به گزارش پیروزی‌دیلی، بازیکن کلیدی پرسپولیس این روزها چه کسی است؟ پرسپولیسی که قهرمان لیگ برتر شد و با یک بازی قاطعانه و مقتدرانه به اما و اگرهایش بابت صعود از گروهش پایان داد و البته به لطف نتیجه بازی دیگر راهی مرحله بعد شد. اگر از بازیکن کلیدی و ستاره این تیم بپرسیم، جواب ها احتمالا در چند اسم خلاصه می‌شود. یا از مهدی طارمی گلزن گفته می‌شود یا محسن مسلمان که به واسطه پاس های دقیقش، این روزها لقب ژاوی آسیا را از آن خودش کرده است. سیدجلال حسینی و اقتدار دفاعی اش هم می‌تواند جز گزینه ها باشد اما می‌خواهیم این بار از ستاره‌ای بنویسیم که کمتر به چشم می‌آید، کمتر دیده می‌شود و کمتر از او می‌گویند. فرشاد احمدزاده. اگر دیگران ستاره و پدیده و مهندس تیم هستند، فرشاد احمدزاده را می‌توان رهبر ارکستر پرسپولیس دانست. پرسپولیسی که اگر خوب و چشم نواز و زیبا می‌نوازد فراتر از مهندس و گلزن و سیم خاردارش یک رهبر ارکستر خوب دارد. مطمئنا بارزترین خصوصیت فرشاد احمدزاده میزان دوندگی‌اش است.

او به اندازه دو بازیکن می‌دود. این را از هیت مپ بازی او در آسیا به خوبی می‌شود دید. اما خصوصیت او دوندگی تنها نیست. نگاهی به پاس های بازیکنان پرسپولیس می‌اندازیم. شاید تصور اولیه این باشد که مقصد پاس های مسلمان و سروش رفیعی و کامیابی‌نیا، مهدی طارمی باشد اما آمار می‌گوید که این تصور غلط است. مقصد بیشتر پاس های بازیکنان پرسپولیس فرشاد احمدزاده بوده است. او بیشترین دریافتی را در تیم داشته است. 90 دریافت توپ در طول 90 دقیقه یعنی آمار فوق العاده از هافبک ریزنقش قرمزها. 

مسلمان 13، محرمی 12، سروش رفیعی 7، کمال کامیابی‌نیا 5 و وحید امیری 6 پاس به احمدزاده داده اند که در مجموع این بازیکن را 43 بار صاحب توپ کرده اند. 

تفاوت احمدزاده با بازیکنی مثل مسلمان در دقت و تمرکزش است. شاید اگر احمدزاده دقت بیشتری داشت از این میزان پاس های دریافتی کمک بیشتری به پرسپولیس می‌کرد. فرشاد احمدزاده دومین پاسور پرسپولیس است و تنها 5 پاس کمتر از مسلمان داده است. تفاوت آنها اما درصد پاس های درست است. 90 درصد پاس درست در کنار تنها 74درصد پاس درست، آنها را در دو سطح متفاوت قرار داده است.

با این حال احمدزاده همچنان نقشی کلیدی در پرسپولیس برانکو دارد. حضور احمدزاده در جناح راست باعث شده که دفاع راست این تیم نیازی به رفت و برگشت نداشته باشد و با خیال راحت حواسش را معطوف وظایف دفاعی اش کند. تا زمانی که بازیکنی مانند احمدزاده و امیری در دو جناح پرسپولیس حضور داشته و  بار خط حمله تیم را به دوش می‌کشند نیازی به مدافعان کناری رونده نیست. شاید به همین دلیل بود که چه در زمان حضور ماهینی و چه با آمدن صادق محرمی( که البته هجومی تر است) برانکو جای خالی رامین رضاییان را در جناح راست اصلا احساس نکرد و کمبودی بابت بازیسازی از آن جناح نداشت. 

برای بازیکنانی مانند فرشاد احمدزاده که حضورشان در تیم به چشم نمی‌آید شاید بازیهای آسیایی و آمارهایی که از آن منتشر می‌شود بهترین فرصت برای مشخص شدن نقش کلیدی شان در تیم است. کلیدهایی که اگر نباشند تیم قفل می‌کند و رهبرهایی که اگر نباشد سازهای ارکستر، کوک نمی‌زنند.