به گزارش پیروزی دیلی، عد از والی استثنایی به القطر اما انگار، چیزی در درون او تغییر کرد. روح یک گلادیاتور انگار، به جسم او دمیده شد. کدام یک باشکوه‌تر بود؟‌ آن گل یا این جشن؟‌آن شوت یا این فریاد؟ آن ضربه مهارنشدنی یا این رگ‌های بیرون‌زده از گردن؟ اس‌آر‌سون روزهای سختی را سپری کرد. قطری‌ها مواخذه‌اش کردند و رسانه‌های ایرانی، برای فروش بیشتر استعدادش را زیر سوال بردند. گفته می‌شد در لیست خروج الخور قرار دارد. گفته می‌شد حتی ایرانی‌ها مایل به خریدش نیستند. وسط این حرف و حدیث‌ها اما، او دوباره ظاهر شد. مثل یک مرد. مثل یک قهرمان. با بلندترین فریاد دنیا. با بلندترین صدای کهکشان. برای خاموشی پیشگوها. برای خاموشی صداهای مزاحم. سروش یک بازیکن معمولی نیست و قطری‌ها هم دیر یا زود به این حقیقت پی خواهند برد. با این وجود شاید این دوره زمانی پرفشار، برای این فوتبالیست مفید باشد. رفیعی در قطر، با سمت بی‌رحمانه چهره فوتبال روبرو شده اما خیلی زود، هواداران تیمش را به مرحله‌ای خواهد رساند که از پرستش‌اش، هراسی نداشته باشند.