توتی فقط یک فوتبالیست نبود. توتی باشی، وفادار باشی، ستاره باشی. نمی شود همه این ها باشی و با رفتنت اتفاقی نیفتد. حتما یک چیزی یک جایی خراب می شود.

امشب یک حمله تروریستی انجام می شود. در انگلیس؟ نه در رم. ورزشگاه المپیکوی رم. تدابیر امنیتی؟ خالی کردن ورزشگاه؟ نه. ورزشگاه پر می شود. آنقدر که جای سوزن انداختن هم نباشد. همه می آیند. دوست و دشمن. همه می آیند برای خداحافظی. هدف این حمله کیست؟ آقای عالیجناب. قرار است بگیرندش از فوتبال. قرار است ببرندش از خانه. قرار است محروم کنند هوادارانش را. قرار است خوشحال کنند دشمنانش را. پس همه می آیند.چه آنهایی که می خواهند برای آخرین بار ببینندش و چه آنهایی که می خواهند دیگر نبینند. 

 حمله از آنجا شروع شد که توتی در صفحه شخصی اش نوشت: امشب، بازی مقابل جنووا، آخرین بازی با پیراهن رم. از همین جا قلب خیلی ها ایستاد. چشم خیلی ها تر شد. عین قیامت بود. همه خاطرات چندین ساله در چند دقیقه از مقابل دیدگان گذشت. خیلی دل ها گرفت. شاید برای چند دقیقه فوتبال مرد. نفس نکشید. 

 توتی فقط یک فوتبالیست نبود. توتی باشی، وفادار باشی، ستاره باشی. نمی شود همه این ها باشی و با رفتنت اتفاقی نیفتد. حتما یک چیزی یک جایی خراب می شود. توتی یک افسانه است. اما افسانه نیست که 800 بازی پیراهن یک تیم را پوشیده باشی. بالای 300 گل برای یک تیم زده باشی. افسانه هست ولی افسانه نیست. آن چیزی که بیشتر افسانه به نظر می رسد تصور رم بدون شماره 10 محبوبش است. نشدنی است. مگر می شود؟ او بازیکن رم نبود. او گفت من با رم ازدواج کرده ام. این یک خداحافظی فوتبالی نیست یک طلاق عاشقانه است. از آنها که داغش تا همیشه می ماند. جایش هیچ وقت خوب نمی شود. رم قلب اوست و او قلب رم. امشب دو قلب می ایستد. ناجوانمردانه ترین حمله تاریخ.

 آقای خاص. نه از این خاص های نخ نما شده که به هر کسی می گویند. یک خاص واقعی. از بازی اش گرفته، از تکنیکش گرفته از خشونتش گرفته تا شادی گل هایش تا حتی چهره اش. شبیه فوتبالیست ها نیست. بیشتر شبیه آنهایی است که در فیلم های تاریخی نقش شاهزاده ها را بازی می کنند. نقشی که او 20 و اندی سال با پیراهن رم بازی کرد. شاهزاده ایتالیایی. شاهزاده رم. شاهزاده قلب ها. آنقدر محبوب که هواداران افراطی لاتزیو امشب برایش بنر زده اند، درود بر توتی، از طرف دشمنان همیشگی. امشب قلب رم می ایستد، امشب فوتبال می میرد. خداحافظ عالیجناب گلادیاتور.

 کافی است فقط طرفدار فوتبال باشی تا شنیدن یک اسم لبخند را بیاورد گوشه لبت و یک تصویر بیاید جلو چشمانت که از شادی گل، انگشتش را می مکد!

 فرانچسکو توتی اسطوره فوتبال ایتالیا نیازی به معرفی ندارد.این ساعات برای هواداران رم ساعاتی تلخ است چرا که فرانچسکو توتی کاپیتان محبوب هواداران رم بازی خداحافظی اش را برابر جنوا انجام خواهد داد و پس از آن قصه توتی برای همیشه پایان خواهد یافت و ورزشگاه المپیک شهر رم دیگر هرگز او را پا به توپ نخواهد دید...

 اسطوره 41 ساله فوتبال ایتالیا امشب برای آخرین بار پیراهن رم را بر تن خواهد کرد . مردی که هواداران به او لقب پادشاه رم را داده اند در تیم ملی ایتالیا نیز ستاره بود و فوتبال دوستان هرگز فراموش نخواهند کرد که ایتالیا با درخشش او به فینال یورو2000 رسید و او عنوان بهترین بازیکن فینال را از آن خود کرد. هرچند آن سال ایتالیا قهرمان نشد اما 6 سال بعد او و یارانش در آلمان قهرمان جهان شدند و فرانچسکو توتی این افتخار بزرگ را در کارنامه پر زرق و برقش ثبت کرد.

 وی که در زمان اوجش پیشنهاد اغوا کننده ای از تیم میلان داشت ترجیح داد در رم بماند و حالا 26 سال است که پیراهن تیم محبوبش را بر تن می کند.شاید هواداران رم به روزهای دیگری با توتی می اندیشند روزی که او را در نیمکت مربیگری تیم محبوبشان می بینند، شاید... 

 او نماد باشگاه رم است.توتی بت هواداران شهر تاریخی ایتالیا است و نویسنده این مطلب فکر می کند که یکی از خوش شانس های این روزگار بوده که بازیهای توتی در اوج تماشا کرده است. 

 کاش ستاره ها هیچ وقت خاموش نشوند...