یادداشت- حسین قدوسی

اختصاصی پیروزی دیلی؛ دلت شکسته و حالت خوش نیس.کاخ رویاها بر سرت آوار شده و قهرمانی را از دست رفته می بینی و افسوس می خوری و صدافسوس.دلت خوش بود بازی برگشتی هم هست و حالا با چهارگل هر چه شاهکار شانگهای چین و حماسه پرسپولیس مقابل آلیمای قزاقستان را مثال بزنیم امید چندانی به صعود نداری و حتی با دل نوشته ها هم آرام نمی گیری و فقط افسوس است که شده ورد زبانت.....

سخت است؛تحمل چنین شکستی آن هم از یک تیم عربستانی برای هر ایرانی وطن پرستی سخت است، کمااینکه همه ما حتی افراطی ترین های مان ته دل مان از شش گلی که رقیب سنتی از تیم اماراتی خورد ناراحت بودیم و......

در چنین شبی واژه ها از پی هم فرار می کنند و نمی توانی حرف دلت را بزنی.حس و حال تحلیل و تفسیر و بالا و پایین کردن اما و اگر و باید و شایدها هم نیست.فقط افسوس است و افسوس و افسوس که می خواهی مدام تکرارش کنی و تکرار اما در چنین حال و احوالی اگر از همین حالا فردا را نبینی باور کن فردا را باخته ای.

باور کن تیم رقیب و هوادارانش و مربی و بازیکنان و مدیران و پیشکسوتانش بعد از ان باخت شش گله نتوانستند فردا را ببینند و به فکرش باشند.پس به فکر فردا باش و حمایت و حمایت و حمایت وقتی ایمان داری که انتقادات و حواشی امان تیم را خواهد برید و ریشه پرسپولیس مان را هدف می گیرد.

حمایت کن و حمایت وقتی باور داری این تیم شانس اول قهرمانی در سه جام دیگر است و باید در مسقط انتقام جو باشد و خدا را چه دیدی شاید حماسه ای هم به پا کند.

گذشته از تمام این حرف ها اگر می خواهی عیارت را به پرسپولیس نشان دهی حالا وقت ان است وگرنه به وقت خوشی و قهرمانی و صدرنشینی و پایکوبی ها که همه هستند و  سرازپا نمی شناسند.

اگر می خواهی امتحان پس دهی و بدانی چقدر تیم محبوبت را دوست داری فارغ از همه چیز و همه چیز حالا وقت آن است.تیم رقیب و این روزهایش یادت باشد. یادت باشد که بعد از آن باخت شش تایی انقدر غرق در چنین شب سیاهی شدند که فردا را ندیدند و امروز هنوز هم در پی آن غفلت تاوان پس می دهند.پس به فکر فردا باش و حمایت،حمایت و حمایت.

#پرسپولیس_تنها_نیست