سرمربی تیم ملی بلاژویچ بود اما همه می دانستند مغز متفکر نیمکت کسی نیست جز مرد جوانی به نام برانکو ایوانکوویچ. کسی که قرار بود بعد از پیرمرد کروات هدایت تیم ملی را بر عهده بگیرد. در دوبلین با دو گل به ایرلند باخته بودیم و تنها با دو گل می شد حساب را در آزادی پاک کرد. 90 دقیقه حمله ملی پوشان و ناکامی در گلزنی و سرانجام گل بی اثر یحیی در دقیقه 92 که فقط آه و حسرت را برای ملت ایران بر جای گذاشت. اشک های یحیی بعد از گل و پس از پایان مسابقه از یاد هیچ کس نمی رود. ایرلند را بردیم اما این برای صعود به جام جهانی کافی نبود. 

 بازی های آسیایی بوسان؛ این بار برانکو سرمربی تیم بود. افغانستان و لبنان را برده بودیم و با قطر به تساوی رضایت داده بودیم. یک چهارم نهایی کویت را کنار زدیم و در نیمه نهایی با شکست 5-3 کره جنوبی در ضربات پنالتی به فینال رسیدیم. همین جا صبر کنید. در این رقابت ها هر تیم اجازه داشت سه بازیکن بزرگسال همراه خود بیاورد. یحیی گل محمدی در سی سالگی یکی از این نفرات بود. دایی به خاطر فوت پدرش مجبور به بازگشت شد. یحیی هم از میانه بازی ها کاپیتان تیم شد و پنالتی پیروزی بخش ایران مقابل کره جنوبی را به ثمر رساند و باعث شد تا ملی پوشان به فینال و در نهایت به مقام قهرمانی رقابت ها برسند. 

 یکی از بهترین تیم های ملی ایران با کلی آرزو برای پایان بخشیدن به طلسم قهرمان نشدن ایران بعد از 28 سال عازم چین شد. کره جنوبی را به صورت دراماتیک بردیم و به جمع 4 تیم پایانی صعود کردیم. باید به دیدار تیم میزبان می رفتیم و امیدها برای قهرمانی بسیار زیاد بود. شاگردان برانکو مقابل تیم میزبان و با ناداوری هایی که صورت گرفت در پایان 120 دقیقه به تساوی یک بر یک دست یافتند و بازی به ضیافت سکته آور پنالتی ها رسید. یحیی به عنوان یکی از بازیکنان باتجربه تیم پشت ضربه پنالتی ایستاد. سوت داور. این بار او به جای بوسان که با قدرت ضربه اش را به سمت دروازه لی وون جائه فرستاده بود تصمیم گرفت چیپ بزند. یک چیپ خسته که سیو شد و ایران از صعود به فینال بازماند و دیالوگ معروف عادل فردوسی پور که گفت: چه وقت چیپ زدن بود آقای گل محمدی!؟ 

 شهر نورنبرگ. جدال ایران و مکزیک در جام جهانی. ایران بهتر کار می کرد اما این عمر براوو بود که مکزیک را پیش انداخت. شاگردان برانکو به فشار خود افزودند تا اینکه کرنر مهدوی کیا از سمت راست و شلوغی محوطه جریمه و یحیی که سر بزنگاه پای خود را پشت توپ قرار داد و اوسوالدو سانچز را تسلیم کرد و کار به تساوی کشیده شد. یحیی به نوعی اشتباه دو سال قبل خود را جبران کرد و باز محبوب برانکو شد. او در بازی با پرتغال و وقتی ایران یک بر صفر عقب بود روی رونالدو خطا کرد و پنالتی داد اما خودش از ناحیه شانه دچار آسیب دیدگی شد و بازی آخر را هم از دست داد. 

 ذوب آهن و پرسپولیس. این بار یحیی سرمربی شده بود و باید رو در روی استاد خود قرار می گرفت. قضاوت بازی بر عهده یدالله جهانبازی بود. اخراج زودهنگام ایمان صادقی بازی را تحت الشعاع قرار داد. پرسپولیس ده نفره شد و ایمان صادقی در غیاب سوشای محروم به دروازه آمد. در نهایت ذوب آهن این بازی را با دو گل دیرهنگام در اوقات اضافه برد و به مرحله بعد رسید و در نهایت به مقام قهرمانی رسید. 8 دی 1396; برگی دیگر از تقابل های استاد و شاگرد برانکو و یحیی سه بار دیگر هم در لیگ برتر به مصاف هم رفتند اما نمی توان از آن سه مسابقه به عنوان نقطه عطف این دو مربی یاد کرد. اما بازی روز جمعه، بی تردید یحیی با هدایت تراکتور در سخت ترین آزمون مربی گری اش باید رو در روی برانکویی قرار بگیرد که آماده ترین پرسپولیس تاریخ لیگ برتر را مهیا کرده است. برانکو بعد از برد مقابل تراکتورسازی در بازی رفت دو تیم، به دنبال دبل مقابل یحیی است و در آن سوی میدان یحیی گل محمدی جوان می خواهد ثابت کند که مقابل استاد خود، حرف های زیادی برای گفتن دارد.