فضای کار بسیار تفاوت دارد با آنچه مثلا رضا رشیدپور در تاک شوهای خود اجرا می کرد. رشیدپور،کارش را به عنوان یک مجری مسلط بلد است و به خوبی می داند جریان مصاحبه را به کجا هدایت کند اما افراد ناوارد و نا آگاه که هیچ دوره تخصصی را سپری نکرده اند با چهره های درجه 2 و 3 مصاحبه می کنند و حتی طرز سوال کردن را هم نمی دانند.

 بلوایی که سر ماجرای سحر قریشی پدیدار شده دقیقا مصداق بارز همین بحث است؛ آقای مجری گسترده سوالاتش مشخص نیست. در مصاحبه کردن مشکل دارد. بیان او واضح نیست. مصاحبه با لهجه ای خاص مسلما در یک حجم گسترده قابل قبول نیست و مجری ها قاعدتا باید فارسی را به خوبی صحبت کنند؛ 

مضاف بر این که بدانند از یک بازیگر فیلم های مشخص که سطح کیفی آن کاملا قابل تشخیص است چه نوع سوالاتی بپرسند. 

به خانم قریشی ارتباطی ندارد که در ورزشگاه های کشور چه می گذرد. او از فوتبال چه می داند یا قوه تحلیلش در این زمینه که بهتر است خانم ها به ورزشگاه بروند و یا نروند چقدر است؟

 اصل و اساس سوال ایراد دارد. ما پیشتر هنرمایی سحر قریشی را در مصاحبه ای حرفه ای با رضا رشیدپور دیده بودیم؛ اما لزوما طرح سوال فوتبالی از یک طرف کاملا غیر فوتبالی (که البته در ورزشگاهی در امارات متحده عربی منقلب نشد) بی مورد بود. 

پاسخی هم که آقای مجری دریافت کرد بی معنی بود. بنابراین برنامه سازان فضای اینترنتی باید توجه کنند که آموزش های لازم به مجریان جوان و بی تجربه ای که پشت دوربین قرار می گیرند داده شود. سطح کیفی این برنامه به شدت نازل است و سوالات هم کاملا پوپولیستی و بی ارزش...