جهان پهلوان‌ها کجایند؟
زمین می‌لرزد، همه چیز را در هم می‌کوبد، نابود می‌کند و آوار فرو می‌ریزد.
به گزارش پیروزی دیلی، دوباره آوار اخبار تلخ و سیاه، از بی خانمانی هموطنان در غرب ایران تا فرشته مرگی که ناغافل از راه رسیده و زندگی را خوشه‌چین کرده. کرور کرور جنازه و مشت مشت انسان مجروح و زخمی و آواره. صدای ضجه کردستان گوش فلک را پر کرده و دل‌ها همه ریش است از این طالع نحس که همچون بختک روی سینه ایران افتاده.
تمام ایران این روزها همه داغدار کردستان است. قلب‌ها در ویرانه‌های کرمانشاه، سرپل ذهاب، اسلام‌آباد غرب و قصرشیرین زیر آوارها دفن شده و چشم‌ها بارانی و دل‌ها خون است. همه نگاه‌ها به غرب ایران دوخته شده تا از آخرین اخبار این فاجعه دردناک باخبر باشیم؛ خبرهایی که البته هیچکدام امیدوارکننده و تسلی بخش نیستند و تنها غم را همچون شرنگ تلخی در کام ما فرو می‌ریزد.این سوگ ملی، مثل همیشه مردم را دوباره متحد کرده تا فارغ از طبقه، تفکر، نژاد و گویش، آستین‌ها را بالا بزنند و با قلب‌های زخم خورده برای تسلی داغ کردستان کاری کنند.
کمک‌های مردمی و انسانی از همه جای کشور به سوی غرب ایران سرازیر شده تا در سوز سرمای پاییزی و سوز دل‌های زخمی، مرهمی باشد برای ادامه زندگی بازمانده ها. آنها این روزها که یا داغ عزیزی را در دل دارند یا زخمی بر بدن و لاجرم روی ویرانه‌های خانه‌ها و یا تخت‌های خاکی بیمارستان‌های نیمه مخروبه دراز کشیده‌اند و چشم انتظار مرهمی برای بهبودی موقتی هستند. در این میان مثل همیشه موجی فراگیر در شبکه‌های اجتماعی به راه افتاده و همه می‌کوشند تا از این مسیر احساسات خود را رسانه‌ای کرده و با کردستان همدردی کنند.
رفتاری که البته بیشتر وجه نمایشی و شعاری دارد. در این مصیبت، همراهی توسط امواج اینترنت هیچ سودی ندارد و آلام را نمی‌کاهد چرا که عمق فاجعه بسیار بیشتر از این است که بتوان به شکل مجازی آن را التیام بخشید و رفع و رجوع کرد. چریک‌های مجازی این بار به کاهدان زده‌اند و این همه تلاش شبانه روزی و نمایش پرسوز و گداز آنها حتی مثل همیشه لایک خور نخواهد بود.
در این میان اما رفتار ستاره‌های ورزش حیرت انگیزتر از این سربازان مجازی است. آنها که با این موج بیهوده همراه شده‌اند و به جای اقدام عملی و عاجل، به لشکرکشی مجازی بسنده کرده‌اند. آنها که محبوبیت، مکنت و جایگاه امروزی را از مردمی وام گرفته‌اند که بخشی از آنها امروز در کردستان به خاک سیاه نشسته‌اند و کمترین توقع این است که حالا به یاری آنها بشتابند و صادقانه و بی آلایش و بی منت چند روزی از زندگی لاکچری بریده و دل به دریا بزنند؛ دریایی که تنها در آن کمک بی‌قید و شرط حرف اول است. ستاره‌هایی که حالا باید حاشیه را رها کرده و به متن بازگردند.
روزگاری در این دیار و به هنگام فاجعه ملی، ستاره‌ها پیشاپیش مردم در کمک و همراهی مصیبت زدگان پیشقدم بودند. از پهلوان تختی که از تهران تا بویین زهرا را با پای پیاده گز کرد و از اعتبار و محبوبیتش خرج نمود تا مردم زلزله زده بویین زهرا را یاری کند تا احمدرضا عابدزاده‌ای که به هنگام زلزله بم، آن خودروی غول پیکر معروفش را از مواد غذایی و مایحتاج اولیه پر کرد و به جاده زد تا شخصا آنها را به زلزله زدگان بم برساند و غمخوار آنها باشد. حالا هم از ستاره‌های امروز ورزش رفتاری مشابه رفتار تختی یا عابدزاده انتظار می‌رود تا سوای روزهای درخشش در میادین ورزش با رفتار انسان‌دوستانه خود را در تاریخ جاودانه کنند.
**سعید آقایی