به گزارش پیروزی‌دیلی، رقابت‌های فرانسه سومین تجربه جهانی این کشتی‌گیر تهرانی به شمار می‌رود. او که مدال برنز مسابقات جهانی 2016 و دو طلای آسیایی را در کارنامه دارد، در رقابت‌های کشورهای اسلامی در باکو هم به مدال طلا رسید. پیش از اعزام تیم به فرانسه، با حسین‌خانی صحبت کردیم.

گفت وگوی روزنامه پیروزی با ملی‌پوش ایران در مسابقات جهانی را در زیر می‌خوانید: 

- آماده‌ای برای مدال‌ گرفتن؟

نمی‌توانم اینطور بگویم که مدال می گیرم یا نه، خداراشکر شرایطم خوب است و تمرینات خوبی هم پشت سر گذاشته ایم. امیدوارم خدا کمک کند که نتیجه بگیریم.

- این برای سومین بار است که به جهانی می‌روی؟

سال 2014 ازبکستان اولین جهانی‌ام بود که از ناحیه زانو مصدوم شدم. در مسابقات جهانی 2016 بوداپست هم به مدال برنز رسیدم و حالا در فرانسه هم کشتی می‌گیرم. 

- میان وزن معمولا خیلی شلوغ و پرمدعی است.

خب خیلی از خوب های 65 و 74 کیلو به 70 کیلو آمده‌اند و همه قبول دارند که سنگین‌ترین کشتی‌ها در این وزن برگزار می‌شود. 70 کیلو قهرمانان جهان و المپیک زیادی دارد. کشتی هم که ورزش رکوردی نیست که بگویم من در تمرین 110 کیلو وزنه زده‌ام پس می‌توانم حتما مدال بگیرم. واقعیت این است که هر کسی بهتر از فرصت‌هایش استفاده کند،‌ نتیجه می‌گیرد. من که در تمرینات چیزی کم نگذاشته‌ام و از نظر روحی هم شرایط خوبی دارم. امیدوارم روی تشک کمترین اشتباه را داشته باشم. 

- نتایج روز اول کشتی فرنگی هم نشان داد که مشکل کشتی ما طلا گرفتن است. برنز را دیگر از آن خود می‌کنیم. 

البته این را بگویم که برای همین برنز هم بچه‌ها زندگی‌شان را می‌گذارند و اینطور نیست که راحت به آن برسیم. همین برنز هم خیلی‌ها در کشتی بوده اند که به آن نرسیده‌اند. به هر شکل هر کسی که کمتر روی تشک اشتباه کند، مدال طلا می‌گیرد. به نظر من میزان آمادگی و بحث‌های روحی هم تا حدی تاثیرگذار است، مهم عملکردی است که روز مسابقه برابر حریفان به نمایش می گذاری. باید تا ثانیه آخر بجنگی. درست مثل علی گرایی که حتی مربی تیم ملی هم از امتیاز گرفتنش ناامید شده بود ولی او در ثانیه‌های آخر امتیازات از دست داده را جبران کرد و به مدال برنز رسید. همین چیزهاست که به کشتی جذابیت می‌دهد چون ورزش ثانیه‌هاست. 

- نمی خواهم در آستانه مسابقات صحبت انتقادی باشد، اما امسال هم درست مثل سال‌های گذشته کمبودهای زیادی در اردوها بود که به نظر می‌رسد توجه خاص مسئولان ورزشی را می‌طلبد.

این بحث‌ها که تمام‌شدنی نیست. واقعا نمی‌دانم چه سیاستی هست که همیشه در حق کشتی اجحاف می‌شود. این بحث در مورد کشتی‌گیران تهرانی هم بیشتر هست.

- البته بعدا که در مورد رزومه یک قهرمان صحبت می‌شود، دیگر بحثی از این بی توجهی‌ها و کمبودها به میان نمی‌آید و مهم آن مدال هایی است که به دست آورده اید.

حرف ها که زیاد است. امیدوارم در جهانی بتوانم نتیجه خوبی بگیرم که زحماتی که در این مدت کشیده‌ایم جبران شود، دلخوری ها کم نیست. بارها به شمال کشور سفر کرده‌ و دیده‌ام که از آمل تا چمستان برای یک کشتی گیر که اتفاقا عنوان بین‌المللی هم نداشته، بَنر تقدیر و تشکر زده‌اند و این تازه برای قهرمانی است که عنوان خاصی هم کسب نکرده،‌چه برسد به کسی که مدال بین‌المللی گرفته؛ اما من سال 2016 برنز دنیا را گرفتم که دریغ از یک بَنر. انگار گناه کرده ام بچه جنوب شهر تهران نیستم، چون لااقل در این بخش‌ها بهتر کشتی گیران شان را می بینند. نمی‌خواهم در آستانه مسابقات جهانی تمرکزم از بین برود، وقت برای حرف زدن زیاد است.

گفت‌وگو از مرضیه دارابی-خبرنگار پیروزی