به گزارش پیروزی‌دیلی، نمایش پرسپولیس مقابل الوحده هیجان انگیز و تماشایی بود. بعد از سوت پایان نود دقیقه حتی اگر به نتیجه بازی الریان - الهلال نگاهی نمی‌انداختیم آنقدر از بازی پرسپولیس لذت برده بودیم که در هیچ یک از مسابقات لمس نشده بود. حیف که ورزشگاه پر نشد اما حتما آن 43 هزار نفری که در ورزشگاه بودند این مسابقه 90 دقیقه‌ای و صعود رویایی تیم محبوب شان را از یاد نخواهند برد؛روزی که همان بازیکنان شل و وارفته مقابل ذوب‌آهن دو برابر توان خودشان را به کار گرفتند تا پازل موفقیت سرخ‌ها در این فصل تکمیل شود. هدفی که به زیباترین شکل ممکن و در شبی خاطره انگیز به دست آمد و در ذهن‌ها نقش بست؛ هر چند باید برای درخشش الهلال در دوحه که باعث این موفقیت شد هم سهم ویژه‌ای قائل شد.

نکته ویژه بعد از این برد و پیروزی درخشان مقابل الوحده این بود؛ حیف نبود این پرسپولیس با 9 امتیاز و این کیفیت از مسابقات حذف شود اما در گروه‌های دیگر برخی تیم‌های کم بنیه‌تر با 8 امتیاز به مرحله بعد برسند؟

پرسپولیس 6 امتیاز از الوحده گرفت و صعود کرد چرا که اصطلاحا بازی این تیم به بازی الوحده می‌خورد. تیم اماراتی هم با توجه به اینکه شانس صعود داشت برای برد به زمین آمده و همین به زیباتر شدن مسابقه و تعدد موقعیت‌های گلزنی دو تیم کمک کرده بود.

الوحده برعکس الریان که دو مدافع میانی بلند قامت و دروازه‌بانی بلند قد و چابک داشت از دو مدافع میانی متوسط و گلری بهره می‌برد که در بازی با پا ضعف داشت. این نکته‌ای بود که پرسپولیسی‌ها به آن اشراف داشتند و به صورت کلی‌تر می‌دانستند تیم الوحده زیر فشار شکننده خواهد بود.

در نگاه کلی‌تر همانطور که بازی الوحده به پرسپولیس می‌خورد و شکست تیم اماراتی مقابل تیم برانکو میسر به نظر می‌رسید بازی الوحده به الریان نمی‌خورد و نماینده قطر مقابل تیم آگیره مشکل داشت. این رابطه عجیب در قبال همه تیم‌های این گروه مصداق داشت و همین باعث شد سرنوشت صعود در این گروه سخت و پیچیده باشد و برانکو به خاطر سختی کار هر چهار تیم گروه و بالا بودن کیفیت کار آن را به نیمه‌نهایی آسیا تشبیه کند.

الوحده بر خلاف الریان که در عقب زمین تیم چابکی بود در جلوی زمین بدون دوندگی زیاد در طراحی حملات سریع موفق نشان می‌داد و همانطوری بازی می‌کرد که پرسپولیس دوست داشت و با تمام مشکلات از جمله مصدومیت کامیابی نیا و فداکاری نفراتی مثل او ، انصاری و امیری این تیم برانکو بود که استحقاق این پیروزی و صعود را داشت. پرسپولیس به جمع شانزده تیم مرحله بعد رسید و حالا خوشبینی عجیبی نسبت به موفقیت‌های بعدی‌اش در مجموعه تیم دیده می‌شود. برخی پرسپولیسی‌ها از این صعود بیشتر از قهرمانی شان در لیگ برتر خوشحالند چرا که معتقدند اگر این اتفاق مهم رخ نمی‌داد قهرمانی شان در لیگ هم کمرنگ می‌شد و شایستگی‌های فنی شان به نوعی زیر سوال می‌رفت. شاید به همین خاطر بود که کامیابی نیا بیش از یک ساعت با کتف آسیب دیده بازی کرد و محسن مسلمان بعد از 2، 3 بازی متوسط و ضعیف نمایشی فوق‌العاده ارائه داد.

حالا پرسپولیس نزدیک به دو هفته زمان دارد تا برای بازی رفت و برگشت مقابل لخویا آماده شود این فاصله زمانی نسبتا زیاد شاید نگران کننده به نظر برسد اما برانکو با تجربه برنامه مناسبی برای تیمش در نظر گرفته و بعد از چهار روز استراحت تیمش را برای مرحله بعد آماده خواهد کرد.

برای آن دو مسابقه چنانچه مصدومیت‌ها نگران کننده نباشد تیم بازیکن محرومی ندارد و با پتانسیل کامل به مصاف نماینده قطر خواهد رفت. پرسپولیس به شکست لخویا هم خوشبین است و حالا که از گروه صعود کرده، برانکو ضمن انتقام شکست دو سال قبل در دوحه به مراحل بالاتر از یک هشتم نهایی فکر می‌کند.

بعد از این صعود هیجان انگیز پرسپولیسی‌ها تیم‌شان را مشابه تیم ملی ایتالیا در جام جهانی 1994 می‌دانند که به سختی از گروهش صعود کرد اما با قدرت تا فینال پیش رفت. ظاهرا پرسپولیس تا مرحله فینال با هیچ تیمی از شرق آسیا روبه‌رو نخواهد شد و مسیرپیشروی برای این مجموعه که از مرحله یک هشتم به بعد تجهیز خواهد شد، هموار به نظر می‌رسد. پرسپولیسی‌ها می‌گویند قوی‌ترین تیم غرب آسیا الهلال است که در دو نود دقیقه مسقط در مقابلش برتر بودند پس می‌توان تا رسیدن به فینال و رسیدن به هدف بزرگ باشگاه و برانکو امیدوار بود.