به گزارش پیروزی‌دیلی، سرمربی تیم ملی در طول مدت هدایت  تیم ملی ایران ، سورپرایزهای تاکتیکی متعددی داشته یکی از سورپرایزها استفاده از هافبکهای دفاعی در دفاع وسط است.

اولین هافبک دفاعی که یک خط عقب برده شد مازیار زارع بود حتی کی روش به مربیان باشگاهی زارع هم توصیه کرد که از این بازیکن در این پست استفاده کنند هر چند که زارع این فرصت را نداشت که در میادین رسمی و بزرگ در این پست مورد آزمایش قرار گیرد.

هافبک بعدی که در خط دفاع به کار گرفته شد موفق ترین مورد آن بود. مرتضی پورعلی گنجی در نفت یحیی گل محمدی ، در پست هافبک دفاعی مهره قابل اتکایی بود ولی با نظر کی روش به جمع مدافعین پیوست و در این پست درخشان ظاهر شد و اکنون جزو مهره های غیرقابل جانشین تیم ملی محسوب می شود . این بازیکن در ادامه دوران حرفه ای باشگاهی خود به عنوان یک مدافع به میدان رفت . این تجربه موفق برای کارلوس کی روش الهام بخش بود تا بعدها نیز آن را تکرار کند.

بعد از پور علی گنجی نوبت کمال کامیابی نیا بود که در برخی از اردوهای تیم ملی در دفاع وسط آزمایش شود. روزبه چشمی گزینه بعدی برای تست شدن در این پست بود و در چند بازی اخیر تیم ملی در دفاع وسط به کار گرفته شد. در دیدار روز گذشته تیم ملی با ونزوئلا کی روش یک بار دیگر از وجود هافبک دفاعی در خط دفاع استفاده کرد و این بار نوبت امید ابراهیمی که بازی در این پست که در آن ناآشنا بود تجربه کند.

به هر حال شاید کمبود مدافع میانی زبده و وفور هافبک های دفاعی آماده باعث شده تا کی روش این تغییر را چندین بار امتحان کند و باید دید باز هم کی روش این روند را ادامه خواهد داد یا خیر