بله، بهترین روزها را من و علی کنار هم داشتیم. حالا هم تمام تجربیات و معلوماتش را در اختیار فوتبال ایران گذاشته است. آن هم در شرایطی که او می‌توانست به راحتی روی مبل تکیه دهد و ریاست AFC را به عهده بگیرد اما از پست و مقام‌های بین‌المللی گذشت تا به فوتبال ایران خدمت کند. او رییس AFC نشد و آمد کنار زمین تا تجربیاتش را به نسل فعلی فوتبال ایران منتقل کند.

شما به عنوان کسی که با علی دایی کار کرده‌اید، فکر می‌کنید او این‌قدر که می‌گویند عاشق ایران هست، درست است؟
درباره عشق علی به ایران کوچک‌ترین شکی ندارم. چون شاهد بودم که با چه میل و خواستی برای تیم ملی می‌آمد. آن هم در روزهایی که روز فیفا نبود. اما دایی جریمه و خارج شدن از ترکیب اصلی تیمش را به جان می‌خرید تا برای حتی بازی‌های دوستانه و رسمی تیم‌ملی به ایران بیاید. من به عنوان یک مربی خارجی شهادت می‌دهم که در زندگی دایی هیچ‌چیز مقدس‌تر از ایران نیست. او قدیس‌گونه ایران و مردمانش را دوست دارد. مگر می‌شود کسی سوابق حرفه‌ای‌اش و آینده زندگی‌اش را به خطر بیندازد تا در یک دیدار دوستانه برای تیم‌ملی بازی کند.

علی دایی عنوان کرده نه بزرگ پرسپولیس است و نه اسطوره اما از پرسپولیسی‌ها می‌خواهد به خاطر هواداران قهرمان شوند.
بله اظهاراتش را خواندم و بابت این صحبت‌های روحیه‌بخش‌اش از او تشکر می‌کنم. شاید حضور دایی در فوتبال بین‌المللی اجازه نداد زیاد در خدمت پرسپولیس به عنوان بازیکن باشد اما به عنوان سرمربی برای پرسپولیس قهرمانی آورده است و همین تعصب‌اش به پرسپولیس او را در قلب هواداران و ما پرسپولیسی‌ها جاودانه کرده است. او در قلب تمام پرسپولیسی‌ها جا دارد و ما خوشحالیم که دایی یک پرسپولیسی است.

از این بحث خارج شویم، می‌خواستم درباره انتقادات هواداران بعد داربی از شما بپرسم. چرا ماهینی را در نیمه دوم تعویض یا تغییر پست ندادید؟
برای اینکه ماهینی خوب بازی کرد. ماهینی بسیار مناسب بازی می‌کند و من انتقاد خاصی به نحوه بازی او ندارم. متاسفانه این انتقادات همیشه وجود دارد اما ما بهتر از ماهینی در دیدار با استقلال در پست هافبک دفاعی نداشتیم. بعد بازی نظر دادن خیلی راحت است و ما مربیان به این جور مسایل عادت کرده‌ایم.

چرا کامیابی‌نیا را در دیدار با تراکتور زودتر تعویض نکردید؟
می‌خواستم این کار را بکنم اما وقت نشد. همان‌طور که گفتم بعد بازی انتقاد کردن خیلی راحت است؛ این که بگوییم چرا فلانی نبود یا چرا فلانی بود. اگر با همان نفرات داربی را برده‌ بودیم الان دیگر از ماهینی نمی‌پرسیدید یا اگر در همان زمانی که کمال کارت گرفت، گل می‌زد دیگر این بحث‌ها مطرح نمی‌شد. جذابیت فوتبال به همین مسایل است.