اختصاصی پیروزی دیلی، پرسپولیس‌مان را لت و پار کردند. او را به گوشه رینگ بردند و تا دل‌شان می‌خواست زدند و زدند و بازهم زدند. هیچ وقت پرسپولیس‌مان را این‌گونه درمانده ندیده‌بودیم، تیمی که آقایی می‌کرد. تیمی که آسیا به سبک بازی‌اش می‌بالید، به هوادارانش که دیدن شور و شعف‌شان نه تکرار می‌شد و نه تکراری! پرسپولیس بازی تاج و تخت را واگذار کرده‌بود. این همانی‌ بود که خیلی‌ها در‌به‌در دنبال آن می‌گشتند، که روزی پیدا شود با ضعف پرسپولیس سلفی بگیرند و بتازند به نامی که حاکم فوتبال ایران بود. اما آقایان ندانستند که حکومت ضدپرسپولیس دوامی نخواهد داشت، به گمان‌شان که منجلاب آن زمان پرسپولیس ابدیست، غافل از این که آتش زیرخاکستر همیشه زهردار است. بالاخره زمان قیام فرارسید؛ با فرماندهی به‌نام برانکو، با سربازانی که تشنه قدرت بودند.

***

سال 96، سال تاخت و تاز پرسپولیس بود. سالی که لشکر برانکو به هیچ رکوردی رحم نکرد. پرسپولیس انتقام خودش را از این فوتبال گرفت و حالا با قدرت تمام بر تخت پادشاهی تکیه زده‌است. کم نبودند کسانی که میل به سرنگونی این آقایی‌ها را داشتند، اما کیست که نداند همگی بادهایی گذرا بودند. دو قهرمانی بی‌چون و چرای لیگ با کلکسیون رکوردها، کسب سوپرجام و حضور در چهارتیم برتر آسیا، از آن دستاوردهایی بود که حالاها حالاها توسط تیمی شکسته نخواهد شد، مگر خود برانکو که شکننده حد و حصرهاست. برانکو تیمی ساخت که باخت‌اش محیرالعقول بود. برای همین آن شب لعین بازی با الهلال، فوتبال ایران لرزید، حق هم داشت البته!

***

این‌ها میسر نبود، مگر با بازیکنانی که حالا اسم‌شان در تاریخ پرسپولیس نوشته شده‌است. بازیکنانی که شالوده تیم ملی را تشکیل می‌دهند و به نحوی خیال‌مان را راحت کرده‌اند که ایران، سورپرایز جام‌جهانی روسیه خواهد بود. کی‌روش خودش خوب می‌داند که سرخ‌پوشان تکیه‌گاه خوبی برای او خواهند بود. آن ها تحت نظر برانکو فداکاری در راه تیم، جنگندگی و میل به پیروزی را آموخته‌اند. چه کسانی بهتر از یاران برانکو سراغ دارید که تا این حد به بردن عادت کرده باشند؟ گشتم نبود نگرد نیست!

***

اما قلب‌مان از همین حالا برای 97 طوفانی ارتش سرخ به تپش افتاده‌است. فارغ از هنرنمایی بازیکنان‌مان در روسیه، پرسپولیس بالاخره تیمی بسته‌است کامل، برای فتح آسیا؛ تیمی با نیمکتی قوی و پرانگیزه! سال 97 سال جشن ماست. سال جشن قاطعانه‌ترین قهرمانی تاریخ لیگ برتر، سال گذر از سدها، سال شکستن شاخ غول‌ها؛ سال، سال آدرنالین‌های ماست! برانکو از همین حالا برای سومین فتح لیگ‌برتر کمر بسته‌است، سالی هیجان‌انگیز که البته کم‌چالش هم نیست. اولین چالش برای بازیکنان است که کنکور وفاداری را پیش روی خود دارند. و چالش بعدی هم متعلق به خود برانکوست؛ او خوب می‌داند که بازیکنان‌اش در خطر کم‌شدن انگیزه قرار دارند. کار سخت است، آن هم با محرومیتی که گریبان‌گیر باشگاه شده‌است. باید ببینیم کروات محبوب‌ما، چه آشی برای رقیبانش خواهد پخت. شما را نمی‌دانم ولی من از همین حالا دلم برای این 97 طوفانی لک زده‌است.

یادداشت از حسین رضایی - خبرنگار پیروزی در سرپل ذهاب