از اظهارنظر سرمربی محبوب قهرمان قهرمانان ایران در ابتدای فصل بخوبی مشخص بود که برانکو ایوانکویچ پس از برگزاری فینال باشگاههای برتر غرب آسیا! بین دو تیم قدرتمند پرسپولیس و الهلال ، برنامه ویژه ای برای شاد کردن هواداران میلیونی خود در شهرآورد و تقابل با تیم پنجم پایتخت دارد. برانکو با وجود آنکه طی مدت زمان حضورش در پرسپولیس مابین قریب به اتفاق هواداران ارتش سرخ آسیا این تفکر حرفه ای را جا انداخته که باید دربی را به رغم بازتاب خبری گسترده ای که دارد نهایتا در حد یک بازی ۳ امتیازی مانند بازی با سیاه جامگان و گسترش فولاد در راه کسب عنوان قهرمانی یا بسته به شرایط زمانی در حد و اندازه یک بازی تدارکاتی مقابل دیدگان ۸۰ هزار تماشاگر حاضر در ورزشگاه ببینند ، در تمرینات آغازین فصل میل خود را برای کسب هر سه امتیاز این مسابقه بروز داد تا از یکسو اثبات کند باخت در تقابل هشتاد و چهارم دو تیم صرفا یک اتفاق بوده که براساس تصمیمات اشتباه و تأثیرگذار تیم داوری و کمک آنالیزورهای از ما بهتران! رقم خورد و از طرف دیگر هجم کری خوانی عجیب هواداران تیم بحران زده استقلال را که حذف مفتضحانه این تیم با ۶ گل خورده ظرف چیزی حدود ۶۰ دقیقه مقابل العین از آسیا و قرارگرفتن در قعر جدول لیگ هفدهم ، توهم بزرگتر بودن عدد ۳ خود از ۴ واقعی ما و ۴ الهلال از ۶ ما و العین را بر آنان قالب کرده بود به صفر برساند. 

در آنسو تیم رده سیزدهمی جدول لیگ قرار داشت که با ریخت و پاش ۳۰ و اندی میلیاردی و اسطوره سازی هم نتوانسته بود هواداران خود را راضی کند و تمامی رکوردهای هفتاد و چند ساله اش به دست به اصطلاح تک ستاره فوتبال ایران شان! با خاک یکسان شده بود تا دست به دامان سرمربی جدیدی شوند که سابقه تحمیل دو شکست با تیمی از کشور صاحب سبک فوتبال آلمان به تیم برانکو را در کارنامه خود داشت. غافل از آنکه سناریوی تاکتیکی پرفسور با شناخت خوبی که از فوتبال ایران و بازیکنان تیم بی حماسه رقیب و شاگردان خویش داشت فارغ از آنکه چه کسی سرمربی آبی ها باشد برای برد مقابل استقلال نوشته شده بود. 

پرفسور سرخ ها همچون شطرنج بازی که با خود بازی می کند! مهره های حریف را از ابتدا تا انتها در دستان خود گرفت و هرجور دلش خواست نخ آنان را کشید و از اختیار شفر خارج کرد تا عصبانیت این سرمربی را بعلت از دست دادن کنترل بر بازیکنانش تا سرحد ممکن باعث شود. یک کیش داد و با همان تک کیش دقیقه ۳۲ حریف را مات و مبهوت خود کرد. پیاده های حریف را در مواقعی به بازی احساسی و در تمام طول ۸۵ امین ماراتن به اشتباهات مکرر در جایگیری و حفظ و حمل توپ و میدان داری وادار کرد. امید ابراهیمی کاملا از مسابقه خارج کرد. به انجام ۱۲ خطا روی بازیکنان پرسپولیس که ۷ خطای آن با کارت زرد داور جریمه شد و انجام چندین خطای دیگر که متأسفانه یا از دید داور دور ماند یا به اشتباه داور به زرد و قرمز منتهی نشد ترغیب شان کرد تا جایی که بهترین مدافع حریف را به دادن پنالتی محکوم کرد که قطعا باید خطایش بواسطه تکل از پشت با دوپایش روی مهاجم حریف و درو کردن پای علیپور در موقعیت صددرصدی گل بجای یکی از آن زردها با کارت قرمز جریمه می شد و همان هم تبدیل به گل پیروزی پرسپولیس شد. شاگردان برانکو یک گل زدند و ۶۸ دقیقه با دفاع منطقه ای و شروع پرس فشرده از داخل زمین حریف ، زهر حملات پراکنده آبی ها را خنثی نموده و تمام روزنه ها را بستند و آنها را وادار کردند تا توپ را آنجایی ارسال کنند که شیر با صلابت پرسپولیس ها در درون دروازه سخت ترین کارش مشت کردن توپ و راحت ترینش سیو آن باشد! و در عوض حملات کم اما زهردار و دامنه داری را با استفاده از تمام نقاط زمین توسط بازیکنانی چون امیری ، رسن ، منشاء و علیپور و پشت سر آنها کامیابی نیا ترتیب دادند و بمانند تیم های بزرگ اروپایی ، بازی را کنترل و مدیریت کردند تا حریف و هوادارانش را به بروز واکنش های عصبی واداشتند. گویی برانکو هر وقت دلش خواست نخ ۱۱ عروسک آبی را بر اساس سناریوی تاکتیکی خود کشید و به نفع خود به حرکت درآورد تا آقای دو نیمکت و صفحه شطرنج دربی خود او باشد و شاگردانش.