برای آخرین روز سال کهنه و شروع سال جدید سراغ سرپرست باشگاه پرسپولیس می رویم. علی اکبر طاهری حرف ناگفته زیاد داشت و البته مشغله فراوان او در عمل باعث شد که این مصاحبه زیاد ادامه پیدا نکند. بعد از شروع درددل های او بود که یک لشکر آدم پشت در اتاقش صف کشیده بودند تا انواع و اقسام امور را با او هماهنگ کنند. مربوط به تیم و باشگاه گفت و گوی اختصاصی عیدانه روزنامه پیروزی با علی اکبر طاهری را در زیر می‌خوانید.

-تلخ ترین و شیرین ترین اتفاقی که در سال 95 در پرسپولیس پشت سر گذاشتید، چه بود؟

طبعا اتفاق تلخ به انتهای فصل گذشته فوتبال مربوط می شد که در ابتدای امسال روی داد و پرسپولیس قهرمان نشد و جام را نبردیم. دلیلش هم آن همه مشکلات بود که در ابتدای فصل گذشته فوتبال داوران با اشتباهات خود برای ما به وجود آوردند. ما برای قهرمانی فقط یکی از آن امتیازها را می خواستیم. فقط یکی از آن همه امتیازات که از آن محروم شدیم کافی بود. در انتهای بازی ها هم وقتی امتیازها برابر شد، برخلاف تمام دنیا که بازی مستقیم دو تیم ملاک قرار می گیرد، عمل شد.

-و اتفاق شیرینی که از آن لذت بردید؟

باز باید به همان روز آخر لیگ گذشته اشاره کنم. وقتی که معلوم شد قهرمان نمی شویم، اما هواداران کاری کردند که همه احساس قهرمانی نداشتند. پرسپولیس به قدری با شکوه بازی ها را انجام داد که با پایان فصل همه در باز پرسپولیس صحبت می کردند. هواداران هم آن روز یکصدا پرسپولیس را تشویق می کردند. به نظرم زیبایی آن لحظات از آن روز نمود پیدا کرد که پرسپولیس جام قهرمانی را نگرفته بود ولی این تیم قهرمان هوادارنش بود. این تیم دلها را جذب خودش کرد و این ها خیلی ارزشمند بود.

-یک واقعیت این است که کمتر کسی فکر می کرد علی اکبر طاهری بتواند در پرسپولیس به یک مدیر محبوب و مقبول بدل شود. 

من فکر می کنم یک دلیل خیلی ساده دارد. مردم پرسپولیس را دوست دارند و وقتی ببینند کسی برای پرسپولیس و آنها تلاش می کند. جواب خوبی می دهند.

-فکر می کنید این رویه تا چه زمانی ادامه پیدا می کند و پرسپولیس تا چه زمانی اینگونه باشد؟

بودن ما مهم نیست، اما امیدواریم این حال و هوای پرسپولیس تا همیشه ادامه پیدا کند. این فرهنگی در روابط بین بچه ها به وجود آمده حفظ شود و رشد پیدا کند. پرسپولیس اگر اینطور باشد، می تواند در شان هواداران عمل و رفتار کند. سال قبل وقتی این فرهنگ ایجاد شد کار برای فصل جدید آسان شد.

-آرزویی که در سال 95 به آن نرسیدید؟

نمی توانم بگویم آرزو بود. بلکه به یکی از اهداف یعنی قهرمانی نرسیدیم، اما به مهمتر از آن یعنی همبستگی هواداران با تیم رسیدیم. خوشبختانه از برنامه عقب نیفتادیم و طبق زمان بندی پیش می رویم. به هر حال قهرمانی چیزی نیست که برای پرسپولیس آرزو باشد. بلکه یک خواسته و مطالبه است. 

-و بخش اعظمی از انرژی شما صرف مسائل اقتصادی شد؟

به هر حال وقتی فوتبال ایران از درآمدهای تعریف شده خود محروم است، به مشکل می خورید. بهانه گیری فایده ندارد و باید فکر جدید داشته باشید. ما همین کار را کردیم و البته در تمام این مدت با انواع کارشکنی روبرو شدیم. ولی همینجا باید از هوادارانی که به سامانه 3090 ملحق شدند یا می شوند یا سطح همکاری خود با آن را افزایش می دهند تشکر کنم. واقعیت این است که بدون این مشارکت ها و بدون حضور گسترده هواداران پرسپولیس نمی تواند این مسیر را ادامه بدهد.

همچنین انتظار داریم هواداران به دریافت کارت های هواداری از طریق موسسه اعتباری کوثر اقدام کنند. آنها با انتقال عملیات بانکی خود به این کارت، بدون هزینه کردن به تیم خودشان کمک می کنند. در مورد بیمه هم شرایط اینگونه است. این ها مواردی هستند که به هر حال مردم به آنها نیاز دارند و با انجام آن از طرف های قرارداد باشگاه هم نیاز آنها برطرف شده و خدمات اضافه می گیرند و هم از تیم خودشان حمایت می کنند.

-و با تمان این اوصاف مثل اینکه چاه هزینه ها مثل چاه ویل ته دارند؟

از خرج های جاری که بگذریم، دو مساله وجود دارد. هر چه جلوتر می رویم هم هزینه ها بیشتر می شود و به سرمایه گذاری بیشتر نیاز داریم تا توان لازم را داشته باشیم و هم با پرونده ها و بدهی های جدیدی روبرو می شویم. ما برای فصل آینده با صعود در لیگ قهرمانان آسیا نیاز به تقویت بیشتر داریم. از همین حالا برای عقد قرارداد با تمام بازیکنان حال حاضر تیم اقدام کرده ایم که این خود نشان از برنامه ریزی ها برای آینده دارد.

در این شرایط هر قدر مشارکت هواداران افزایش یابد، دست باشگاه بازتر است و هر قدر دست ما باز باشد می توانیم پرسپولیس بهتری را برای هواداران مهیا کنیم.

-فکر می کنید، استقبال از طرح ها چگونه بود؟ شما در عمل ناچار از درخواست کمک های مالی مستقیم شدید.

ما مدل های جدیدی را ارائه کردیم که نوپا هستند. پرسپولیس با این روش ها بیش از یکسال گذشته را بدون دریافت هر کمکی اداره کردیم و بخشی از تعهدات گذشته را پرداخت کردیم. مساله اصلی این است که پرسپولیس در یک سال و نیم گذشته از یک سو برای دولت و منابع عمومی هیچ بار مالی نداشت در حالیکه بسیاری تیم های دیگر بدون این تعداد هوادار از این منابع بهره مند می برند و از سوی دیگر یک ناهنجاری و نارضایتی را به هنجار و رضایت مندی بدل کردیم. ولی همین هم برای بسیاری از جمله بعضی اهالی رسانه خوشایند نیست و چرایی این موضوع را نمی دانیم.

پرسپولیس با بیشترین هوادار، بیش از هر تیمی از جمعیت ایران سهم دارد و ورزش فوتبال فقط یک ورزش نیست. مساله فرهنگی و اجتماعی هم هست. بعید یکسری نشسته اند و هیچ دغدغه ای ندارند، غیر از اینکه چگونه در تمام طرح های باشگاه اختلاف ایجاد کنند. آنها سعی می کنند با دادن کری های غلط افراد مسوول را تحت تاثیر قرار بدهند تا از طریق آنها ترمز پرسپولیس کشیده شود. من نمی دانم چرا پیشرفت و توسعه پرسپولیس و خوشحالی مردم بدون آنکه هزینه ای برای دولت داشته باشد، باز هم بعضی را ناراحت می کند.

از سوی دیگر در اجرای این طرح ها ما نیاز به حمایت سازمان هایی داشتیم که نه تنها از ما دریغ کردند، بلکه علیه آن هم گام برداشتند. حرکت پرسپولیس مصداق کامل و عمل اجرای پیام های مقام معظم رهبری در سال های 94 و 95 بود. از یک سو مشارکت مردم و دولت بود و از سوی دیگر اقدام و عمل در جهت اجرای اقتصاد مقاومتی بود و بعضی به شدت برابر این مساله ایستادند.

-مثل اینکه گلایه های شما تمامی ندارد؟

اینها واقعیاتی هستند که کمتر کسی به آنها توجه دارد. الان باید انرژی خودمان را روی ساختن ورزشگاه بگذاریم. فکر نکنید ادعای دور از ذهن است. انواع راهکارها وجود دارد. ولی تمام انرژی ما صرف مسائل دیگر می شود. وقتی هوادار راضی و خندان از ورزشگاه می رود برای من شادترین لحظه است. البته امیدواریم اوج این شادی ها را با قهرمانی تیم شاهد باشیم.

-چرا از شادی ها زود می گذرید و درددل ها طولانی است؟

برخورد بعضی مسوولین دل ما را به درد آورد. ما یک ناهنجاری را برطرف کردیم و آن وقت هیچکس نمی گویید شما چه کرده اید و چگونه می توانیم کمک کنیم. ما هیچ. پرسپولیس که برای من نیست. برای این مملکت است. برای این مردم است. برای حل یک مشکل کوچک باید انرژی زیادی بگذاریم و هر روز مشکلات بزرگی را برای ما ایجاد می کنند. گاهی اشکال هایی در کار پرسپولیس وارد می شود که اصلا می مانی چه می گویی. حتی خود طرف می گوید خود ما می دانیم این حرف چقدر بی ربط است. ولی به ما گفته اند و قانون یک جورهایی این را می گوید. بسیاری بوده اند که به خاطر مردم خواسته اند کمک کنند. اما بعضی در سال 95 مسابقه ایجاد مشکل برای پرسپولیس گذاشته بودند.

-با این اوضاع آرزوی شما را می شود حدس زد؟

آرزویم این است که بعضی نسبت به پرسپولیس و هوادارانش احساس مسوولیت بیشتری کنند و از اذیت و آزار ما دست بردارند.

امیدوارم روزی برسد که نگویید چرا نمی دهی، بلکه بگویند چرا نداری که بدهی. این چرایی نداشتن را به چالش بکشند و بعد ببینند خودشان چه می توانند انجام بدهند.

آرزو دارم بررسی کنند چرا ما درآمد حق پخش تلویزیونی نداریم. چرا تبلیغات محیطی نداریم. چرا بلیت فروشی نداریم در حالیکه رییس فدراسیون هم دستور می دهد. چرا در تلویزیون برای پخش فرهنگی و ورزشی سوبسید دارند ولی برای ورزش ندارند. چرا همه از بغل پرسپولیس پول می برند ولی خودش سهمی ندارد. خیلی ها می خواهند پرسپولیس را بزنند و خیلی چراهای دیگر که نمی توانم اینجا بگویم.

دوست دارم سال 96 سالی باشد که فضای مسوولین توجه به پرسپولیس باشد. این توجه یک قطره در گلوی خشکیده پرسپولیس شود و بعد یک دریا تحویل بگیرند. امیدوارم سال 96 با همه اینها تبدیل به سال قهرمانی پرسپولیس و فوتبال ایران در لیگ قهرمانان آسیا شود.

-از این حرفها بگذریم. از سین های هفت سین کدامیک محبوب شماست؟

قرمزی سیب و طراوت سنبل را خیلی دوست دارم.

-کسی هست که از او عیدی بگیرید؟

من فعلا پرداخت کننده هستم.

-عیدی که گرفتید که خاطره باشد؟

وقتی تمام سال منتظر باشی که شب عید از پدرت عیدی بگیری، همه اش خاطره می شود. تمام امید و آرزوی من عیدی بود که با آن اسباب بازی بخرم.

-خیلی به قدیم برگشتید؟

عید است و خاطرات دوران کودکی.

-به نظر از همان دوران کودکی، دنبال کمک های مردمی بودید؟

(باخنده) این هم برای خودش نکته ای است. البته الان با این پول ها می خواهیم بدهی های پرسپولیس را بدهیم و آینده پرسپولیس را بسازیم.

... در همینجا بود که سرپرست باشگاه پرسپولیس برای پیگیری یکی از مسائل مهم پرسپولیس باید گفتگو را رها می کرد و به امور باشگاه می رسید . ما هم وقتی دیدیم که طاهری باید به امورات مهمی رسیدگی کند قید ادامه مصاحبه را به خاطر پرسپولیس و اهمیت امور و دغدغه های طاهری زدیم و البته به سرپرست باشگاه هم گفتیم: تازه می‌خواستیم سوال های سخت و طنز بپرسیم. طاهری هم خندید و گفت: ممنون که شرایط را درک کردید اگر اهلش هستید یک روز پاسخگوی سوالات شما هستم تا متوجه شوید که در اوج جدیت اهل بگو بخند هم هستم. شما آماده باشید. من که آماده ام .