چرایی این محرومیت ورفیق نیمه راه بودن دوستان بحثی جداست که بارها موردبحث قرارگرفته اما این که چرا این قضیه باعث ناراحتی ماشده است بسیارتامل برانگیز است.

همین چندروز پیش بودکه  شنیدم پرسپولیس میتواند فارغ ازمحرومیتی که گریبانش راگرفته از رده های پایه بازیکن به لیست خودش اضافه کند.درابتدا بسیار خوشحال شدم اما بعدا به این فکر فرورفتم که ایابازیکنی هست که بتواند به تیم اصلی ما کمک کند؟عصاره ی تیم های پایه ی ماجوانانی نظیرطاهرخانی،اسدی،حسین پور،حسینی و... هستند که حقیقتا شناخت چندانی روی انها وجود ندارد چراکه انها اکثرا روی نیمکت نظاره گربازی ها بوده اند  اما بی شک اگربرانکو انها را درسطح تیم اصلی میدید حداقل دقایقی به انها بازی میداد وخوب میداند که انها باید به ارامی به تیم تزریق شوند .دوستان اشتباه نکنید این به معنی ضعیف بودن انها نیست اما وقتی صحبت ازبازیکن فیکس می شود منظور بازیکنی است که مثلا اگر در دربی یا لیگ قهرمانان تیم ضعف داشت مربی به نیمکت نگاه کند وبا دیدن ان جوان دلش قرص شود و اورا به زمین بفرستد .شاید سرشناس ترین جوان نیمکت ما علوان زاده ی ۲۴ساله باشد (که البته هیچ جای دنیابه جزایران به بازیکن ۲۴ساله جوان نمی گویند) اما این پسرمحجوب هیچ گاه درمواقع حضور خودش را اثبات نکرد تا این سوال پیش بیاید که واقعا درتیم های پایه چه اتفاقی می افتد؟بدنیست بدانید که اسدی وحسین پورازپیکان،عباسیان ازفولاد علوان زاده ازنفت مسجدسلیمان،حسینی از اکادمی کیا جذب شده اند وبغیر از طاهرخانی هیچکدام از انها ازپایه رشد نکرده اند.واین یعنی مرگ تدریجی تیم های پایه درواقع حتی تیم های پایه ما نیز ازسایر باشگاه ها ارتزاق میکنند .به لفظ بهتر انها هم ازدسترنج سایرباشگاه ها استفاده می کنند شاید یک یادومورد قابل چشم پوشی باشد اماوقتی اکثر انها ازتیم های دیگرباشند، پایه ها نقش مصرف کننده را دارند و عملا تولیدکننده نیستند.به راستی چراباشگاه  بزرگی مثل پرسپولیس دربخش پشتوانه سازی تااین حدضعیف عمل میکند؟بله می دانیم بودجه کم است و مثل تمام تیم های ایران پایه ها مظلوم واقع می شوند اما بازهم پذیرش این که هیچ بازیکن باکیفیتی به تیم بزرگسال تزریق نشود غیرقابل هضم است.  بامرور نام بازیکنان پایه پرسپولیس طی این سالها به نام قابل ذکری نمی رسیم.شاید علی عسگر معروفترین انها باشد که او هم انچنان که باید خودش رانشان نداد. اسامی نامبرده شده مصادیقی هستند برای روشن شدن مطلب مشکل اصلی اما پرورش جوانان مستعد است.

روزبه چشمی،خسروحیدری،جباری،شادکام،مهردادجماعتی وهادی عقیلی بهترین بازیکنان پایه های پرسپولیس نیز فوتبالشان را درتیمی بغیر ازپرسپولیس سپری کردند واین بزرگترین ضعف باشگاه طی این سالها بوده.باشگاه رقیب امادراین بخش بهترعمل کرده ومجیدوحسین حسینی ،محسن کریمی،نورافکن و... را به تیم اصلی اضافه کرده که البته بعد ازصحبت های حسن روشن،سامره وسیاوش اکبر پور دربرنامه نود میتوان نتیجه گرفت که درپایه های رقیب هم اتفاقات خوشایندی رخ نمی دهد .واقعیت این است که وقتی نظام باشگاه داری مریض باشد این گونه معضلات بدیهی است چراکه مدیر مجبور می شود بخاطر پاسخگویی به افکار عمومی وجلب رضایت انها تیمداری را جایگزین باشگاه داری کند و حق هم دارد چرا که مثلا اگر ۱۲میلیارد ژوزه پرداخت نمیشد و صرف ساختارسازی برای تیم های پایه می شد ودرعوض ۶امتیاز ازما کسر می شد بی شک با هجمه های زیادی مواجه می شد .در واقع وقتی راه وبی راه شکایت بازیکنان خارجی ازراه می رسد دیگر پولی برای ساختارسازی نمی ماند،هزینه امورجاری باشگاه وقرارداد بازیکنان هم جای خوددارد.نیازی نیست که بگوییم ترانسفربازیکن یکی ازراه های درامدزایی باشگاه هاست و این امرتنها باساختارسازی به وجود می اید وساختارسازی نیز تنها باخصوصی سازی میسر می شود معضلی که حال به ارزویی دست نیافتنی والبته شعاری زیبا برای وزرای محترم ورزش تبدیل شده است.به امیدروزی که شاکله ی اصلی پرسپولیس ازجوانانی باشد که ازکودکی درمکتب پرسپولیس رشد کنند و ازدیدنشان درقاب تصویر کیف کنیم وبه وجد اییم.شکی ندارم که مردان برانکو به مدد اندیشه های پروفسور دوست داشتنی و همت بهترین هواداران دنیا این چالش راهم به سلامت می گذرانند اما این صورت مسئله راپاک نمی کند . درتیم های پایه چه کارهای می شود و بازده وخروجی ان چیست ؟راه برون رفت ازاین معضل چیست؟جواب واضح است خصوصی سازی، خصوصی سازی وبازهم خصوصی سازی .به قول رویانیان یا دانه ده یاازقفس ازاد کن.........به امید پرسپولیس جهانی

موسی خواجوی