به گزارش پیروزی دیلی،  تراکتورسازی در تاریخ 95.8.5 نامه محرومیت از پنجره نقل و انتقالات زمستانی را از فیفا دریافت کرده بود و آگاهی داشت که در تعطیلات زمستانی حق جذب بازیکنان جدید را نخواهد داشت اما باز هم دست به جذب بازیکنان جدید زد! این گناه نابخشودنی است و بیشتر از تیم به سه بازیکنی ضربه زد که حال باید تا پایان فصل بیرون از گود باشند. امید عالیشا، احمد نورالهی و هاشم بیک زاده.

اگر این بازیکنان می دانستند تراکتورسازی محروم است، طبیعتا پیراهن  این تیم را برتن نمی کردند. امید عالیشاه و احمد نورالهی روی نیمکت پرسپولیس می ماندند، بهتر از این بود که در خانه بنشینند. یا هاشم بیک زاده دست کم در صبای قم می ماند و بازی می کرد. 

بر اساس قوانین جدید یکی، دو سالی است که فیفا مستقیم با باشگاه ها مکاتبه می کند و تنها فدراسیون فوتبال را به هنگام صدور رای و در ادامه برای اجراء به شهادت می گیرد. حتی اگر فدراسیون فوتبال در این پرونده سهل انگاری کرده است، تراکتورسازی نباید با استفاده از این فرصت نسبت به جذب بازیکنان جدید اقدام می کرد.

حتی در آیئن نامه ها داخلی همه به باشگاه  ها گفته شده مسئولیت بازی دادن به بازیکن محروم با باشگاه ها است و اگر باشگاهی از بازیکن محروم استفاده کند و فدراسیون فوتبال مانع نشود این باشگاه است که ضربه می خورد. پیش تر دیده بودید سپاهان به دلیل استفاده از بازیکن محروم – رحمان احمدی – از لیگ قهرمانان آسیا کنار گذاشته شد. یا تیم ملی امید که در بازی با عراق از کمال کامیانی نیای دو اخطاره استفاده کرد و حذف شد. 

تراکتورسازی با توجه به نامه محرومیتی که از سوی فیفا دریافت کرده بود حتی باید، پیش قدم می شد و نامه دکتر علیرضا اسدی به سازمان لیگ برتر را نقض می کرد چون از محرومیت خود خبر داشت و می دانست که این رفتار فدراسیون فوتبال سهوا یا عمدا غیر قانونی و خطای بزرگی است. 

گناه تراکتورسازی نابخشودنی است چون با علم به محرومیت صورت گرفته است و این صورت مسئله به سادگی پاک نمی شود و بهانه های توجیهی هم گره ای را باز نخواهد کرد.