این قرعه‌کشی واکنش‌هایی هم در میان هواداران فوتبال داشت، برخی‌ها به ساختن جوک و طنز روی آوردند و برخی به صفحات بازیکنان تیم‌های حاضر در گروه کشورمان هجوم بردند. برخی واکنش‌های منطقی هم در میان مسوولان و حتی هواداران تیم ملی هم وجود داشت اما به جرات می‌توان گفت آنچه باعث شد این قرعه‌کشی اینقدر مورد توجه و واکنش‌های متفاوت قرار گیرد، این بود که پیش از این و در روزهایی که تیم ملی با نتایج درخشان راهی جام جهانی شد، انتظار و توقع صعود از گروه خیلی زود به یک خواست بزرگ تبدیل شد. 

 متاسفانه برخی از مسوولان فدراسیون و حتی نیمکت تیم ملی در بزرگ کردن این انتظار و توقع، نقش بزرگی داشتند و زمانی که این قرعه به نام فوتبال کشورمان افتاد، شوک بزرگی به همین افراد وارد شد اما یک سوال بزرگ ذهن‌ها را به خود مشغول می‌کند، انتظار صعود از گروه و کسب نتیجه‌ای که سال‌ها در انتظار آن بودیم و به آن دست پیدا نکردیم در چه شرایطی به یک مطالبه عمومی تبدیل شد؟ منکر نمایش خوب فوتبال کشورمان در بازی‌های مقدماتی حضور در جام جهانی نیستیم و پر واضح است که این تیم حتی با هدایت کارلوس کی‌روش، گرفتار برخی نواقص اساسی است که متاسفانه تیم ملی فوتبال کشورمان هنوز هم از آن رنج می‌برد و بدون برطرف کردن این نواقص، سرابی به نام صعود ایجاد می‌شود تا همه چیز به فراموشی سپرده شود

در حالی که اکثر رشته‌های ورزشی کشورمان پنجه در پنجه ورزشکاران بزرگ دنیا، خودی در مسابقات بین‌المللی نشان می‌دهند، فوتبال دلخوش به سرابی است که هرگز تشنگی‌اش را برطرف نخواهد کرد. 

 به جای اندیشیدن به صعودی که شانس بسیار پایینی برای آن قایل هستیم، باید به این فکر کنیم که چرا چندین سال است، در المپیک حضور نداریم؟ چرا چندین سال است که در آسیا روی سکو نرفتیم و قهرمانی آسیا در حال فراموش شدن است؟ چرا لیگ قهرمانان آسیا، به صعود از گروه و حذف در مرحله حذفی این رقابت‌ها خلاصه شده است؟ چرا چندین سال است که نه تنها لژیونری در تیم‌های مطرح دنیا نداریم، بلکه حتی کشورهای حوزه خلیج فارس هم تمایل زیادی برای به خدمت گرفتن بازیکنان به اصطلاح ستاره فوتبال کشورمان ندارند؟ و اصلاً چرا کارلوس کی‌روش بخش اعظمی از توان خود را برای یافتن بازیکنان ایرانی خارج از کشورمان گذاشته است و اکنون شاکله اصلی تیم ملی را بازیکنانی تشکیل می‌دهند که در فوتبال کشورمان پرورش نیافته‌اند؟

 بدون شک برای رسیدن به پله‌های بالاتر در یک نردبان باید به فکر پیمودن پله‌ها یکی پس از دیگری باشیم اما انتظار صعود از گروه در جام جهانی چیزی جز پریدن برای تصاحب پله آخر نخواهد بود و این می‌تواند به راحتی منجر به مرگ فوتبال کشورمان شود.

 باید اعتراف کرد که فوتبال ایران تشنه است اما این سراب هرگز نمی‌تواند تشنگی فوتبال کشورمان را برطرف کند. به طور حتم قهرمانی در آسیا، حضور نمایندگان قوی در لیگ قهرمانان آسیا، حضور بازیکنان لیگ برتری در تیم‌های مطرح دنیا و ... حسابی فوتبال کشورمان را سرحال خواهد آورد و شاید آن وقت اندیشه به آنچه که امروز به تمسخر برخی‌ها تبدیل شده است، چیزی دست یافتنی باشد.