به گزارش پیروزی دیلی، در تیم‌های ملی پایه درخشید تا نوید ظهور یک ستاره را بدهد. اما این استعداد ناب خوزستانی نتوانست یا نشد که بشود آن‌چه که انتظارش از او می‌رفت، بشود. تعویض پیاپی تیم، اخذ تصمیمات اشتباه، بدشانسی‌ها و موانعی که غیرفوتبالی بر سر راه پیشرفتش ایجاد کردند، همگی دست به دست هم داد تا الان که وارد 28 سالگی شده است هنوز نتوانسته یا نشده که تمام آن‌چه در توان دارد را ارائه کند. با سعید حلافی که اینک در لیگ عراق و تیم نفت الوسط نجف بازی می‌کند.  خبرنگار پیروزی با این لژیونر بی‌سروصدای فوتبال ایران و بازیکن سابق پرسپولیس که قرار بود همراه علی‌رضا جهانبخش به هلند برود، گپ و گفتی داشته که ماحصل آن در قالب پرسش و پاسخ زیر از نظرتان می‌گذارد.

-کجایی؟ ناگهان از صفحۀ رادار فوتبال ایران محو شدی؟
علت ناپدید شدنم از فوتبال ایران برمی‌گردد به بی‌مهری‌هایی که نسبت به من صورت گرفت. یک‌سری اتفاقات برایم پیش آمد. بعضی افراد نخواستند با من کار کنند. البته یکی از دلایلی که در فوتبال ایران به بن‌بست برخوردم، قضیه کارت پایان‌خدمتم بود که باعث شد خیلی به مشکل بربخورم.  الان هم در لیگ عراق و تیم نفت الوسط نجف هستم. شش ماهی هست که به این‌جا آمده‌ام. عملکردم هم به گفته کادرفنی تیم و عماد رضا که مربی‌مان است، خوب بوده. فصل قبل هم در لیگ عمان بازی کردم. آن‌جا هم از کیفیت بازی‌ام و عملکردم رضایت داشتند.

-آخرین اخباری که از تو به یاد دارم و روزهای خوبی داشتی، زمانی بود که در پرسپولیس بازی می‌کردی. چه شد از پرسپولیس جدا شدی؟
اشتباهی که من در طول فوتبالم مرتکب شدم این بود که هیچ‌وقت مشاوران خوبی کنار خودم نداشتم. اشتباه خیلی بزرگ من این بود که از پرسپولیس بیرون آمدم. سنی نداشتم.با وجود آن‌که قرارداد 3 ساله با پرسپولیس داشتم، پس از آن‌که علی دایی از پرسپولیس بیرون آمد، تصمیم به جدایی گرفتم و قراردادم را فسخ کردم.

-بعد از پرسپولیس هم مسیر خوبی نرفتی؟
خب بعد از پرسپولیس نتوانستم به تیم دیگری بروم، چون سرباز شده بودم و 6 ماه از فوتبال دور شدم. بعد هم معاف شدم و پس از آن هم به صنعت‌نفت آبادان برگشتم. الان هم قصد ندارم گذشته را به یاد بیاورم. چون دیگر صحبت از گذشته ثمری برای من ندارد.

-در این مدت در چه تیم‌های فوتبال را ادامه دادی؟
سه سال صنعت‌نفت بودم و 12، 13 گل برای این تیم زدم. البته پست اصلی من مهاجم بود. اما در اغلب تیم‌ها از من به عنوان وینگر چپ و راست استفاده می‌شد. راه‌آهن، پیکان  که کمک کردم این تیم به لیگ‌برتر برگشت. دو سال و نیم در نیروی‌زمینی بودم و داماش گیلان دیگر تیم‌هایی بودند که در ایران برای آنها بازی کردم. یادش به خیر سالی که با پرسپولیس و علی دایی قهرمان جام‌حذفی شدیم. دوران خیلی خوبی داشتم. یک بار دیگر به صنعت‌نفت رفتم. در پارس‌جنوبی جم هم بازی کردم. البته پیش از رفتن به شهر جم به خاطر مورد کارت پایان‌خدمتم حدود دو سال و نیم از فوتبال دور ماندم.

-این همه تیم عوض کردی؟
خب شرایط این شکل رقم خورد. به راه‌آهن که رفتم، حدود 12 بازی برای این تیم انجام دادم. عملکردم بد نبود. توانستم کمک کنم این تیم ریشه‌دار از سقوط به لیگ‌یک نجات پیدا کند. آخرین بازی دقیقه 96 پاس گلی که به فرید عابدی دادم مانع سقوط تیم به لیگ‌یک شد. به طور کل می‌توانم بگویم برای اکثر تیم‌هایی که در آنها بازی کردم، اثرگذار بودم.

-چطور سر از لیگ عمان در آوردی؟
بازی‌های پلی‌آف آنها بود که به تیم نزوی رفتم. خوب گل زدم و خوب پاس گل دادم. الان هم که در تیم نفت نجف بازی می‌کنم. در این مدت 5 پاس گل دادم که چهارتا به گل‌های 3 امتیازی منتهی شدند. یکی هم مساوی بود. الان آقای‌گل این فصل لیگ عراق از تیم ما هستش که با پاس‌های من به این موفقیت رسیده است.

-بازیکن معروفی در تیم نفت نجف بازی می‌کند؟
بله، نوری صبری که به عنوان بهترین دروازه‌بان آسیا انتخاب شده در تیم ما حضور دارد. کرار جاسم در همین تیم بازی می‌کرد. علا شبلی کاپیتان تیم‌ملی سوریه هم هم‌تیمی من است. میلاد پاک‌پرور هم که فصل قبل در فولاد خوزستان بازی می‌کرد امسال به نفت نجف آمده است. الان شرایط خوبی در رده پنجم جدول داریم که فاصله امتیازی زیادی با تیم‌های بالای خودمان نداریم. هنوز شانس کسب سهمیه آسیایی داریم.
-از وقتی ایران را ترک کردی دیگر پیشنهادی از داخل کشور نداشتی؟
چرا، همین فصل با صحبت‌های علی‌اصغر مدیرروستا و هومن افاضلی آمدم و برای صبای قم در لیگ‌یک بازی کردم. به عنوان وینگر چپ و راست بازی کردم برای صبا که دوتا برد آوردیم که آنها هم با گل‌های من به دست آمد.

 
اولین باری که اسم سعید حلافی مطرح شد چه زمانی بود؟
زمانی که با پیراهن صنعت‌نفت به استقلال گل زدم، اولین مرتبه اسم من مطرح شد. در تیم‌های ملی جوانان و امید هم خیلی خوب پیشرفت کردم. البته یک‌سری مسائل غیرفوتبالی به من ضربه زد. البته قبول دارم در مقطعی هم خودم مقصر بودم که از فوتبال دور شدم. من آدم ساده‌ای هستم. مشاور فوتبالی خوبی کنار خودم نداشتم و برای همین نتوانستم مانند خیلی از فوتبالیست‌ها اسم خیلی بزرگی از خودم به جا بگذارم.

-تو در داماش با علی‌رضا جهانبخش هم‌بازی بودی. او الان بهترین لژیونر ایران است و سعید حلافی در لیگ عراق! علت این همه تفاوت برای دو بازیکن که در یک تیم بودند چیست؟
آن زمان یک مقطع علی‌رضا برای داماش خوب گل می‌زد. زمانی هم که من به داماش اضافه شدم، چهار هفته متوالی هر بازی گل زدم و علی‌رضا آن مقطع گل نمی‌زد. شرایط طوری پیش رفت که حتی کاندید حضور در تیم‌ملی شدم. هیچ منکر این نیستم که علی‌رضا جهانبخش به اعتقاد من الان بهترین بازیکن ایران است. پسر خیلی خوب و باشخصیتی است که با زحمت و تلاش بسیار به این درجه از موفقیت رسیده است. من حتی در آیندۀ علی‌رضا می‌بینم که توانایی بازی در تیم‌هایی مثل بارسلونا و رئال‌مادرید و لیورپول و لالیگا و لیگ مطرح انگلستان با قدرت بازی کند و بدرخشد. چون لیاقت، استعداد و توانایی رسیدن به بهترین جایگاه در فوتبال دنیار را دارد. اما خب من پس از جدایی حمید درخشان از داماش تنها به دلیل یک‌سری مسائل غیرفوتبالی و غیرفنی پس از چهار هفته گل‌زنی پیاپی بی‌دلیل به نیمکت تبعید شدم. بعد هم خودشان شایعه راه انداختند که دچار مصدومیت هستم. همین مسئله باعث شد در آستانۀ حضور در تیم‌ملی فوتبال این شانس بزرگ را از دست بدهم و کم‌کم از داماش هم کنار گذاشته شدم.

-الان افسوس بزرگی در فوتبالت داری؟
افسوس می‌خورم که چرا یک‌سری افراد تأثیرگذار در رسانه‌ها مثل عادل فردوسی‌پور نه از من سعید حلافی، بلکه از یک سرمایه فوتبال این مملکت می‌توانستند حمایت کنند. خیلی‌ها که نصف من هم فوتبال نداشتند، به برنامه 90 آمدند و دیده شدند. من پارسال در لیگ عمان با شرایطی خوب بازی کردم. امسال در لیگ عراق به تأیید عماد رضا شرایط و عملکرد خوبی دارم. الان بازیکنان بزرگی داریم. این تیم قهرمان عراق شده و در آسیا بازی کرده. اما آقای فردوسی‌پور اسمی از من در اخبار لژیونرها نمی‌آورد. فقط زمانی که ایران بودم، کوچکترین حاشیۀ من را پخش می‌کرد.

-سقف پروازت را کوتاه گرفتی یا پر پروازت را چیدند؟
من با قسمت دوم جمله شما موافقم. این که پر و بال من را چیدند. برای شما مثالی می‌آورم. از مجاهد خذیراوی بازیکن بااستعدادتر داشتیم؟! می‌توانستند دست او را بگیرند تا بیشتر پیشرفت کنند. ما این کار را نکردند. فقط وقتی ان اتفاق برای مجاهد پیش آمد، او را زمین زدند و نابودش کردند. من را هم نه مثل مجاهد خذیراوی، اما تقریبا مثل او از فوتبال کنار گذاشتند.

-مشکل تو در داماش چه بود؟
زمانی که حمید درخشان آمد، برای وینگر چپ و راست من و نیک‌بخت‌واحدی را آورد که خوب هم گل می‌زدم. اما با رفتن ایشان و آمدن افشین ناظمی به کل ورق برای من برگشت و به کل از تیم کنار گذاشته شدم. نه پول گرفتم، نه به تیم‌ملی رسیدم. فقط کم‌کم از فوتبال کنار گذاشته شدم.

-باز هم یاد تو و جهانبخش می‌افتم؟
آن زمان اول این صحبت بود که بین من و علی‌رضا یکی به هلند برویم. بعد قرار شد هر دو برویم و هر کدام در یک تیم هلندی بازی کنیم. اما این فرصت را از من گرفتند. علی‌رضا رفت و شکر خدا روز به روز پیشرفت کرد و از این بابت برای او خیلی خوشحالم و بهترین آرزوها را برای این پسر خوب فوتبال ایران دارم.

-یک بازی آبادان بودم که وقتی تعویض شدی با هواداران صنعت‌نفت تنش شدیدی پیدا کردی؟
بله آن بازی را به یاد دارم. الان هم شجاعتش را دارم که بگویم از مردم خوب آبادان و هوادران شریف صنعت‌نفت بابت آن اتفاق از صمیم قلب عذرخواهی می‌کنم. البته پیش از ین چندبار در رسانه‌ها از آنها بابت آن حرکت بچه‌گانه عذرخواهی کردم. بعد آن اتفاق بود که هیچ خیری توی فوتبالم ندیدم. امیدوارم فرزند خطاکارشان را بخشیده باشند. حتی حضوری در آبادان از هواداران صنعت‌نفت عذرخواهی کردم.

-مشکلی با آنها داشتی؟
خب من چند پیشنهاد خوب از تیم‌های دیگر داشتم. معدود نفراتی بودند که روی سکو اهانت می‌کردند. بعضی‌ها هم می‌گفتند که تو چرا هی به تیم می‌آیی و می‌روی؟! البته حق هم داشتند. چون من خیلی تیم عوض می‌کردم.

-با امیر عابدینی در داماش ارتباط خوبی نداشتی که تو را کمک کند؟
خب آقای عابدینی نیاز به تعریف من ندارد. همه می‌دانند که فرد گردن‌کلفتی در فوتبال ایران است. همه به قابلیت‌های  مدیریتی ایشان اذعان دارند. امیرخان می‌تواند یک نفر را تا قله‌های پیشرفت کمک کند و برساند. هم می‌تواند دست کسی را نگیرد تا زمین بخورد. و ایشان در مورد من گزینه دوم را انتخاب کردند. ایشانمی‌توانست خیلی از من حمایت کند. با این حال همین الان ایشان را ببینم بابت تمام محبت‌شان سپاسگزارشان خواهم بود.

-هیچ وقت صحبت بازگشتت به صنعت‌نفت پیش نیامد؟
خب من خیلی دوست دارم شرایطی پیش بیاید که دوباره بتوانم به این تیم خوب برگردم و همه گذشته‌های بد را برای هواداران خوب آبادانی جبران کنم. من دو تیم را در ایران بی‌نهایت دوست دارم. پرسپولیس و صنعت‌نفت که آرزو دارم فوتبالم در تیم اول آبادان تمام شود. هنوز هواداران صنعت‌نفت در دایرکت اینستاگرامم برای من پیام می‌دهند که برگرد. البته مخالفانی هم دارم که امیدوارم من را بخشیده باشند.

-طرفداران صنعت‌نفت خیلی خاص هستند؟
بله همین‌طور است. من برای این تیم بازی‌های خوبی انجام دادم و هواداران خوب آبادانی این موضوع را به یاد دارند. آن زمان من را به خانه‌های‌شان دعوت می‌کردند. خیلی بامعرفت و خون‌گرم هستند. حتی حاضرند اگر به این تیم کمک نشود، از جیب خودشان هزینه‌های اداره تیم را بپردازند.

-از فوتبال دست کشیدی؟
نه، یک موضوعی را برای‌تان می‌گویم. یک مقطع با سایپا به توافق رسیده بودم. قرار بود فردای توافق تلفنی به تهران بروم تا کار را تمام کنیم. اما یک نفر که قصد ندارم اسمی از او ببرم، شبانه تماس گرفت با مدیران سایپا که این بازیکن را جذب نکنید. او هزارتا حاشیه دارد. نان کسی را بریدن کار خیلی کثیفی است. هیچ‌وقت از این آدم نخواهم گذشت. اما همه می‌دانند ذات سعید حلافی پاک بود. اما خدا کمک کرد، خودم هم تلاش کردم و تا الان در عمان و عراق که بازی کرده‌ام، طوری بوده‌ام که حداقل پنج، شش پیشنهاد به من می‌شود.

-تا چند سالگی قصدا ادامه فوتبال داری؟
خب الان که تازه وارد 28 سالگی شده‌ام. در خودم می‌بینم تا 35 سالگی به فوتبالم ادامه بدهم. واقعا دلم تنگ شده برای این که یک گزارشگر ایرانی بازی من را گزارش کند و این جمله را بگوید و حالا سعید حلافی و توپ توی دروازه! تا همه متوجه بشوند که سعید حلافی هنوز تمام نشده است. اگر به عقب برگردم، خیلی از اشتباهات قدیم را مرتکب نمی‌شوم و کمی در فوتبال با سیاست بیشتری کارم را دنبال می‌کنم.

-حضور دوباره در پرسپولیس یک رویا برای سعید حلافی خواهد بود؟
 یک مرتبه دیگر ابتدا قهرمانی مجدد پرسپولیس را از صمیم قلب به هواداران، باشگاه، مربیان و بازیکنان  این تیم بزرگ تبریک می‌گویم. خب من پنهان نمی‌کنم که دوست دارم که این اتفاق را دوست دارم. خیلی سعی کردم دوباره به پرسپولیس برگردم. اگر خوب تمرین کنم و از لحاظ روحی به شرایط خوبی برسم، می‌توانم باز هم برای پرسپولیس بازی کنم. تازه این تیم که جوان شده و من زمانی پرسپولیس بودم که بازیکن جوان خیلی راحت وارد ترکیب نمی‌شد. این هم برای من یک آرزو شده است. حالا ببینیم خدا چه می‌خواهد.

-حسرت فوتبالی تو چیست؟
این که مدتی اسم من را بد جلوه داده بودند. به سعید حلافی هیچ کمکی نکردند و الان واقعا حسرت می‌خورم که چرا در لیگ‌برتر بازی نمی‌کنم.

-یعنی خودت در این عدم موفقیت کامل مقصر نیستی؟
خب خودم پنجاه درصد مقصر بودم. چون مشاور و مدیربرنامه و مشاور خوبی نداشتم. اگر فرصت پیدا کنم و زمان را به عقب برگردانم، دیگر این همه تیم عوض نمی‌کنم.

-برای آینده چه برنامه‌ای داری؟
خب از چند تیم خوب عراق پیشنهاد دارم. دو تیم هم از یونان و مجارستان پیشنهاد داده‌اند. اما باز منتظر پیشنهادات بهتر هم هستم. امیدوارم بتوانم به لیگ‌برتر ایران برگردم.

-از کار کردن با عماد رضا بگو. با هم در مورد فوتبال ایران صحبت می‌کنید؟
خب عماد رضا یکی از بهترین بازیکنان خارجی بود که به فوتبال ایران آمد. جنس فوتبالش مثل اروپایی‌ها بود.

گفتگو از صالح محمدرحیمی