سروش و فوتبالِ کارگری!
وقتی نام سروش رفیعی به عنوان جدیترین گزینه زمستانی حضور در پرسپولیس مطرح شد، تردیدهای زیادی در مورد سبک بازی رفیعی و تطابقِ آن با مدل بازی تیم برانکو وجود داشت.
به گزارش سایت پیروزی دیلی، خیلیها بر این باور بودند که رفیعی به عنوان یک فانتزیستِ صرف، با مدل مبتنی بر پرسِ شدید بازی تیم پرفسور همخوانی ندارد. بعضیها از سروش به عنوان بالرینی نام میبردند که با تمام خوشرقصیاش در زمین، نمیتواند نقشههای برانکو را تماموکمال در میدان نبرد پیاده کند. سروش رفیعی اما بازیکنِ کمکاری که در رسانهها تصویر میشد، نبود. شرحِ وظایف این بازیکن در تراکتورسازی، به شرکتِ مداوم در هجوم و دفاع ختم نمیشد اما شرح وظایفِ جدید، از رفیعی بازیکن متفاوتی ساخت. بازیکنی که دوندگی و توپربایی را نیز به بازی تکنیکیاش اضافه کرده بود تا ستاره به مراتب کاملتری شود. رفیعی تا پیش از این تنها با دریبلها و تکنیک ناباش شناخته میشد اما در مسابقه امروز با سپاهان، این بازیکن بارها با جنگندگی در میانه میدان ارتباط بازیکنان سپاهان را قطع کرد و چندین بار تا نزدیکیهای محوطه خودی عقب رفت تا بخشی از مسئولیتهای ربیعخواه را نیز بر عهده گرفته است. اسآرسونِ سرخها در نبرد امروز نه گلی به ثمر رساند و نه هیچ پاس گلی داد اما با یک بازیِ فداکارانه، نقشِ مهمی در پیروزی تیم برانکو داشت. مردِ جنگجوی امروز پرسپولیس، با شماره 7 در وسط زمین دریبل زد و عرق ریخت. نابغهای سختکوش به نام سروش رفیعی.