به گزارش پیروزی دیلی، حاشیه‌های مربوط به مسابقات هفته پایانی لیگ شانزدهم همچنان ادامه دارد. هنوز هستند کسانی که می‌گویند پرسپولیس در بازی با سیاه‌جامگان باید با تمام نفرات اصلی‌اش در میدان حاضر می‌شد و به روند طبیعی رقابت در قعر جدول کمک می‌کرد. هم صبایی‌ها چنین اعتقادی دارند و هم سایپایی‌ها که با خوش‌شانسی در لیگ برتر ماندند. در این میان خیلی از این منتقدان آماده‌اند که در صورت حذف پرسپولیس از مسابقات لیگ قهرمانان آسیا، به سرعت یک روایت اخلاقی بسازند و این موضوع را به عملکرد هفته آخر پرسپولیس ربط بدهند. سرخپوشان امروز باید الوحده امارات را ببرند و منتظر عدم پیروزی الریان برابر الهلال عربستان باشند. امروز اگر الریان برنده شود، پرسپولیس با هیچ نتیجه‌ای در ورزشگاه آزادی به دور بعد صعود نخواهد کرد. بنابراین در صورت شکست الهلال، خیلی‌ها به سرعت کار تیم عربستانی را با اقدام پرسپولیسی‌ها برابر سیا‌جامگان مقایسه خواهند کرد؛ اما آیا اساسا این دو مقوله ربطی به هم دارند؟

تفاوت‌های بزرگ

یک- پرسپولیس برابر سیاه‌جامگان تحت هیچ شرایطی به کسب نتیجه نیاز نداشت. این تیم قهرمان لیگ شده بود و لازم نمی‌دید برای امتیاز گرفتن در مشهد به آب و آتش بزند. الهلال اما امشب نیاز به کسب امتیاز دارد. اگر الهلال به الریان ببازد، قطعا به عنوان تیم دوم از گروهش صعود خواهد کرد. به این ترتیب در مرحله بعد باید با تیم قدرتمند لخویا مسابقه بدهد و تازه در بازی برگشت هم به خانه حریف برود. بنابراین الهلال حتما به صدرنشینی فکر می‌کند و اگر به هر دلیلی این اتفاق رخ ندهد، به معنای این خواهد بود که زورش به حریف نمی‌رسیده.

دو- پرسپولیس به این دلیل به بازیکنان اصلی‌اش استراحت داد که پنج روز بعد باید بازی مرگ و زندگی با الوحده را برگزار می‌کرد؛ الهلال به چه دلیل باید نفرات اصلی خودش را بیرون بگذارد؟ آنها در لیگ عربستان قهرمان شده‌اند و طبعا در فاصله نزدیک به بازی امشب هیچ مسابقه مهمی پیش رو ندارند.

سه- برانکو تعداد زیادی بازیکن جوان آزموده نشده در اختیار داشت که می‌توانست از مسابقه آخر برابر سیاه‌جامگان به عنوان یک «توفیق اجباری» برای بازی دادن به آنها استفاده کند. سرخپوشان در بازی با پدیده قصد برگزاری جشن قهرمانی با کسب پیروزی را داشتند و در مسابقه با ذوب‌آهن هم به دلیل تعطیلی سه روزه تمرینات، برانکو چاره‌ای نداشت جز آنکه تیم اصلی را به زمین بفرستد و مانع از خروج آنها از فرم مطلوب شود. برای برانکو فقط بازی با سیاه‌جامگان برای بازی دادن به جوانان باقی مانده بود، در حالی که شرایط الهلال در لیگ داخلی کاملا متفاوت بود.

چهار- به اذعان دوست و دشمن، نیمکت پرسپولیس خالی است و این تیم برای بزنگاه‌های مهم نمی‌تواند روی نفرات ذخیره‌اش حساب کند. بنابراین حفظ بازیکنان اصلی برای برانکو اهمیت کلیدی داشت، در حالی که الهلال یک دو جین بازیکن آماده و سرشناس در تیمش دارد. آنها جلوی پرسپولیس هم پنج بازیکن اصلی‌شان را نداشتند، اما انگار نه انگار!