به گزارش پیروزی دیلی، با وجودی که در یک سال گذشته با انتقادات زیادی مواجه شد، اما در مرحله نهایی انتخابی تیم ملی سعید داداشپور را شکست داد تا امسال هم بیش از سایر رقبا شانس حضور در مسابقات جهانی را داشته باشد. برخی از پیشکسوتان کشتی در ماه های گذشته زوم کرده بودند روی او که باید کشتی را کنار بگذارد، اما مصطفی حسین خانیِ 29 ساله که مدال برنز جهانی 2016 را در کارنامه اش دارد، مرحله نهایی انتخابی تیم ملی را خوب پشت سر گذاشت.

گفت وگوی روزنامه پیروزی با نفر اول وزن 74 کیلوی انتخابی تیم ملی و نفر سوم کشتی جهان را در زیر می خوانید:

-این چند وقت با انتقادات زیادی مواجه شده بودی.

یک سری اتفاقات دست به دست هم داده بود که نتوانم آنطور که باید و شاید روی تشک حاضر شوم و گاهی هم واقعا با بدشانسی مواجه می شدم. یک سری دلائل شخصی و البته غیر شخصی کارم را در کشتی سخت کرده بود از چنین چالشی بیرون آمدن نیاز به تلاش و صبر زیادی داشت و اینکه چشم و گوشم را به روی این حرف و حدیث هایی که مطرح می کنند ببندم. من این کار را انجام دادم، نه دیدم و نه شنیدم چون یک هدفی داشتم که می دانستم دوباره به آن می رسم و هیچ موقع به حرف هایی که در موردم می زدند، گوش نمی دادم تا بتوانم هر کاری که در جهت موفقیت نیاز است، انجام دهم.

-یک عده در یک سال اخیر چند بار این موضوع را در موردت مطرح کردند که بهتر است کشتی را کنار بگذاری!

خب من به حرف هیچ کارشناسی کشتی را شروع نکرده بودم که بخواهم به حرف آنها کشتی را کنار بگذارم. تا نقطه ای که احساس کنم می توانم مثمرثمر باشم، کشتی می گیرم. این حرف ها روی تصمیم و انتخابم تاثیری نمی گذارد. من کلا به این حرف ها بی اعتنا هستم.

-حالا چه چیزی باعث شده بود که نتوانی خیلی مقتدر در مبارزه های اخیر ظاهر شوی؟

یک بخشی واقعا اشتباه خودم بود و قبولش دارم، اما یک سری اتفاقات هم واقعا بدشانسی بود. من سال گذشته واقعا شرایط خیلی خوبی داشتم، اما باید به یک سری مسابقه ها نمی رفتم و حضور در آنها روی عملکردم در جهانی تاثیرگذار بود. به هرحال خوشحالم که از یک چالش بسیار سنگین بیرون آمده ام، همه اینها لطف خدا و بعد هم ثمره ایستادن پای اهدافم بود. خیلی هم اذیت شدم.

 

*خودش در اوپن 10 هیچ باخته اما با 2 تا عکس همه را نقد می کند!

الان یک سری با یک پیج اینستاگرامی شده اند کارشناس و با یک تعداد فالوئر، از هر چیزی و از هر کسی انتقاد می کنند. درصورتی که در کشورهای دیگر چنین شرایطی را نمی بینیم. زمانی که به جام جهانی رفته بودیم، یکی از قهرمانان شاخص و عنوان دارشان در 84 کیلو، گزارشگر کشتی بود. اما اینجا یک نفر که دو تا عکس از کشتی در اینستاگرام گذاشته و خودش در مسابقات اوپن، در همان مبارزه اول 10 هیچ باخته، همه ما را نقد می کند.

 

-کشتی ات با سعید داداشپور در انتخابی مرحله اول گره خورد، اما اینجا او را مغلوب کردی.

در همان مرحله اول 4 امتیازی من را ندادند که باختم. اتفاقا نتیجه آن کشتی هم برگشته و از سوی کمیته داوران به دبیر فدراسیون نامه زده اند که برنده آن مبارزه من بودم، اما به هرحال من به داور احترام گذاشتم. در مرحله نهایی هم امتیازم را ندادند اما وقتی دیدم خیلی جلو هستم، اعتراضی نکردم. در کشتی اول 4 بر صفر داداشپور را بردم، کشتی دوم 2-2 به نفع او شد و کشتی سوم را هم 7-2 بردم. برخی کشتی گیران می خواهند سر داور کلاه بگذارند، اینجا خیلی سخت اخطار پوئن می دهند چون به شرایط مسابقه و جو سالن نگاه می کنند اما در کشتی های خارجی اینطور نیست.

-البته انتقاد از داوری در مسابقات انتخابی زیاد بود، خصوصا انتقاد از سه داور خارجی که آمده بودند.

جو انتخابی تیم ملی ما خیلی سنگین است. در ایران اختلاف کشتی گیر اول تا دهم واقعا آنقدر زیاد نیست، کشتی ها همه به هم نزدیک است. یک اشتباه می تواند نتیجه را به کل تغییر دهد و این برای خود داور هم استرس زاست. البته یک سری واکنش ها هم برای کشتی اصلا خوب نیست، نمی خواهم از کسی نام ببرم اما همه ما یک ادعایی داریم که کشتی ورزش پهلوانی و جوانمردی است، اگر حقی هم ضایع می شود نباید اینطور واکنش نشان داد چون همه دارند کشتی ها را می بینند و این حاشیه ها ضررش به خودِ کشتی وارد می شود. کشتی گیر باید خودش را بیشتر روی تشک کنترل کند.

-سال گذشته خیلی از کشتی گیران و کادرفنی اعلام می کردند که یکی از دلائل شکست در پاریس فاصله کم انتخابی تا اعزام بود، درحالیکه دیگر امسال مسابقات در زمان مناسبی برگزار شد.

خداراشکر امسال فاصله خوبی تا آسیایی و جهانی داریم. ان شاءالله امسال دیگر همه مجموعه کشتی در کنار تیم ملی قرار بگیرند، حتی آنهایی که بیرون از گود هستند. وقتی تیم روسیه را نگاه می کنم واقعا حسرت می خورم که چرا چنین شرایطی در کشتی ما نیست. آنها در کنار تدیف سرمربی شان، نزدیک به 10 آنالیزور که قهرمان کشتی دنیا و المپیک هستند را دارند، هزار تا از قهرمانان شان هم در بین تماشاچیان هستند و وقتی مبارزه خارجی دارند همه با هم تلاش می کنند که کشتی گیر روس برنده شود. ما چنین چیزی را در ایران نداریم، وقتی رسول خادم رئیس است، یک عده می خواهند او زمین بخورد و روبرویش قرار می گیرند تا بگویند خادم نتیجه نگرفت. اگر همه ما کنار هم باشیم، آن وقت است که نتیجه می گیریم. در مسابقاتی کشتی گیر 65 کیلوی روس آسیب دیده بود و نمی توانست روی سکو برود اما کشتی گیر 97 کیلویی شان به جایش رفت روی سکو و مدالش را گرفت، کدام قهرمان ما اینجا حاضر است چنین کاری را بکند؟ می گوید من با 100 کیلو وزن بروم روی سکوی سبک وزن؟!

 

جنگ کشتی ما نابرابر است

ما اینجا با یک رئیس فدراسیون، یک سرمربی و چند تا مربی و 10 کشتی گیر به مصاف رقبای خارجی مان می رویم که علاوه بر اینها رئیس جمهورشان، کل قهرمانان و پیشکسوتان شان و... را کنارشان دارند، این جنگ برابری نیست. آمریکایی ها دارند خوب از کشتی شان حمایت می کنند، اگر امروز چامیزو اینقدر راحت کشتی می گیرد برای این است که از همه لحاظ تامین است و فکرش فقط کشتی است. اما اینجا فردا کشتی داری، کلی هجمه و انتقاد پشتت هست و هزار تا دغدغه و مشکل داری. همه چیز روی تشک نیست، خیلی چیزها بیرون از تشک رقم می خورد. آنها با آن همه آنالیزور، همیشه نیمی از راه را پیش از مبارزه رفته اند. این جنگ نابرابری است که کشتی ما با دنیا دارد.

گفتگو از مرضیه دارابی