*بیا مصاحبه را از یک جای متفاوت شروع کنیم. اولین کم محلی را در فوتبال کجا دیدی؟

 اولین کم محلی؟ (فکر می کند) از مدیرعامل باشگاه ساحل قراخیل دیدم. آقای محمد نوری زاده که خیلی دوستش دارم در سیزده سالگی بدجوری به من ضد حال می زد! (خنده) 

 تیم ساحل قراخیل در لیگ دسته دوم قائمشهر بازی می کرد و من خیلی دوست داشتم آنجا بازی کنم. سیزده سالم بود، می رفتم سر تمرینات آنها و نگاه می کردم. التماس می کردم که مرا هم جذب کنند اما آقای نوری زاده می گفت که تو جثه ریزی داری و بازی ها فیزیکی است. مصدوم می شوی. خلاصه از من اصرار بود و از او انکار.

 آره خب! من در زمین خاکی ها و کوچه و خیابان زیاد بازی می کردم. یک فامیل داشتیم به نوری زاده گفته بود مرا ببیند و فوتبالم خوب است اما او قبول نمی کرد تااینکه یک روز اتفاق خوبی رخ داد. 

 رفتم سر تمرین ساحل قراخیل. قراخیل اسم محله ماست. دیدم خوشبختانه نوری زاده نیست. من هم لخت شدم و رفتم با تیم تمرین کردم. اواسط تمرین دیدم نوری زاده آمد. عصبانی شده بود که من وسط زمین چه کار می کنم و چه کسی اجازه داده من تمرین کنم؟ داد و بیداد می کرد اما اطرافیان گفتند حالا یک جلسه تمرین که مشکلی ندارد. دیگر راهش نمی دهیم. خلاصه آن روز آنقدر خوب کار کردم که خود نوری زاده از من خواست با تیم شان تمرین کنم. 

 *باید لحظات جالبی بوده باشد. 

 می ترسیدم پشیمان شود. سریع بعد از تمرین فرار کردم رفتم منزل. 

 پدرم اوایل خیلی موافق نبود اما کم کم موافق شد. 

 بله و واقعا نوری زاده در فوتبال برایم پدری کرد. من همراه این تیم در جوانان قائمشهر آقای گل شدم. قرضی به تیم شهرداری امیر کلا رفتم و در رده نوجوانان و جوانان برای این تیم بازی می کردم که به شموشک و ذوب آهن گل زدم. ذوب آهن آن زمان پیام صادقیان و محسن مسلمان را داشت و در رده پایه ها خیلی خوب کار می کرد. 

 حاج علی ایلکا هم محلی ما و حراست فدراسیون بود. به اکبر محمدی، سرمربی وقت تیم ملی نوجوانان گفته بود که من به درد تیم ملی می خورم و با حضور در تمرینات توانستم نظر مثبت او را جلب کنم. اکبر محمدی هم خیلی برای من زحمت کشید. بعدها زمانی که هومن افاضلی، سرمربی استیل آذین سمنان شده بود، محمدی مرا به او معرفی کرد و یک سال هم آنجا بودم. البته درگیر تیم ملی پایه ها و تیم دانش آموزی بودم و در استیل آذین بازی نکردم.

 *اولین بازی رده بزرگسالان تو کجا بود؟

 دوره ای که سعید آذری، مدیرعامل و آقا یحیی گل محمدی، سرمربی بود بیست دقیقه برای نساجی به میدان رفتم. حدودا چهارده سالم بود. بعد که آذری به استیل آذین رفت من را هم خواستند. قرار بود به خودم 20 میلیون بدهند و به باشگاه ساحل قراخیل هم پولی بابت رضایت نامه پرداخت کنند. نوری زاده بر اساس همان وعده رفت در رده امیدهای لیگ برتر کشور تیم خرید اما نمی دانم چگونه من را بدون رضایت نامه به استیل آذین بردند و بنده خدا نوری زاده کلی ضرر مالی کرد. هنوز رضایت نامه ام منزل آنهاست. (خنده) 

 سن من خیلی کم بود. یک روز میثم بائو و یونس گراییلی من را به قلعه نویی معرفی کردند. امیرخان سرمربی استقلال بود. رفتم سر تمرینات و همان چند دقیقه اول من را پسندید. به من گفت اگر قدر خودت را بدانی خیلی زود مطرح می شوی. باید با تیم جوانان استقلال قرارداد می بستم و بعد به بزرگسالان اضافه می شدم. پدر افشین اسماعیل زاده مدیر تیم جوانان استقلال بود. قرار بود با من قرارداد ده میلیون تومانی ببندند. قرارداد هم بستم اما قبل از اینکه ثبت شود با برخی دوستان مشورت کردم و گفتند در استقلال به تو بازی نمی رسد. خودم هم دیدم خیلی زود است بخواهم وارد تیم های بزرگ پایتخت شوم. بی خیال شدم و به استقلال نرفتم اما همیشه لطف امیرخان در ذهنم ماند. 

 بازیکن در سن پانزده سالگی همه تلاشش را می کند دیده شود. من این فرصت را داشتم اما منصرف شدم. 

 به هیچ عنوان. مسیری که طی کردم معقول و حرفه ای بود.

 رفته بودم سر تمرینات نفت تهران. زمان ابراهیم زاده. با لباس شخصی بودم. محسن سیدی مربی نفت مرا می شناخت. گفت بیا تست بده. لباس کاسترو را به من دادند و بازی کردم و گفتند داریم برای بازی دوستانه با سپاهان به اصفهان می رویم. بعد که برگشتیم بیا قرارداد ببند. تا آنها به اصفهان رفتند شنیدم تیم سنگ آهن بافق در تهران اردو دارد و فیروزخان کریمی تست می گیرد. رفتم سر تمرینات سنگ آهن بافق. 

 *پس تو هم از جمله کشف های فیروز کریمی هستی؟ 

 فیروزخان مربی بسیار خوبی است. تمریناتش حرف ندارد. همان روز اول که رفتم تست بدهم نیم ساعت که گذشت مرا صدا زد و گفت ببین بچه، پر رو نشی ها! فوتبالت خوبه (خنده بلند) یعنی هم تاییدم کرد هم اجازه نداد مغرور شوم. آن فصل با آهن بافق یکساله بستم و واقعا شرمنده محبت مردم آنجا شدم. هنوز هم با خیلی از آنها رفت و آمد خانوادگی داریم. هفده سالم بود که فیروز خان مرا در ترکیب می گذاشت و آن فصل سه گل زدم. جوانترین گلزن لیگ یک شدم. اواسط فصل هم فیروز خان رفت و افشین خان پیروانی و ناصرخان ابراهیمی و آقا رضا شاهرودی و آقا حمید مطهری آمدند و کلا فصل خوبی داشتم. آنها هم حق زیادی گردن من دارند.

 نه! راه آهن هم داستان خاص خودش را داشت. زمانی که نفت تهران قبل از رفتن به بافق مرا می خواست، سرمربی منصورخان ابراهیم زاده بود. بازی من را پسندیده بود. فصل بعدش قرار شد به تراکتور سازی برود. من هم قرار بود با او به تراکتور بروم که رفتنش منتفی شد و به راه آهن رفت. من هم همراه او به راه آهن رفتم. 

 فصل 92-93 بود. ده روز قبل از رفتن به راه آهن ازدواج کرده بودم و دنبال خانه گرفتن و این مسائل بودم. قراردادم سال اول صد میلیون تومان بود. مشکلات زیادی داشتم اما هدف و انگیزه داشتم. می خواستم در فوتبال ذهنم معطوف هیچ چیزی جز فوتبالم نباشد. خیلی ها می گفتند هیجده سالگی وقت مناسبی برای ازدواج فوتبالیست نیست ولی من قبول نداشتم و خدا را شکر از این بابت خیلی به نفعم شد. از منزل به تمرین و از تمرین به منزل می رفتم. اهل تفریح و جایی رفتن نبودم. شرایط مالی گرفتن جشن عروسی را هم نداشتم اما تصمیم داشتم زندگی مشترکم را شروع کنم و از این بابت خدا را شکر می کنم. 

پرسپولیس آن فصل بهترین خط دفاعی لیگ را داشت .توپ که به من رسید یک لحظه دروازه را نگاه کردم و شوت زدم. نیلسون هم اشتباه کرد و توپ گل شد. بعد عباس زاده و عالیشاه گل زدند و پرسپولیس جلو افتاد اما لحظات آخر گل مساوی را علی عظیمی به ثمر رساند تا هفته بعد که پرسپولیس در اهواز برد و نایب قهرمان شد. 

 بله. اوایل همه چیز خوب بود اما در ادامه مشکلات مالکیتی گریبانگیر تیم شد و همه چیز به هم خورد.سال سختی بود. زندگی در تهران خرج زیادی داشت و من برای تامین مسکن هم مشکل داشتم. 

 *و نیم فصل که به پرسپولیس آمدی.چه شد که پرسپولیسی شدی؟

 شهاب زاهدی محروم شده بود. ما در هتل المپیک اردو داشتم و باید با نفت مسجد سلیمان بازی می کردیم . پرسپولیس هم در همان هتل اردو داشت.من در لابی هتل نشسته بودم که مهرداد کفشگری آمد به من گفت برو اتاق محسن بنگر .با تو کار دارد. رفتم اتاق آقا محسن. به من گفت ما مهاجم لازم داریم.اگر من صحبت کنم و پرسپولیس تو را بخواهد می توانی رضایت نامه ات را از راه آهن بگیری؟گفتم کمتر از سی درصد قراردادم را گرفته ام و می توانم جدا شوم. بعدا آقا محسن و آقا هادی خدابیامرز با حمیدخان درخشان صحبت کرده بودند و او هم قبول کرد و پرسپولیسی شدم. 

 تیم آن فصل خوب نتیجه نگرفته بود. من دو سال و نیم و تا پایان فصل 95-96 قرارداد بسته بودم. کادر فنی خیلی به من لطف داشت و حمید درخشان به من کمک زیادی کرد. بعد هم برانکو آمد و او هم به من بازی می داد. من هرچه دارم از پرسپولیس است. 

 بله. مهدی طارمی تازه دیده شده بود. احمد نوراللهی خیلی خوب خودش را به ترکیب رسانده بود. شهاب زاهدی داشت دیده می شد.

 روز خاصی بود. به دلم افتاده بود که گل می زنم. دقیقه شصت و چهار روی مهدی طارمی خطا شد و آقا هادی توپ را فرستاد. به نظرم بهترین جای ممکن ایستاده بود. وقتی توپ روی سرم نشست و وارد دروازه شد نمی دانستم باید چه کار کنم. گلزنی در دربی حس عجیبی دارد. باورم نمی شد. بازی در دربی استرس زیادی دارد. 

 بله. زیاد بود. می گفتند از مدرسه فرار کردم و به استقلال گل زدم. یا اینکه ناظم ما استقلالی است و شنبه کتک می خورم. (خنده) جذابیت فوتبال به همین کری هاست. کری در عین حفظ احترام. بعضی ها هم می گفتند گلم شبیه گل نیمار به رئال سوسیداد بود.

 مهدی طارمی. هر وقت بوده موثر بوده. هم بازی اول که قیچی او دیرک خورد و پاس گل به محمد نوری داد، هم بازی که روی او خطا شد و هادی پاس داد من گل زدم هم روی گل جری بنستون تاثیر داشت و هم روزی که چهارتا زدیم.

 در ایران علی دایی در اروپا رونالدو. پشتکار و انگیزه های علی آقای دایی نه فقط در فوتبال در زندگی هم برای من درس بزرگی است. 

 می شود به آن روز برنگردیم؟(سکوت و بغض) روز تلخی بود. همه اش فکر می کنم یک کابوس بوده و بیدار می شوم و می بینم هادی زنده است. اجازه بدهید به آن روز برنگردیم. هادی هم در آمدن من به پرسپولیس نقش داشت هم در گلم در دربی. همیشه هم من را راهنمایی می کرد که کاری به حواشی نداشته باشم. خدا رحمتش کند. با مرام مرا به پرسپولیس آورد و خودش رفت.(بغض) 

 فصل قبل باید خیلی قبل تر قهرمان می شدیم. پنالتی هایمان گل نمی شد اشتباهات داوری زیاد بود. گل های ساده می خوردیم اما در مجموع وقتی روز آخر مردم و هواداران ایستادند و ما را تشویق کردند صحنه ای بود که هیچگاه از یادم نمی رود. 

 بله. ابتدای فصل بحث رفتنم به روسیه بود ولی سه سال تمدید کردم و از این بابت خوشحالم. دوست دارم با این پیراهن جاودانه شوم. پرسپولیس خانه من است. 

 خدا را شکر مدیریت باشگاه و کادر فنی شرایطی را فراهم آورده که حاشیه نداریم. انشاالله امسال جام را به هواداران هدیه بدهیم.

 دقیقا. نمی دانم چرا آن بازی اینجوری شد. نباید می باختیم. واقعا حیف شد. انشاالله در لیگ جبران می کنیم. 

 (خنده) تولد شنتیا اتفاق بزرگ زندگی ام بود. بچه ها هم این لقب را به من دادند. 

 از فامیل هایمان است و در این چهار سال زندگی مشترک واقعا فداکاری کرده و از او و پدر و مادرم واقعا ممنونم. 

 مصاحبه تمام نشد؟(خنده) خدا خدا می کردم این سئوال را نپرسید. نمی دانم چرا توپ هایم وارد دروازه نمی شود اما حتما با تلاش و تمرین بیشتر جبران خواهم کرد.  

 آره خدا را شکر. کل تیم ما خوب است. علی بیرانوند هم که درون چارچوب باشد عالی است. با ساچمه هم نمی شود به او گل زد. 

 بازی در اروپا و حضور در جام جهانی. اما بنویسید دوست دارم باز هم در دربی گل بزنم. خدا قسمت تان کند. نمی دانید چه طعم شیرینی دارد. (خنده) 

 خیلی. بعضی روزها بی تاب می شوم. بی تاب رفاقت های بی شیله پیله کودکی. دلم بدجوری هوای آن روزها را می کند. دلم برای توپ پلاستکی کودکی هایم تنگ شده. شما آن را ندیدید؟ 

 باران جزیی از زندگی ام است. باران یعنی من و شمال و زندگی.

 آره. خیلی جاها. 

 * با خودت فوتبال هم بازی می کنی؟ 

 زیاد به خودم پنالتی می زنم.همیشه خودم را جریمه می کنم. 

 ممنون از شما و تشکر از خانواده ام و همبازیانم و همه کسانی که برای من زحمت کشیده اند.