کلمات زیبایی هستند مثل بسیاری از واژه های پرمعنا که در جامعه فعلی ما لقلقه زبان ما هستند و یا از دیگران شنیده ایم و چون برایمان زیبا و پر طمتراق بوده اند ماهم بکارشان می گیریم و یا جاهای دیگر ، ممالک دیگر و ... شنیده ایم و در بهترین حالت می گوییم تا جا بیفتد و ماهم مالک فوتبال حرفه ای بشویم

خدا وکیلی خودتان را جای دست اندرکاران فوتبال حرفه ای ما بگذارید عجب وضع جالبی داریم

مانده ایم مابین تیم داری هیئتی خودمان و باشگاه دارای ممالک ثروتمند همسایه مان

بالاجبار به واسطه آنکه عضو AFC هستیم و برای حضور در میادین بین المللی مجبوریم یا ملاک ها و معیارهایشان را اجرا کنیم یا ادعا کنیم که در مسیر آن هستیم. چرا که ورزش و عرصه های بین المللی جایگاه ویژه ای در عصر ارتباطات و دهکده جهانی دارد.

فرض کنیم ما ( من و شما ) مدیر یک ( نمی دانم تیم ، باشگاه و ... ولی ما فرض می کنیم باشگاه) در ایران هستیم آنچه واضح و روشن است آنکه باشگاه های حاضر در لیگ ما در یکی از تقسیمات زیر جا می گیرند :

1- یا کاملاً خصوصی هستند مثل گسترش فولاد ، پدیده و ...

لااقل این ها تکلیف شان با خودشان روشن است اگرچه این ها هم مظلوم واقع می شوند

2- یا خصوصی نیستند که این یکی هم خودش هم تقسیم می شود به موارد ذیل :

2-1- صنعتی هستند که بهرحال راحت هستند مثل سپاهان ، ذوب آهن ، فولاد خوزستان ، پیکان ، سایپا ، صنعت نفت آبادان ، پارس جنوبی و ...

این ها بودجه مشخصی دارند اگرچه این ها هم با تغییر مدیریت ارگانی که به آن متصل هستند نوسان خواهند داشت نمونه اش ، سپاهان زمان ساکت هرکاری می خواست می کرد ، پول بود ، امکانات بود ، مربی بود ، بازیکن بود ، مدیر حرفه ای هم بود و این شد که شدند پرافتخارترین تیم لیگ حرفه ای ایران خوب و بدش بماند برای بعد!

2-2- صنعتی نیستند ولی هستند و با التماس و زجه حداقل های یک فصل را ردیف می کنند کمی غیرت کمی کمک مردم ، هواداران و متمولین دوستدار بهرحال می گذرانند و بعد در رقابتی نابرابر نابود می شوند نمونه اش استقلال اهواز ، ملوان ، فجرسپاسی ، برق شیراز ، ابومسلم مشهد و...

2-3- تیم هایی که در طول حیات فوتبال ایران به مدد جایگاه اجتماعی و یا استفاده از سایر ابزارهای کاری برای خود جایگاهی را دست و پا کرده اند و حالا به عنوان ویترین فوتبال ایران به حق یا ناحق معرفی می شوند.

پرسپولیس ، تراکتور ، استقلال ، سپاهان ، ذوب آهن و ... در این دسته اند.اما خوب واقفید که سپاهان و ذوب آهن و حتی تراکتورسازی خود را از این دسته جدا کرده اند و در دسته صنعتی ها قرار گرفته اند.

البته تیم هایی چون شاهین بوشهر ، سپیدرود رشت ، ماشین سازی تبریز و خیلی های دیگر هم هستند که در دنیای وارونه وارنه وارونه فوتبال ما ، حال و روز خوبی ندارند.

این ها را گفتم تا برسیم به اصل مطلب:

 و آن اینکه یا جدا از همه و فقط برای سرگرمی ، فوتبال بازی کنیم که این دیگر فوتبال حرفه ای نیست و همان سبک و سیاق هیئتی خودمان کارساز است یا اینکه  ملزم هستیم استانداردها و الزامات مراجع بالادستی فوتبال را رعایت کنیم که باید فکری نو در اندازیم یا و واقعا حرفه ای شویم.

اما در فوتبال حرفه ای ، همه کارها در مسیر درآمدزایی است فوتبال صنعت است که درست یا غلط ، گردش مالی بالایی برای کشورهای دارای فوتبال حرفه ای ایجاد می کند. در این صنعت با حساب و کتاب و در نظر گرفتن مولفه ها و فاکتورهای زیادی برای هر تیم درآمدی از محل های زیر ایجاد کرده اند :

1-     پخش تلویزیونی

2-     تبلیغات محیطی

3-     تبلیغات روی پیراهن و برندسازی

4-     بلیط فروشی ... بوسیله باشگاهها

5-     و هرکار دیگری که با مفاد قانون تضاد نداشته و پولسازی کند

در فوتبال به اصطلاح حرفه ای ما که باید در لیگ آسیا با تیم های متمول شرق و غرب  آسیا بازی کنیم در حالیکه  تیم هایمان مشکلات عدیده مالی دارند و فوق ستاره هایمان حداقل ها را می گیرند و مدیران حرفه ای ما هم که زورشان به بازیکن می رشد یا قراردادش را کم می بندند یا پولش را نمی دهند و می شود بدهی !!!

حالا اگر خارجی باشند فیفا هست ولی داخلی ها چه کنند؟

اینکه باید معیار و ملاکی جهت تعیین قیمت و ارزش واقعی هر بازیکنی ایجاد کرد مقوله ای جداست اما بازیکن ما اگر شکایت کند باید بر روی دل خود و هواداران پابگذارد و اگر شکایت نکند باید از درآمدش بگذرد و از حق و حقوق خودش و ... بگذرد.

اینکه تیم های ما نمی توانند و نمی خواهند به تیم های پایه بها دهند در همین نکته جا دارد که همه می خواهند بروند اروپا هم مربی تیم ملی فرنگی ها را دوست دارد هم بهرحال برای خود بازیکن کلاسی دارد و شاید هم ساکن شد و شاید هم ......................

آهای مردم

در فوتبال حرفه ای باید حق پخش تلویزیونی باشد نه اینکه بگویند چون ما این هستیم نمی شود پرداخت کرد!!!!

در فوتبال حرفه ای باید تبلیغات محیطی را به باشگاه بدهند نه به شرکتی نامعلوم

در فوتبال حرفه ای باید بلیط فروشی را به باشگاه بدهند نه به افرادی نامشخص

و خیلی بایدهای دیگر

وقتی این بایدها اجرا شد آنوقت آقای تاج می تواند بیاید و بگوید تیم ها باید بدهی هایشان را بدهند

آن وقت می توان ضابطه تعیین کرد و تکلیف نمود که تیم ها نباید بدهی داشته باشند

وقتی فلان تیم صنعتی میلیارد میلیارد قرارداد می بست ( با آپشن و با بی آپشن ) تیم های دیگر یا باید نابود می شوند یا قرارداد می بستند و بدهی ایجاد می کردند.

یک لحظه بیائید چشم هایمان را باز کنیم و با دیدن این دنیای وارونه وارونه وارونه عاقلانه راهی برای بهتر بودن و شدن بیاندیشیم.

علی کاوه