به گزارش پیروزی‌دیلی، این اولین صعود متوالی ایران و البته اولین آنها با حضور مربی ثابت نسبت به دوره قبل است. این دو اتفاق در کنار صعود بی دغدغه و رکورد شکنی های ایران در خط دفاعی انتظارات را حداقل در بین فوتبال دوستان خودمان کاملا بالا برده است.

در پایین نگاهی خواهیم داشت به مقایسه تیم ایران در سال 2014 و تیم قابل انتظار جام جهانی روسیه:

 

1-روسیه بهشت لژیونر ها می شود؟

یکی از اصلی ترین مشکلات ایران در جام جهانی برزیل کمبود بازیکنان بین المللی و لژیونر بود تا بتوانند به جو سنگین بزرگترین تورنمنت فوتبالی و حتی ورزشی جهان غلبه کنند. تیم اصلی ایران در برزیل تنها سه لژیونر را در ترکیب اصلی خود می دید. از بین این سه حقیقی در دسته دوم لیگ نه چندان مطرح پرتغال توپ میزد و قوچان نژاد هم در استاندارد لیژ به نیمکت دوخته شده بود و پس از آن هم نتوانست عملکرد خوبی را در چمپیونزشیپ انگلیس از خودش ثبت کند. دژاگه تنها لژیونر مطرح ایران بود که  در جام جهانی هم بازی های درخشانی را از خودش به جاگذاشت. البته در آن دوران دانیال داوری هم در تیم ملی حضور داشت که با وجود سابقه بازی در بوندس لیگا هیچگاه نتوانست راهی به چهارچوب ایران در برزیل پیدا کند.

در روسیه ایران به مراتب تعداد بیشتری بازیکن شاغل در اروپا دارد. هرچند هیچکدام در 5 لیگ مطرح اروپایی بازی نمی کنند ولی درخشش در لیگ های درجه دو اروپایی میتواند ایران را امیدوار به بازی مناسب این لژیونر ها در روسیه کند. جهانبخش، انصاری فرد ، محمدی و قدوس پر امید ترین لژیونر های حال حاضر ایران هستند که در کنار درخشش در لیگ های اروپایی عملکرد خوبی هم در بازی های ملی از خودشان به جا گذاشته اند.

 

2-رقابت بیشتر خط دروازه

 در خط دروازه اوضاع نسبت به دوره قبل بهتر به نظر میرسد حقیقی با بازگشت به اوج پنجمین دروازه بان لیگ سوئد شد و بیرانوند هم دروازه ایران و پرسپولیس را به خوبی بسته نگه داشته است. در کنار این دو مظاهری عملکرد فنی فوق العاده ای از خودش بجا گذاشته و حامدلک ، امیرعابدزاده و دیگران نیز امیدهای  خود را دنبال می کنند.

 

3-بلوغ تاکتیکی

یکی از بزرگترین تفاوت های ایران 2014و2018 میتواند بلوغ تاکتیکی بیشتر بازیکنان ایران باشد. ایران در بازی های اخیر دوستانه رو به همان 4.1.4.1 آورده که در برزیل سیستم غالب تیم ملی بود تا نشان دهد تیم کی روش به فلسفه ثابت خود رسیده است و میتوان از آن به عنوان تیم صاحب سبک نام برد. هم اکنون اما ایران برخلاف دوره قبل که به تشکیل لایه های دفاعی متعدد در مقابل دروازه عادت کرده بود به خوبی تیم حریف را از جلوتر از نیمه ی زمین تحت فشار قرار می دهد که این امر باعث خلق موقعیت های بیشتر و البته تزلزل نسبی خط دفاعی ایران در مقابل حریفان شود.

این بلوغ تاکتیکی در کنار قدرت نفوذ و سرعت بالای فول بک های ایران  در این دوره میتواند باعث قدرت تهاجمی بیشتر این تیم در روسیه شود. در دفاع های کنار محمدی و رضاییان یا غفوری جایگزین پولادی و منتظری خواهند شد که ویژگی های تهاجمی و نفوذی بسیار کمتری از این سه داشتند.

در ضد حملات هم ایران بسیار موفق تر از قبل ظاهر می شود. ایران که در دیدار مقابل آرژانتین با ضدحملات ویرانگرش در آستانه ی خلق حماسه بود این بار به دنبال تکرار این امر با بازیکنان تهاجمی و البته جوانترش است. برای مقایسه خط آتش تیم ملی با دوره قبل کافی است نگاهی داشته باشیم به ویژگی های تهاجمی امیری ، طارمی ، قدوس و جهانبخش ( بال های احتمالی ایران در روسیه ) با شجاعی ،حاج صفی و حیدری که در برزیل به عنوان هافبک های راست و چپ ایران به میدان رفتند.

 

4-انتظارات بالاتر

یکی از مهمترین کار هایی که کی روش به کمک رسانه ها در دوره ی قبل انجام داد پایین آوردن سطح انتظارات از تیم ملی بود. جایی که بعد از کسب یک امتیاز از سه بازی اکثر فوتبالدوستان از نتیجه و بازی های ایران راضی بودند و عملکردشان را آبرومندانه میدانستند.

در روسیه اما انتظارات از تیم ملی بسیار بیشتر است. صعود راحت تیم ملی بسیاری از طرفداران فوتبال ایران را امیدوار به صعود این تیم از گروه جام جهانی کرده است. عاملی که میتواند باعث فشار مضاعف برروی بازیکنان جوان تیم ملی باشد و اضطراب تکرار اتفاقات 2006 را به جان تیم بیندازد.