به گزارش پیروزی‌دیلی، در روزی که پارس جم لغزید، پرسپولیس تعارف صدرنشینی مهدی تارتار را پس زد و نخواست به جایگاهی که در دو سه سال اخیر بیش از سایر تیم‌ها استحقاقش را داشته، برگردد.  اما جدا از دو امتیازی که از کف رفت، رفتار علیرضا بیرانوند بود که هواداران را آزرده‌خاطرتر از قبل کرد. هنوز دلخوری آنها بابت حرف‌های ضدونقیضی که در چند بازی اخیر داشته را فراموش نکرده‌اند که رفتارش در بازی با پدیده، بار دیگر فاصله‌ بین گلر سرخپوشان با هواداران را عمیق‌تر از قبل کرد.

بدترین زمان ممکن برای ساز جدایی کوک کردن

دیروز و امروز همه از بیرانوند و رویه‌ای که در پیش گرفته حرف زدند، حرف‌ها همچنان ادامه خواهد داشت اگر گلر پرسپولیس نخواهد تغییر رفتار دهد و اتفاقاتی که رخ داده را از دل هواداران دربیاورد. این جدای از پاسخی است که باید به باشگاه بدهد. او بدترین زمان ممکن را برای رسیدن به هر چیزی که در ذهن دارد، انتخاب کرده، در مقطعی که باشگاه از دو پنجره نقل و انتقالاتی محروم شده و بهترین زمان برای محک تعصب‌ها و علاقه‌هاست و مردم هم هرگز فراموش نخواهند کرد چه بازیکنانی برای باشگاه شرط و شروط گذاشتند و کدام نفرات بی‌منت و با علاقه پای قرارداد آمدند و گفتند که برای کمک به تیم می‌مانند. مهم‌تر از وضعیت پرسپولیس، تیم ملی و راهی است که در سال جام‌جهانی پیش رویش قرار دارد. بیرانوند حالا گلر شماره یک تیم ملی است و بیش از هر دروازه‌بان دیگری شانس حضور در جام‌جهانی به عنوان مرد شماره یک را دارد.  وقتی از تبریز خبر آمد که بیرانوند دائما برای تراکتورسازی پیغام و پسغام می‌فرستد که می‌خواهد سرباز شود، او این موضوع را تکذیب کرد و گفت که می‌خواهد در پرسپولیس بماند و قهرمانی‌های دیگری را تجربه کند، اما این حرف که جلوی دوربین‌های تلویزیونی زده شده بود، دوامی نداشت و چندی بعد او دوباره ساز جدایی کوک کرد و گفت که باید به آینده و زندگی‌اش فکر کند.

خراب کردن پل‌ها یا عذرخواهی از باشگاه و هواداران؟!

او اما هرگز به این فکر نکرد که اگر آینده‌ای هست، به واسطه پیراهنی است که او امروز بر تن دارد. به بزرگی باشگاهی است که می‌تواند او را آرام آرام و با روالی منطقی به رویاهایش برساند. بیرانوند بیش از هر فرد دیگری هم می‌داند که با وجود حضور در تیم ملی و فیکس بودن در پرسپولیس، هنوز تا رسیدن به بزرگان تاریخ دروازه‌بانی ایران فاصله زیادی دارد، هنوز خیلی از این مسیر سخت مانده که او می‌تواند همین امروز تمام پل‌های پشت سرش را خراب کند، یا با تغییر رویه و عذرخواهی از هواداران و باشگاه، در همان مسیر درست پیشرفت قرار بگیرد. هواداران در روزهایی که دروازه پرسپولیس با اشتباهات مستقیم و صددرصد بیرانوند باز می‌شد، حامی او بودند و هرگز شعاری علیه‌اش ندادند که اگر هم می‌دادند جزو طبیعت فوتبال بود. بگذریم که خیلی‌ها همچنان معتقدند که اگر بیرانوند در دو سال اخیر توانسته در تیم ملی و پرسپولیس کلین‌شیت‌ها و آمار گل نخوردن در بازی‌های متعدد را به نام خود بنویسد، به دلیل داشتن خط دفاعی مستحکمی است که پرسپولیسی‌ها در تیم باشگاهی و تیم ملی ایجاد کرده‌اند، گواه این ادعا هم عملکرد بدِ دفاعی و دروازه پرسپولیس در بازی‌های سختی بود که بدون سیدجلال حسینی و با تغییر پست بازی مردان برانکو در پی غیبت کاپیتان در فرم دفاعی تیم ایجاد شد.

آقای بیرانوند!‌ اعتبار و کارنامه‌ات را زیر سوال نبر

به هر شکل در اینکه بیرانوند از نظر فنی وضعیت خوب و رضایت‌بخشی دارد، شکی نیست، البته به شرطی که بخواهد این بازی را تمام کند و به دور از حاشیه، به فکر دروازه و اعتباری باشد که به واسطه حضور در پرسپولیس به دست آورده. این روزها می‌گذرد، روزهایی که یک ورزشگاه نامت را صدا می‌زنند. به بیرانوند توصیه می‌کنیم پای صحبت‌ها و درددل پیشکسوتان پرسپولیس و استقلال بنشیند، پای صحبت‌های آنهایی که با یاغی‌گری هم عمر فوتبالی خود را کوتاه کردند و هم مسیر پیشرفت‌شان به جاده خاکی کشید.

کسی از یاغی‌گری و حاشیه‌سازی خیری ندیده

اصلا چرا راه دور برویم، رامین رضاییان کارش به کجا کشید؟ هنوز کسی در لیگ ایران نمی‌تواند به زیبایی و دقت او سانتر کند، اما آنقدر به اشتباهاتش ادامه داد و دست از حاشیه‌سازی برنداشت تا اینکه برانکو روی نامش قلم قرمز کشید. کیروش هم هرچقدر تلاش کرد به خاطر اختلافش با برانکو، جایگاه خوبی برای او در تیم ملی در نظر بگیرد، اما رامین رفته رفته هم پرسپولیس را از دست داد و هم از تیم ملی و فیکس بازی کردن فاصله گرفت و در لیگ بلژیک هم هنوز نتوانسته مهره کارآمدی برای اوستنده باشد. سروش رفیعی هم که با صلح و خوشی از جمع سرخپوشان جدا شد، در لیگ قطر نتوانسته خودی نشان دهد و احتمال بازگشت او به لیگ ایران زیاد است، که اگر محرومیت پرسپولیس از دو پنجره نقل و انتقالاتی پابرجا باشد، او راهی برای بازگشت به جمع یاران سابقش ندارد.

یعنی می‌خواهیم بگویم به همین راحتی می‌شود یک شبه سرنوشت یک بازیکن با بی‌تدبیری و یا اشتباه، تغییر کند و دیگر هیچ‌گاه همه چیز مثل قبل نشود. درست مثل اتفاقی که برای امید عالیشاه و احمد نوراللهی رخ داد و آنها را مدت‌ها از فوتبال دور کرد. پیام صادقیان هم یکی از همان‌هاست، با این تفاوت که در علاقه‌اش به پرسپولیس شکی وجود ندارد اما حاشیه‌ها فاصله زیادی بین او و تیم محبوبش ایجاد کرده که پیام به امید بازگشت دوباره، به لیگ ترکیه پیوسته که خودی نشان دهد بلکه برانکو او را ببیند. از بین قدیمی‌تر‌ها هم بخواهیم مثال بزنیم که نمونه‌ها بسیارند. 

این فوتبال به چه کسی وفا کرد که به بیرانوند وفا کند

کسی برای این باشگاه بزرگ‌تر از عابدزاده، دایی، مهدوی‌کیا، کریمی نبوده، هواداران همیشه آنها را دوست داشتند و خطایی مبنی بر اینکه هوادار به میزان عشق و علاقه‌شان به پرسپولیس شک کنند هم از این ستارگان سر نزد و با جان و دل همیشه برای تیم بازی می‌کردند، اما هرکدام از این ستارگان‌ بی‌تکرار فوتبال ایران چطور از پرسپولیس رفتند؟ اصلا این فوتبال به چه کسی وفا کرد که بخواهد برای بازیکنی که چشم در چشم هوادار، بی‌احترامی می‌کند راه دیگری جز جدایی و فراموش شدن را به همراه داشته باشد؟ آقای بیرانوند عزیز! حتما شنیده‌ای که می‌گویند گاهی با یک اشتباه 19 نمی شوی، کلا تجدید می‌شوی و جایی برای جبران نمی‌ماند. خیلی‌ها از شما بزرگتر و بهتر بودند اما با یک اشتباه دیگر هرگز به جایگاه سابق برنگشتند. 

روزی که رحمتی را در اوج تمام کرد

بد نیست این روزها کارنامه مهدی رحمتی و روزی که ساکش را جمع کرد و شبانه از اردوی تیم ملی رفت را مرور کنی. فکرش را هم نمی‌کرد که تیم ملی بدون حضور او که اوج فوتبالش بود، راهی جام‌جهانی شود و رحمتی برای همیشه با تیم ملی خداحافظی کند. اگر می‌دانست که تیم ملی بدون او لَنگ نخواهد ماند و کیروش دروازه تیم برتر آسیا را به گلر دیگری می‌سپارد و تیم ملی برای اولین بار در تاریخ دو دوره متوالی حضور در جام‌جهانی را تجربه می‌کند، هرگز آن شب، برای تیم ملی کلاس نمی‌گذاشت و راه اعلام اعتراضش را ترک کردن اردو و به واقع پشت کردن به تیم ملی انتخاب نمی‌کرد.

حالا انتخاب با شماست، هنوز آنقدر به جاده خاکی نزده‌ای که نتوانی به جاده اصلی برگردی. می‌توانی از دل هواداران و باشگاه اتفاقات اخیر را دربیاوری و بدون حاشیه سازی کارت را دنبال کنی، می توانی هم مسیر دیگری را انتخاب کنی. 

مرضیه دارابی-خبرنگار پیروزی