١- دو بازیکن جوان تیم سایپا در دهه ٨٠ روی صندلی های اتوبوس تیم کنار هم نشسته بودند.درد دل ها و حرفها گُل انداخته بود. یکی داشت می گفت چرا تو که عقد کرده ای عروسی نمی گیری و زندگی مشترک را شروع نمی کنی؟ آن یکی آهی کشید و گفت با کدوم پول؟ ده میلیون تومان لازم دارم اما یک میلیونش را هم ندارم. حرفها ادامه یافت. روی صندلی جلوتر مدافع معروف تیم سر را بر صندلی نهاده و خوابیده بود.
اتوبوس که به تهران رسید هر کسی به خانه اش رفت. بازیکن جوان تیم دید نصف شبی یکی منزل پدری اش زنگ در را می زند. در را که باز کرد همبازی معروفش را دید.همان مدافع باسابقه تیم که روی صندلی جلویی خوابیده بود.یک پاکت به همبازی جوانش داد و با لهجه آبادانی گفت این ده میلیون چک. اگر روزی دستت اومد برگردون اگر نه فکر کن کادوی یه داداش بزرگتر.مبارکت باشه.یادت نره منو دعوت کنی. همبازی جوان فقط در تاریکی کوچه دید که "یاغی" خوش قلب فوتبال ایران سوار ماشینش شد و رفت. مهدی هاشمی نسب قطعا خوشحال نمی شود که خاطره این کارش بعد از سالها اینجا نوشته می شود.دمت گرم ولک.

٢-تنش روی سکوهای محل تمرین استقلال اهواز بالا گرفته بود. داد و هوار چند تماشاگر و فحاشی به چند بازیکن و جواب آنها عاقبت به حمله یک هوادار به درون زمین منجر شد.چاقوی تیغه بلندی در دست داشت و به دنبال یک بازیکن می دوید. از کنار سرمربی تیم که می گذشت سرمربی مچ دست هوادار را گرفت.در یک چشم به هم زدن با پا ، پشت دو پای هوادار کوبید و او را روی زمین انداخت.چاقو را خیلی حرفه ای از دستش گرفت.حرکات سرمربی اتفاقی نبود. او به عنوان یک نظامی دوره جودو دیده بود. روی سکوها همه برای فیروز کریمی دست زدند.