در مقایسه با کره و ژاپن دیدارهای دوستانه ما کاملا در روندی متفاوت با این تیم ها بوده است. اگر چه بازی دوستانه آخر تیم ملی مقابل روسیه میزبان جام جهانی برگزار شده بود اما در دو دیدار دوستانه پیش رو تیم ملی ایران، مقابل دو تیم نه چندان قدرتمند فوتبال دنیا قرار می گیرد. پاناما که برای اولین بار مجوز حضور در جام جهانی را به دست آورده و تیم ملی ونزوئلا که از ضعیف ترین تیم های منطقه آمریکای جنوبی است.

 اما دقیقا در روزی که ما به مصاف پاناما می رویم تیم ملی کره جنوبی با تیم ملی کلمبیا یکی از قدرتمندترین تیم های ملی جهان بازی می کند. تیمی که بازیکنان مطرحی در تیم های معتبر اروپایی دارد و در جام جهانی گذشته نیز تا مرحله یک چهارم نهایی رقابت ها پیش رفته بود. دقیقا در همین روز دیگر تیم آسیایی ژاپن به مصاف تیم ملی برزیل می رود که جایگاهش نیاز به توضیح ندارد و همواره یکی از سه تیم برتر فوتبال جهان بوده است. حساب کنید زمانی که ملی پوشان ما در حال محک خوردن مقابل تیمی هستند که حتی لژیونری در تیم های معتبر اروپایی ندارد کره ای ها و ژاپنی ها مقابل خامس رودریگز، نیمار، ویلیان، کوادرادو، فالکائو و کوتینیو محک می خورند چالشی که ما نیز به شدت نیاز داریم تجربه کنیم اما به دلایل مختلف هرگز به آن نمی رسیم. تفاوت بزرگ ما با دیگر قدرت های آسیا در دومین دیدار دوستانه پیش رو نیز بسیار مشخص است. 

در روزی که تیم ملی با ونزوئلا بازی می کند، کره جنوبی با تیم ملی صربستان بازی می کند که بازیکنان سرشناسی در معتبرترین لیگ های اروپایی دارد از جمله نمانیا ماتیچ از منچستریونایتد، کولاروف از رم و تادیچ از سائوتمپتون. در همین روز ژاپنی ها به مصاف بلژیک یکی از پر ستاره ترین تیم های ملی فوتبال جهان می روند که با ستارگانی همچون هازارد از چلسی، دی بروین از منچسترسیتی، لوکاکو از منچستریونایتد، کاراسکو از اتلتیکومادرید، مرتنس از ناپولی، کورتوا از چلسی و کلی نام سرشناس دیگر شناخته می شود.

 در چنین شرایطی طبیعی است کره و ژاپن در صورت مصاف با تیم های قدرتمند در جام جهانی از وحشت کمتری در مقابل آنها برخوردار باشند در مقابل ما که هنوز مشخص نیست تا پیش از جام جهانی 2018 این شانس را پیدا کنیم که بتوانیم مقابل تیمی از سطح اول فوتبال جهان قرار بگیریم.