به گزارش پیروزی‌دیلی، برانکو که دربی قبل را با غافلگیر شدن تیمش از سوی استقلال باخته بود در این دربی سیستم بازی تیمش را به گونه‌ای انتخاب کرد که دیگر همانند دربی قبل مجبور نباشد یک نیمه برای زدن دو گل با دفاع چند لایه استقلال مواجه شود. بر این اساس حساسیت دربی تاثیرش را بر روی سبک بازی پرسپولیس گذاشت تا تیمی که در هشت دیدار قبلی خود در لیگ بیشتر از رقیبانش صاحب توپ بود، این‌بار به بازی محافظه‌کارانه روی آورد و در پایان بازی مالکیت توپ را ۴۸ به ۵۲ و با اختلاف کم به استقلال واگذار کند.

 

البته این موضوع تا حدود زیادی طبیعی به نظر می‌رسد. دربی جدالی فراتر از تمام بازی‌های لیگ است و نمی‌توان انتظار داشت تیمی که عقب افتاده برای جبران گل خورده خود را به آب و آتش نزند. بنابراین جریان بازی در نیمه دوم تا حدود زیادی طبیعی بود و در اکثر دربی‌های قبل نیز تیم عقب افتاده بی‌توجه به فاصله‌ تیم‌ها در جدول با دوندگی و تلاش زیاد سعی خود را برای زدن گل مساوی انجام می‌داد. کمتر جدالی بین این دو تیم را می‌توان به یاد آورد که در آن بازی کاملا یک‌طرفه بوده یا تیمی که پیش افتاده پیاپی حمله کند.

پرسپولیس فصل قبل قادر بود حتی در زمان‌هایی که حریفش نیاز به گل زدن داست، با پاسکاری‌های زیاد توپ را در اختیار داشته باشد که این اتفاق در بازی دیروز نیفتاد چرا که پرسپولیس همانند فصل قبل و با سیستم جدیدی که برانکو انتخاب کرده قادر به ارائه یک تیکی‌تاکای ایرانیزه شده نیست. اما در بازی دیروز به نظر می‌رسید که پرسپولیس عامدانه و برای جلوگیری از تکرار نتیجه دربی قبل، در نیمه زمین خودی با بازیکنان بیشتری دفاع کرد تا بتواند از گل زده خود محافظت کند. برانکو سیستم تیمش در نیمه دوم را بر پایه ضدحمله گذاشته بود.

دو بازیکن تکنیکی و پا به توپ مثل رسن و امیری قادر بودند به هنگام صاحب توپ شدن چندین متر توپ را در زمین استقلال پیش ببرند و بدین ترتیب ضمن مجبور کردن استقلالی‌ها به بازگشتن، اجازه ندهند استقلال بتواند حملات پی‌در‌پی روی دروازه پرسپولیس تدارک ببیند. این دو بازیکن آگاهانه از بردن بازی به کناره‌ها اجتناب کردند  و همانند بازی با نفت از کناره‌ها به عمق می‌زدند که تکرار این حرکات در دو بازی نفت و استقلال نشان می‌دهد که بر اساس دستورات برانکو انجام می‌شود، به خصوص اینکه امیری را بازیکنی دیده بودیم که اغلب تمایل به بازی در کناره‌ها دارد اما در سیستم جدید پرسپولیس او موظف شده تا از کناره‌ها فاصله گرفته و آن منطقه را به مدافعان کناری واگذار کند.

 

کم‌کم باید پذیرفت که پرسپولیس لیگ هفدهم از نظر سبک بازی با پرسپولیس لیگ شانزدهم تفاوت دارد. محرومیت‌ها و مصدومیت‌های بازیکنان کلیدی برانکو از ابتدای فصل باعث شده تا او بهترین سیستم را با توجه به داشته‌هایش انتخاب کند. در شرایطی که کامیابی‌نیا آن هافبک دفاعی قابل اعتماد فصل پیش نیست، ریسک بازی کردن با یک هافبک دفاعی برای پرسپولیس بالا رفته و مصدومیت احمدزاده و محرومیت طارمی که باعث شده برانکو در فاز هجومی دست‌بسته‌تر از قبل شود، او را مجاب به کاستن یکی از تعداد بازیکنان هجومی و اضافه کردن یک بازیکن دفاعی کرده است.

 

انتظار تکرار بازی‌های فصل قبل از سوی پرسپولیس با داشته‌های فعلی این تیم چندان همخوانی ندارد. در شرایطی که پرسپولیس یک فصل را با یک سیستم مشخص بازی کرده، تیم‌های رقیب با آنالیز بازی این تیم راه‌های ضربه زدن به پرسپولیس را فهمیده و راهکارهایی برای نتیجه‌گرفتن در مقابل این تیم اندیشیده‌اند. در این شرایط برانکو مجبور شده تا برای جبران معایب، سیستم بازی تیمش را تغییری هر چند جزیی بدهد که نتیجه‌اش کم شدن تعداد حملات این تیم و در عوض محکم‌تر شدن کمربند دفاعی‌اش است.

در این میان انتقادات یا متلک‌هایی از جنس آنچه عادل فردوسی‌پور در گزارش دربی به دلیل بازی کردن ربیع‌خواه نثار برانکو کرد نشان از عدم پذیرش سبک جدید بازی پرسپولیس دارد. فردوسی‌پور تلاش کرد تا ربیع‌خواه را جایگزین مسلمان معرفی کند در حالی که بازی کردن مسلمان به جای ربیع‌خواه به معنای تغییر سیستم بازی پرسپولیس است.

سیستمی که برانکو آگاهانه و با علم به محدودیت‌های تیمش آن را برای بازی‌های اخیر تیمش انتخاب کرده و چه بسا اگر برخی محدودیت‌ها از جمله محرومیت و‌مصدومیت بازیکنان کلیدی و یا افت فنی برخی بازیکنان ادامه داشته باشد تبدیل به سیستم اصلی این فصل پرسپولیس شود. به خصوص آنکه با بازگشت نوراللهی دست برانکو برای انتخاب دو هافبک دفاعی در این سیستم جدید بازتر نیز می‌شود.