به گزارش پیروزی دیلی، انتشار عکسی از استانکو، سرمربی سابق تیم ملی و پرسپولیس بهانه ای شد برای اینکه با دوست نزدیک او که عامل انتشار این عکس بود تماس بگیریم.خبر، خبر خوبی نبود. مردی که هواداران پرسپولیس در ورزشگاه آزادی ایستاده برایش کف می زدند، این روزها دیالیز می شود و اصلا مشخص نیست که چه روزهایی را ممکن است تجربه کند. خسرو خرم همین چند روز پیش کنارش بود تا از نزدیک حال و احوال پیرمرد کروات را بپرسد. سرمربی ای که شاید بخشی از فوتبال پرسپولیس و پیشرفتی که آنها در فوتبال ایران داشته اند مدیون فعالیت های او و عرق هایی که برای این تیم ریخته باشد. پرسپولیس استانکو فراموش نشدنی بود و هنوز هم که هنوز است خیلی ها از آن روزها به نیکی یاد می کنند. در همین رابطه روزنامه تماشاگران امروز مصاحبه‌ای با خسرو خرم انجام داده است که در زیر می خوانید:

چند روز پیش عکسی از او دیدیم که روی تخت بیمارستان است.
بله استانکو در بیمارستان بستری است.به دلیل نارسایی کلیه دیالیز می شود.به هر حال امیدوارم هر چه زودتر شرایط او رو به بهبود برود.

شرایطش چطور است؟ اینکه...
بهتر است زیاد در این مورد حرف نزنیم.هواداران پرسپولیس مثل همان روزهایی که او را حمایت می کردند برای سلامتی سرمربی شان دعا کنند.امیدوارم که اتفاق های خوبی برای او بیفتد.

شما یکی از نزدیکترین افراد به استانکو بودید. همیشه رابطه تان با او خوب بوده است .می خواهیم فارغ از بیماری او درباره نقشی که این مربی در فوتبال ایران بازی کرد حرف بزنیم. به خصوص پرسپولیس که یکی از بهترین دوره هایش را با استانکو تجربه کرده است.
بزرگترین چیزی که استانکو وارد این فوتبال کرد تفکر حرفه ای بود.او همیشه می گفت پرسپولیس باید یک تیم واقعی باشد،تولید کند و انتقال دهد.او زمانی سیستم 3-4-3 را به ایران آورد که همه غرق در سنت و با روش 2-4-4 بازی می کردند.می دانید چقدر تغییر این عقیده سخت بود؟هیچ کسی زیر بار نمی رفت.نکته دیگری که مهم است این است که او دنبال تعداد زیادی از بازیکنان نبود.حداقل بازیکن را می گرفت اما با کیفیت.مثلا می گفت به جای خرید چند بازیکن بهتر است کریم باقری جذب شود.او می گفت بیشتر پول بدهید که عابدزاده و مهدوی کیادر تیم بمانند.

مدیران پرسپولیس چطور زیر بار این تغییرات رفتند؟
عادبنی تازه به فوتبال آمده بود و ایده های بزرگی دشت.آدمی با سواد و فوتبالیست.تازه شروع مدیریتش بود و این بود که به استانکو اعتماد کرد. تمام وجود استانکو برای کار بود و پرورش بازیکن و تیم.عابدینی وقتی دید که او دارد زحمت می کشد و هزینه مالی اش  هم حداقل است تصمیم گرفت او را به پرسپولیس بیاورد.من و استانکو و عابدینی یک مثلث شدیم که یک جورهایی این قضایا را پیش ببریم.جو خوبی حاکم شد و همه چیز دوستانه بود.شاید یکی دو تا مشکل هم پیش آمد اما با حداقل امکانات کار را خوب جلو بردیم.

از امکانات حرف زدید. دردی که هنوز هم در فوتبال ایران وجود دارد.
آن زمان که واقعا وجود نداشت!خوب یادم می آید که التماس هلا احمر را می کردیم برای اینکه چند تا دارو و مچ بند به ما بدهند.خب واقعا امکانات کم بود.ضمن اینکه آن تفکر سنتی حاکم در فوتبال کارها پیش نمی رفت.در آن شرایط محلوجی هم از وزارت معادن حضور داشت و تفکراتش مدرن بود.اگر آنها نمی خواستند این اتفاق ها نمی افتاد.البته برای آنه هم یک جورهایی قابل هضم نبود که یک بازیکن در آن زمان مثلا 10 میلیون تومان بگیرد.یا تیمی که با 5 میلیون بسته می شد برایش 50 میلیون تومان خرج شود.عددهایی که بنده می گویم فرضی است.آن زمان این رقم هایی که جابجا می شد زیاد بود. اینها برای مدیریت هم سخت بود.به نظر من یک رنسانس بزرگی بود که اتفاق افتاد و باعث آن هم استانکو بود.

در آن زمان هم بیشتر بازیکنان تیم ملی از پرسپولیس بودند و این نشان می دهد...
دقیقا.نشان می دهد که استانکو در پرسپولیس تا چه اندازه خوب کار کرده است.پرسپولیس رشد کرده بود.چند نفر از این تیم رفتند و در تیم های خوب اروپایی بازی کردند؟درست است که الان بازیکنان زیادی در هلند و یونان داریم اما شرایط امروز با آن زمان اصلا قابل قیاس نیست.امروزه اگر بازیکنی خوب باشد قطعا از طریق رابطه هایی که موجود است به اروپا می رسد.استانکو به فوتبال ما عمق داد و بر این عقیده بود که بازیکنان آن نسل می توانند مثل شوکر و بوبان در بهترین تیم های اروپایی بازی کنند.

یک جورهایی یک نقشه راه برای ما نوشت و در اختیار فوتبال ایران قرار داد.
شک نکنید.هر چه که می گذرد نظر مردم به آن عمق بیشتر می شود.تا به حال تیم ملی به نظر من به قدرت آن زمان نبوده است و همه آن تیم پرسپولیسی بودند.بازیکن اگر در باشگاهش خوب کار نکند نمی تواند در تیم ملی هم خوب بازی کند.یک کار خوب و اساسی که بعد از چندین سال در زمان برانکو دوباره این پیشرفت دارد اتفاق می افتد.هر دو تا بازی که پرسپولیس می کند یک ملی پوش به این تیم اضافه می شود.همه در رشد هستند.آن موقع هم پرسپولیس رشد کرد.بازیکنان خوب و بزرگی بودند و ساخته شدند.استانکو زمانی که اوج حکومت 2-4-4 در ایران بود 3-4-3 را روی کار آورد.این یعنی انقلاب.یعنی شکستن تابوهایی که برای خیلی ها باور بود.

استانکو اما در تیم ملی موفقیت پرسپولیس را نداشت.
زمانی بود که علی دایی مصدوم شد و ما مهاجم دیگری واقعا نداشتیم که استفاده کنیم.استانکو زمان زیادی در تیم ملی نبود که بخواهیم یک کارنامه ای برایش در نظر بگیریم.اما به نظر من کارش در تیم ملی هم خوب بود.اگر معیار نتیجه باشد باید بگویم که، نه او عملکرد موفقی نداشته است. یک مربی ایده آل مربی ای است که تیمش هم خوب بازی کند و هم نتیجه بگیرد.در هیروشیما خوب بازی کردیم.دروازه بان مان بد بود و نتوانستیم گل بزنیم.نتیجه نگرفتیم و این یک مسئله مهمی بود که اتفاق افتاد.بعد استانکو بیشتر با ایران و بازیکنان آشنا شد و شاید همین جرقه رشد او در پرسپولیس شد.بازیکنان خوب و تازه ای تزریق شدند و همه اینها دلیل بر رشد پرسپولیس بود.چه کسی فکرش را می کرد مجتبی محرمی تا این اندازه در دفاع چپ پیشرفت کند؟بازیکنی که راست پا بود.

استانکو سالهاست که از فوتبال ایران رفته است. او اخبار پرسپولیس را دنبال می کند؟
نتیجه ها را می داند اما زیاد پیگیر نیست و روی مسائل ریز نمی شود.

اظهار نظری شاخصی درباره پرسپولیس نکرده است؟
همیشه می گفت پرسپولیس یک جای خاصی در قلب و ذهن من دارد و بودن با پرسپولیس و تیم ملی را نمی توانم فراموش کنم.حسی که هواداران به من داده اند تا به حال هیچ کسی در زندگی به من نداده است.او می گفت وقتی در پرسپولیس بود احساس می کرده همه ایران با او است.

درباره تیم ملی و کی روش چطور؟
نه،او قبل از بیماری تدریس می کرد و زیاد کاری به این کارها ندارد.