«شکست» واژه فراموش‌شده تیم ملی
معنی شکست چیست؟ با کمی اغراق، هیچ یک از بازیکنان و کادر فنی فعلی تیم ملی پاسخ این سوال را نمی‌دانند.
به گزارش پیروزی‌دیلی، تنها به یک دلیل. کارلوس کی‌روش تیمی ساخته که با شکست غریبه است. تیم او به سادگی نمی‌بازد، بازی‌ها را یکی پس از دیگری می‌برد و البته شکل و شمایل ویژه‌ای نیز به خود گرفته است. این تیم برای شکست ساخته نشده و تنها با هدف پیروزی به زمین می‌رود. شاید برخی مواقع زیبا بازی نکند اما نتیجه را می‌گیرد و این مهمترین مساله در فوتبال است.
تیم کی‌روش اگر هم شکست بخورد، تمام انرژی‌اش را صرف می‌کند. به زمین می‌رود و می‌جنگد تا امتیاز بگیرد اما همیشه اوضاع بر وفق مراد یک تیم نیست. نمونه‌اش بازی مقابل عراق در جام ملت‌های آسیا که تیم 10 نفره ایران بازی را بارها به تساوی کشاند اما در نهایت شکست خورد. یا بازی مقابل آرژانتین که مقابل مسی و هم تیمی‌هایش 90 دقیقه مقاومت کرد اما مقهور هنر بهترین بازیکن دنیا شد.
کی‌روش این عادت را بین بازیکنان تیم ملی ایران رواج داده است. عادت به نباختن و صرف حداکثر انرژی. بازیکنان برای رهایی از شکست جان می‌دهند و این بهترین حالت برای تیم بازنده است چون دیگر همه خیال‌شان آسوده است که تلاش کردند اما نتیجه نگرفتند.
اگر نگاهی به آمار بیندازیم به نکات ویژه‌ای می‌رسیم. به همین عادت نباختن یا کم باختن تیم ملی. کی‌روش از وقتی هدایت تیم ملی ایران را به دست گرفته، در 78 بازی روی نیمکت این تیم نشسته. آمار او در این بازی‌ها فوق‌العاده است. کی‌روش همراه تیم ملی ایران موفق شده 47 برد به دست بیاورد و در 22 بازی به تساوی برسد. تنها 9 شکست هم حاصل حضور حدود 6 ساله کی‌روش در تیم ملی ایران است. یعنی 5/1 شکست در هر سال.
ایران در این مدت مقابل آلبانی، لبنان، ازبکستان، عمان، گینه، آرژانتین، بوسنی، سوئد و عراق شکست خورده. شکست‌هایی که جز یکی دو تا از آنها بقیه با اختلاف یک گل رقم خورده است. آخرین شکست ایران – جز بازی دوستانه با عراق در سال 2017 که به هیچ وجه رسمی نبود – بر می‌گردد به فروردین 1394. روزی که ایران با درخشش زلاتان ابراهیموویچ با نتیجه 3 بر یک مغلوب سوئد شد.
از آن تاریخ به بعد، ایران همراه با کی‌روش شکستی را تجربه نکرده. این تیم همه بازی‌ها را یا برده و یا با تساوی به پایان رسانده است. کی‌روش میل به پیروزی و فرار از شکست را به ذهن بازیکنان تزریق کرده و همین دلیلی است برای ثبت رکورد جاودانه تیم ملی. رکوردی که در هیچ دوره‌ای از تیم ملی ندیده‌ایم.
حالا به عملکرد تیم ملی با هدایت کی‌روش امتیاز می‌دهیم. این مربی توانسته در 78 بازی 163 امتیاز به دست بیاورد. یعنی به ازای هر بازی 08/2 امتیاز. این نتیجه درخشانی است که تیم ملی و کی‌روش در چند سال اخیر به دست آورده‌اند. نتایجی که عادت به نباختن یکی از دلایل اصلی ثبتش است.
منتقدان اما به بازی‌های تدارکاتی تیم ملی با حریفان نه چندان قدرتمند معترضند و از این حیث کی‌روش را به باد انتقاد می‌گیرند که چرا به جای تیم‌های مطرح دنیا، ایران با ونزوئلا و پاناما بازی می‌کند. برای پاسخ به این انتقاد، می‌توانیم به آرشیو بازی‌های تیم ملی نگاهی بیندازیم. ایران به همان اندازه که با تیم‌های ضعیفی چون ماداگاسکار و موزامبیک بازی تدارکاتی انجام داده به مصاف سوئد، مقدونیه، کره جنوبی و حتی شیلی هم رفته. تیم‌هایی که جملگی جزو تیم‌های قدرتمند محسوب می‌شوند. البته نه به اندازه آرژانتین، برزیل یا انگلیس و آلمان.
عادت به نباختن یا راحت نباختن یک عادت ویژه است که در دوران مربیگری کی‌روش ذهنیت بازیکنان ایران را تغییر داده و آنها را به تلاش برای پیروزی وا داشته. تیم ملی ایران که روزگاری در طول یک سال چندین شکست را تجربه می‌کرد حالا به تیمی بدل شده که دو سال و 8 ماه نمی‌بازد و حریفان را یکی پس از دیگری شکست می‌دهد.
با این عادت می‌توانیم به جام جهانی هم خوشبین باشیم. به موفقیت در این جام، آن هم تنها به دلیل ذهنیتی که در بازیکنان و کادر فنی پدید آمده. همان ذهنیتی که باعث شده شکست به فراموشی سپرده شود و برد جای آن را بگیرد. راستی دوباره همان سوال تکراری. معنی شکست چیست؟ آیا خودتان هم مثل بازیکنان و کادر فنی تیم ملی این کلمه را فراموش نکرده‌اید؟ پاسخ این سوال با کمی اغراق مثبت است.