مهدی جان؛ سه سال از رفتنت گذشت، اما هنوز در این محفل خاطراتت در گوش‌مان نجوا می‌کند.

حرف فوتبال و پرسپولیس و رسانه که می شود، خیلی آهسته به جمع مان می آیی، ای رفیق! اگر چه در منتهای حرف هایمان صدایی جز صدای باد نیست و انتظارها برای تجدید دیدار چند سالی است که ما را به قعر برده و فقط دلمان به همان خاطرات گذشته خوش است.

24 مرداد 93 خیلی آهسته از میان ما پر کشیدی و ما را در این گوشه نشینی، غربت ابدیت را به دوش می کشیم.

شبی که مرگ نسخه مرموزی را برای‌مان پیچید و حال حسرت دیدارمان سه ساله شده است.

در این ایام و در حالی که خوب می دانستیم برای تجدید دیدارها به ته خط رسیده‌ایم؛ آه‌ها کشیدیم و بغض ها در گلو فرو نشاندیم.

در این مسیر بی انتها همچنان به یادت هستیم و در این هیاهوی عجیب رسانه‌ای خودمان گه‌گاهی موضوعی را  پیدا می کنیم و به سراغت می آییم. شاید خیلی از روزها درک ندیدنت را در گوشه ذهن‌مان مچاله کرده باشیم، ولی هر زمان که دلمان می گیرد برای تجدید خاطرات بهانه جور می کنیم و به دیدارت می آییم؛ این حس مشترک من و دوستان توست. 

رفیق سال های دیرین ما؛ روزها در فراغت می آیند و می روند ،‌اما در این چرخه گردون دوستانت نامت را لا‌به‌لای روزنامه ها و خبرهایی پیچیده‌اند تا تازه بماند.

مهدی جان! در سالگرد سوم، وفاداری دوباره ساکن کوی رفاقت شده و در این تنگنای وداع تو دیگر تنها نیستی.

دوستان زیادی در کنارت جمع شده اند و آسمونتون پر از ستاره است.

شاید فاصله ها سکوت ما را تلخ کرده‌، اماگویا  در حیاتی دیگر تالار گفت‌گوهای تان پر شده از همکاران و دوستان رسانه‌ای. 

به امید آنکه زنگ رفتن تو، احمدپور، بهمنش، اسلامی، جوادی، عبدالملکی،‌واحدی، .... یک روز ما را هم بیدار کند.

دل‌نوشته علی خلیفه، دبیر سرویس ورزشی خبرگزاری فارس