به گزارش پیروزی‌دیلی، از پرسپولیسی که هشتاد دقیقه در هوای شرجی ابوظبی در مقابل حریف تا بن دندان مسلح خود جنگید و سرافراز از میدان خارج شد جز تمجید و ستایش چه می‌توان گفت؟ از تیمی که بار دیگر غرور را در میدان فوتبال نصیب ایرانی‌ها کرد و باعث شد بسیاری از مردم ایران‌زمین شبی شاد را سپری کنند؟ تیمی که بهانه لازم برای عدم صعود داشت و کسی آنها را به خاطر نبردن الاهلی با آن شرایط سرزنش نمی‌کرد؛ اما جنگید تا حقش را از فوتبال آسیا بگیرد؟ چطور می‌شود که تیمی در چنین بازی حساس و مهمی، علی‌رغم ده نفره شدن در دقیقه یازده نمی‌ترسد، شوکه نمی‌شود و نظمش را از دست نمی‌دهد؟ باور کنیم که یک تیم ایرانی همانند آلمانی‌ها حساب‌شده از اتفاقات و هیجان‌های بازی تاثیر نگرفته و برنامه‌اش را در زمین پیاده می‌کند؟ یادمان نمی‌رود که همین آلمان‌ها در جام‌جهانی ۱۹۹۸ وقتی در مقابل کرواسی در یک‌چهارم نهایی در حالی که یک گل عقب بودند ده نفره شدند، چگونه تحت تاثیر جریان بازی رو به بازی احساسی آوردند و مربی تیم بدون در نظر گرفتن شرایط همه مهاجمانش را به زمین فرستاد و باخت یک بر صفر به باخت سه بر صفر تبدیل شد. حتی آلمان‌هایی که معروف به فوتبال منظم و ماشینی بودند نیز نظم خود را با اخراج نابهنگام مدافع خود از دست دادند؛ اما یک تیم ایرانی همچون زمان یازده نفره بودن، منظم و با برنامه بازی کرد. این بزرگترین افتخار برانکو و تیمش می‌تواند باشد.

 

پرسپولیس تا آخرین نفس در مقابل الاهلی جنگید، پا پس نکشید و به چیزی جز بردن و صعود به نیمه‌نهایی فکر نکرد. این همان تفکر و خواست حرفه‌ای است که فوتبال ما کم دارد. همان غیرتی که با منطق و برنامه ترکیب شده و حاصلش نمایش جانانه و حماسی سرخپوشان ایرانی در ابوظبی بود. چیزی که پرسپولیس را به یک پیروزی رویایی رساند، روحیه حرفه‌ای مربیان و بازیکنان این تیم بود که ذره‌ای نا امیدی به خود راه ندادند. آنها با بازی دیشب خود از سه تیم دیگر راه یافته به نیمه‌نهایی زهر چشم گرفتند و حالا چشم به فینالی دارند که سال به سال رسیدن به آن برای باشگاه‌های ایرانی سخت‌تر شده است.

 

دوندگی بی‌امان بازیکنان پرسپولیس در بازی دیشب اگرچه نشان از غیرت و حمیت آنها داشت؛ اما بیش از هر چیز نشان از به بار نشستن تلاش‌ها و اندیشه‌های برانکو ایوانکوویچ در پرسپولیس است. او تیمی ساخته که نظم تاکتیکی‌اش در فوتبال باشگاهی ایران بی‌نظیر است. تیمی که علی‌رغم ده‌ نفره شدن در دقیقه یازده آشفته نمی‌شود و خیلی زود بدون اینکه نیازی به تعویض بازیکن باشد با چند جابجایی بازیکنانش در داخل زمین، نظم جدیدی پیدا می‌کند و فوتبالی با برنامه را پیاده می‌کند. برانکو در اندک زمان‌هایی که در نیمه اول فرصت صحبت با بازیکنانش را پیدا کرد، نکات مهم را به بازیکنانش گفت و نتیجه آن شد که این تیم به سلامت نیمه اول را به پایان برد. اما اوج کار برانکو و بازیکنانش پس از دریافت گل تساوی بود. زمانی که هواداران به دنبال یافتن مقصر حذف تلخ تیم‌شان از آسیا به شرایط بد میزبانی و اشتباه فاحش کامیابی‌نیا و چند بهانه دیگر فکر می‌کردند تا قدری از عصبانیت خود بکاهند، در کنار زمین برانکو فقط و فقط به صعود فکر کرد و با تعویض‌های منطقی خود و دادن دستور تاکتیکی جدید به بازیکنان تازه وارد، ضربه کاری را به حریف زد. اگر برانکو هم همانند هواداران در آن زمان به فکر مصاحبه پس از پایان بازی و ردیف کردن بهانه‌های عدم صعود بود، پرسپولیس این پیروزی حیرت انگیز و شیرین را بدست نمی‌آورد. اما برانکو ایستاد و با تعویض‌هایش این پیام را به بازیکنان داخل زمین هم داد که بایستند و بجنگند تا لااقل ایستاده بمیرند. برانکو به انتظار اتفاقات ننشست و خود دست به کار شد تا علی‌رغم ده نفره بودن تیمش عنان بازی را بدست گیرد. او تیمش را شجاعانه به مصاف الاهلی فرستاد، شجاعانه تعویض کرد و به بازیکنانش یادآوری کرد که پا پس نکشند. برانکو نترسید، بازیکنانش هم نترسیدند و در نهایت مزد شجاعت خود را هم گرفتند.

 

 

دیشب اکثر بازیکنان پرسپولیس خوب و درخشان ظاهر شدند. از بیرانوندی که هم خروج‌های مطمئنی داشت و هم در یکی دو مورد یک‌تنه در برابر مهاجمان زهردار الاهلی ایستاد تا علیپوری که یک تنه مدافعان حریف را در زمین خود حبس کرد و اجازه نداد تا الاهلی بی‌محابا به روی دروازه پرسپولیس یورش ببرد. احمدزاده تا آخرین نفس دوید و بارها با تکنیک خود سرعت بازی الاهلی را گرفت. امیری در دفاع چپ جانانه جنگید. طارمی در پست جدیدش تمام تلاش خود را کرد و ربیع‌خواه نشان داد که چرا برانکو تا این حد به او اعتماد دارد. شجاع و انصاری به جز یک مورد، در دفاع بدون اشتباه ظاهر شدند و ماهینی به خوبی به کمک آن دو آمد. تعویضی‌های پرسپولیس نیز تیر خلاص را به الاهلی زدند و برانکو را در ابوظبی روسفید کردند.

اما جز برانکو چه کسی می‌توانست از این بازی سخت پرسپولیس را عبور دهد؟ او چنان خود را اثبات کرده و به چنان درجه‌ای از مقبولیت در بین هواداران و بازیکنان پرسپولیس رسیده که نشان دادن تصویر او در کنار زمین می‌تواند به تماشاگران تلویزیونی قوت قلب بدهد و از نگرانی آنها بکاهد. دیشب با هر بار نشان دادن تصویر او امیدها در دل هواداران پرسپولیس زنده می‌شد، چرا که می‌شد حدس زد که در مغز این پروفسور فوتبال راه‌های نجات پرسپولیس مرور می‌شود. وقتی ناامیدی در حال غلبه بر بازیکنان و هواداران بود، او بود که ورق را برگرداند. برانکو این وجهه را با عملکردش بدست آورده است. او خودش را اثبات کرده و دیشب نیز نشان داد که چند مرده حلاج است.

 

برانکو تا تبدیل شدن به بهترین مربی تاریخ پرسپولیس دو خوان دیگر پیش رو دارد. اگر به او باشد که باز هم می‌تواند پرسپولیس را از گردنه‌های سخت عبور دهد. او و پرسپولیس حالا در نیمه‌نهایی به مصاف حریفی می‌روند که به خوبی از آن شناخت دارند. اما باز هم عدم میزبانی در ورزشگاه آزادی و احتمالا بازی در عمان معضل مهم قرمزها در بازی نیمه‌نهایی است. با این حال بازیکنان پرسپولیس در بازی الاهلی نشان دادند که قادرند غیر ممکن‌ها را ممکن کنند و دومین تیم عربستانی را هم حذف کنند. هر چند رفتن به فینال ماموریتی دشوار به نظر می‌رسد؛ اما این تیم شایستگی رسیدن به فینال لیگ قهرمانان را دارد و چقدر حیف بود که تیمی با چنین انگیزه، توانایی و نظم تاکتیکی در پشت دروازه‌های نیمه‌نهایی آسیا متوقف می‌شد.