به گزارش پیروی دیلی، این یک مصاحبه جالب است با مایدا چیچچ، سرمربی تیم ملی والیبال ایران. مصاحبه‌ای که خارج از مسائل روز است و بیشتر جنبه سرگرمی دارد. مایدای 41 ساله با صداقت تمام جواب سؤالات کوتاه ما را داد. او از علاقه‌‌اش به فوتبال گفت و البته یک پیام هم برای همه پرسپولیسی‌ها صادر کرد: «فوتبال را دوست دارم و در ایران به خاطر برانکو ایوانکوویچ طرفدار پرسپولیس هستم.»

 

چیچچ در کشوری بزرگ شده است که با پدیده‌های مختلفی از جمله جنگ و تجزیه خاک کشورش روبه‌رو شده. پدیده‌هایی که ممکن است هویت یک ‌فرد را به خطر بیاندازند. با این حال مایدا از همه این تجربیات در جهت مثبتش استفاده کرده و می‌خواهد تجربه همه سختی‌هایی که کشیده است را در اختیار بانوان والیبال ایران قرار بدهد.

 

او در ابتدا می‌گوید: «من مایدا هستم، 41 ساله. اول از همه بگویم کسی نیستم که در زندگی‌ام دوستانم را جا بگذارم. اول این را بگویم تا تکلیف خودم را روشن کنم. 13 سالم بود که به تیم ملی جوانان یوگوسلاوی پیوستم. در 15 سالگی نخستین بازی‌ام برای تیم ملی بزرگسالان را انجام دادم و در 16 سالگی نخستین قرارداد رسمی‌ام را با تیم ستاره سرخ بلگراد به امضا رساندم. اینها خاطرات خوب من است؛ اما خاطرات بد من مربوط به جنگ می‌شود. جایی که یوگوسلاوی فرو ریخت و تجزیه شد. از جنگ بیزارم و از همین جا به صلح سلام می‌کنم. درباره جنگ که حرف می‌زنم اعصابم بهم می‌ریزد. دوست ندارم زیاد در این مورد حرفی بزنم اما در ابتدا باید یک چیزهایی می‌گفتم.»

 

او این را گفت و ادامه داد: «در همه آن سال‌ها دست از تلاش بر نداشتم. والیبال برای من در اولویت بود. به‌خاطر این عشق حالا از خیلی چیزها دور افتاده‌ام. به خصوص دخترم که الان در اسلوونی است. قبلاً در ایتالیا بوده‌ام اما حالا که در ایران هستم خیلی از او دور شده‌ام. من یک مادر هستم و امیدوارم این را درک کنید.»

 

مایدا سپس از ایران گفت و از چیزهایی که در اینجا تجربه کرده است: «رک هستم و حرف‌هایم را بدون پرده می‌زنم. ایران را دوست دارم و حافظ را می‌شناسم. حتی به شیراز رفتم و برای او فاتحه فرستادم! ایران مردمانی دارد که احترام زیادی برای من قائلند. مهمان‌نواز و دارای فرهنگ بسیار غنی هستند. ایران کشور رنگ‌های زیبا است. در این مدت کلمات زیادی یاد گرفته‌ام، مثل سلام آقا، خوبی. خداحافظ. من خیلی فارسی بلدم.»

 

اما سرمربی تیم ملی غیر از والیبال چه کارهایی انجام می‌دهد: «زیاد اهل خرید نیستم. غیر از والیبال بسکتبال، شنا و هندبال هم کار می‌کنم اما هیچ‌وقت والیبال را کنار نگذاشته‌ام. فوتبال هم هر از گاهی نگاه می‌کنم چون تماشا کردن فوتبال را دوست دارم. در ایران طرفدار پرسپولیس هستم آن هم به خاطر برانکو که هم‌وطنم است. من یک چیز بگویم؟ غذاهای شما را خیلی دوست دارم. سعی می‌کنم  به بهترین رستوران‌هایی که دارید بروم. البته در فدراسیون آشپزهای خوبی حضور دارند که من عاشق دست‌پخت‌شان هستم. چلو گردن و دیزی شما حرف ندارد. این را به دلیل این گفتم که از علایق من سؤال کردید.»

 

مایدا درباره دختران والیبال ایران هم حرف می‌زند و می‌گوید: «پیشروی با گام‌های آهسته و مطمئن. آنها با استعداد، باهوش و با اشتیاق به یادگیری و پیشرفت مشغول هستند. مدل بازی تیم ملی ایران به اروپایی‌ها نزدیک‌تر است تا شرق آسیا یا آمریکا، اما ما یک مشکل بزرگ داریم که آن هم نداشتن بازی‌های دوستانه در سطح بین‌المللی است. ضمن اینکه باید استعدادیابی دایره گسترده‌ای پیدا کند و فقط به چند شهر محدود نباشد. اگر تلاش زیادی صورت بگیرد و بازیکنان، فداکاری کنند کارهای بزرگی انجام می‌شود و موفقیت‌های بزرگ به‌دست می‌آید. از تیم بانوان والیبال ایران در اندازه خودش انتظار داشته باشند، زیرا حس می‌کنم خیلی‌ها کار مرا با نتیجه‌گیری تیم مردان ارزیابی می‌کنند و این درست نیست. من یک آرزو دارم و و آن این است که بازی‌های والیبال در ایران با حضور تماشاگران برگزار شود و مردم تیم ملی را بیشتر حمایت کنند.»

 

او در پایان می‌گوید: «اگر دو طرف راضی باشیم به کارم در ایران ادامه می‌دهم. من تمام تلاشم را کرده‌ام تا در ایران با همه خوب باشم. دست یاری‌ام را به سوی مربیان ایرانی دراز کرده‌ام. آنها باید بیایند و به کمک هم والیبال دختران را پیش ببریم. تاکنون همه کارها خوب پیش رفته و من هیچ کارشکنی‌ای ندیده‌ام. من در ایران غیر از احترام چیزی ندیده‌ام. به اعتقاد آنها هم احترام گذاشته‌ام و هیچ مشکلی با حجاب ندارم. بارها شده با تیم ایران مقابل تیم‌های مختلف بازی کرده‌ایم و حریفان می‌دانند رعایت حجاب از اعتقادات دینی و حفظ ارزش‌ها و وطن‌پرستی ایرانی‌ها نشأت می‌گیرد؛ بنابراین به اعتقادات بازیکنان احترام می‌گذارند. من کار کردن در چند کشور را تجربه کرد‌ه‌ام اما ایران برای من متفاوت است. وقتی از ایران به من پیشنهاد شد با خانواده‌ام حرف زدم و آنها مرا درک کردند. بسیار خوشحالم که در ایران کار می‌کنم. ایران با جمعیت زیادش باید والیبالیست خانم بیشتر داشته باشد. سفارشم به خانواده‌ها این است که دختران‌شان را به یادگیری والیبال بفرستند.»