تحلیل فنی؛ چرا الوصل مالکیت بیشتری داشت؟
با اینکه الوصل تیم بیامتیاز گروه بود اما پرسپولیس با احتیاط کامل یا بهتر بگوییم با حواس کاملا جمع وارد میدان شد و تمام جوانب را در نظر گرفته بود.
به گزارش پیروزی دیلی، پرسپولیس این فصل در مصاف با السد در دوحه یا فصل قبل در دیدار با الریان باز هم در دوحه به نوعی بیمحابا و با همان استراتژی بازیهای خانگی به میدان رفت و شکست تلخی متحمل شد تا جایی که سرنوشت صعود از مرحله گروهی در فصل گذشته به روز آخر کشید و این فصل هم شاید آن باخت سنگین در دوحه پرسپولیس را به رتبه دومی گروه قانع کند و مسیر سختتری در انتظار شاگردان برانکو باشد.
به هر حال کادر فنی پرسپولیس انتظار رویارویی با تیم ضعیفی را نمیکشید و به قدرت حریف آگاهی کامل داشت. کافی است بازیهای قبل این گروه را به دقت میدیدید تا متوجه شوید الوصل اصلا تیم بدی نیست. مثلا در بازی نخست که الوصل بازی برده را به السد باخت اسیر توانمندی حریف شد و به نوعی تیم قطری تیم بهتری بود که آن بازی را برد در حالی که در همان مسابقه الوصل موقعیتهای زیادی داشت و ضمن اینکه پرس سنگینی روی حریف داشت از بازیکنان خارجی قابل و تاثیرگذاری نیز سود میبرد.
با این حال بسیاری شکستهای اخیر الوصل در مسابقات اخیر و اینکه در 8 بازی گذشته تنها در دو مسابقه برنده شده را دلیلی بر این میدیدند که قابلیتهای حریف پرسپولیس را زیر سوال ببرند اما واقعیت این است که در این فصل فشردگی بازیهای امارات و تقارن این مسابقات با رقابتهای جام حذفی این کشور و بازیهای لیگ قهرمانان آسیا به تیمهای این کشور لطمات زیادی وارد کرده است. شاید غیر از تیمی پرمهره و قدرتمند مثل العین بقیه تیمها نتوانند با این فشار سازگاری پیدا کنند و به نوعی کم میآورند. به همین خاطر بود که الوحده به برنامه فشرده مسابقات در امارات اعتراض داشت. در همین ارتباط زمانی که الوصل در پی تقسیم نیروی خود برآمد 5 بازیکن اصلیاش را در بازی رفت با پرسپولیس میدان نداد که البته لطمه هم خورد اما همین تیم با خارجیهای تاثیرگذارش که میتوانستند جزو بهترینهای لیگ قهرمانان باشند، تیم دیگری بود و پرسپولیس هم با حضور آنها انتظار یک بازی سخت را میکشید.
اما بعد از اینکه آمار بازی سهشنبه شب منتشر شد چیزی که عجیب به نظر میرسید برتری عجیب الوصل بر پرسپولیس در برخی آیتمهای کلیدی بود. در واقع با اینکه تعداد شوتها و به عبارت کلیتر تعداد موقعیتهای گل تقریبا برابر بود اما حریف اماراتی تقریبا دو برابر پرسپولیس پاس داده و مالکیت توپ را در اختیار داشت. اتفاقی که در تهران و در بازی رفت دقیقا عکس آن رخ داده بود و پرسپولیس علاوه بر برتری آماری و موقعیت گل نتیجه را هم از آن خود کرد.
بعد از ارائه این آمار اینطور به نظر میرسید که برانکو با در نظر گرفتن بازی السد و الریان(فصل قبل) با احتیاط وارد میدان شده و توپ را به حریف داده تا اقتصادیتر حمله کند و گلی دریافت نکند. در این میان عقب ماندن صادق محرمی که در نیمه نخست اصلا نفوذ نکرد یا موقعیتهای حریف که بیشتر با اشتباهات فردی مدافعان پرسپولیس به دست آمد را میشد در این راستا توجیه کرد اما کادر فنی پرسپولیس توپ دادن به حریف را عامدانه نمیداند و این را به پای قدرت نادیده گرفته شده حریف میگذارد.
پرسپولیس در این مسابقه10 دقیقه ابتدایی را به حریف واگذار کرد اما بعد از آن 20-15 دقیقه خیلی خوب داشت که حریف را تحت فشار گذاشت و بازیکنان حریف در این فشار خطاهای زیادی مرتکب شدند. در پی این فشار دروازهبان الوصل اشتباه عجیبی بیرون محوطه جریمه انجام داد و یکی از بازیکنان زردپوش هم میتوانست اخراج شود ضمن اینکه دوئلهای زیادی در زمین الوصل رخ داد که حاصل یکی از آنها مصدومیت و بیرون رفتن امیری از بازی بود. نیمه دوم نیز به دلخواه پرسپولیس و برانکو پیش رفت و با اینکه تیم حریف توپ را بیشتر در اختیار داشت اما موقعیتها برابر بود.