علیپور، همه آن چیزی است که پرفسور برای خط حمله تیم‌اش می‌خواهد. فوتبالیستی با مقادیری قابل توجه از جاه‌طلبی که حتی درخشیدن در دربی برای راضی شدن او از خودش کافی نبود. یک بازیکن سختکوش، دونده، تسلیم‌ناپذیر که نه چهره‌اش شبیه ستاره‌هاست و نه شماره پیراهن‌اش به سوپراستارها شباهت دارد اما در جریان بازی از خسته‌نشدن، خسته نمی‌شود و آنقدر به مبارزه ادامه می‌دهد که دیگر حتی نای جشن گرفتن گل‌هایش را هم ندارد. او درست در مسیر مخالف مهاجمانی است که پرسپولیس در این سال‌ها به چشم دیده است. ساده گل می‌زند و سخت حاضر می‌شود تن به خوشحالی بدهد. درست برعکس فورواردهایی که سخت گل می‌زدند اما برای هر گل، ساعت‌ها به مرور برنامه‌هایی برای جشن و شادی می‌پرداختند.