این صحبت زمانی مطرح شد که به نظر می‌رسید بعد از حضور رسول خادم در باشگاه اکبر فلاح، رابطه قهرمان سال 1993 کشتی جهان در تورنتوی کانادا با قهرمان المپیک 1996 آتلانتا بهبود پیدا کرده است،‌ اما فلاح همچنان منتقد فدراسیون ماند، البته او در زمان نقد هم همچنان منفعت کشتی را در نظر می‌گیرد. از این رو او امروز در بحث سکه‌های بحث‌برانگیز و همچنین تعلیق احتمالی کشتی مواضع مشترکی با رسول خادم دارد.

گفت‌وگوی روزنامه پیروزی با اکبر فلاح دارنده دو مدال طلا و نقره جهان را در زیر می‌خوانید:

- این روزها کشتی تهران با حاشیه بزرگی به نام «انتخابات» روبروست. شما با هیات استان همکاری دارید؟

اینکه همکاری مستقیم باشد، نه. اما با توجه به اینکه کشتی‌گیران تهران را تمرین می‌دهم و این نفرات در مسابقات کشوری،‌ آسیایی و حتی جهانی مبارزه می‌کنند، پس به صورت غیر مستقیم هم با هیات تهران و هم با فدراسیون کشتی همکاری می‌کنم.

- با وجود مربیان نامدار و بزرگی چون شما یا محسن کاوه، کشتی تهران در همه این سال‌ها با مشکلات زیادی مواجه بوده است.

تا جایی که من خبر دارم محسن کاوه تا همین سال گذشته مدیر تیم‌های تهران بود و در این‌باره خودش باید جوابگو باشد که چرا کشتی تهران به این روز افتاده،‌ او چند سال با هیات همکاری می‌کرد.

- تهران مثل مازندران همیشه یکی از قطب‌های کشتی ایران بوده اما همواره در حداقل دو دهه اخیر، کشتی‌گیران این استان از بی‌توجهی مسئولان نسبت به خودشان و وضعیت کشتی استان گله داشته‌اند.

این به هم‌ریختگی در کشتی تهران همیشه بود، ما مشکل فنی نداریم، یعنی اگر هم داشته باشیم به آن شکلی نبوده که روی سکو نرویم، اینجا همیشه مشکل مدیریتی وجود دارد. شما از اداره کل ورزش استان بگیرید تا مسئول شهرداری،‌ استاندار و فرماندار، هیچ‌کدام به فکر ورزش استان نیستند و مشکل اصلی ما هم همین است. وقتی یک مسئله‌ای در کشتی مازندران پیش می‌آید، نمایندگان مجلس‌شان هم موضوع را به دقت پیگیری می‌کنند اما در تهران ندیده‌ایم نماینده مجلس دنبال کار کشتی‌گیر باشد. در حقیقت مشکل مدیریتی است.

- سهم هیات کشتی در مشکلات چقدر بوده؟

هر کسی رئیس بوده، وضعیت همین بوده. این به هم‌ریختگی که می‌گویم همیشگی است.

- این روزها آنهایی که کشتی تهران را نقد می‌کنند، به این موضوع می‌پردازند که رئیس هیات استان، تهرانی نیست و این را یک پوئن منفی می‌دانند درحالیکه به نظر می‌رسد مشکل فراتر از این حرف‌ها باشد.

من اصلا چنین نقدی را قبول ندارم. شمالی و جنوبی بودن آدم‌ها در کار اهمیتی ندارد. همه ایرانی هستیم و واقعا فرقی نمی‌کند یک تهرانی در کشتی کردستان باشد، یا یک کردستانی در کشتی تهران. آنچه اهمیت دارد مدیریت است. عبدالله عزیزی مثل برادر من هست، ما همه هموطنیم. ما با هم در کشتی هم‌دوره بودیم و اردوهای زیادی کنار هم حضور داشتیم. من این موضوع را کاملا بی‌اهمیت می‌دانم، مسئله اصلی دیمی کار کردن همه مدیران ما است. مشکل این است که هر کسی می‌آید برنامه ندارد و دیمی کار می‌کند،‌ این مسئله هم در کل ورزش ما عادی شده است.

* در کشتی هم مربی سالم داریم و هم ناسالم

هیچ‌وقت به مربی سازنده در تهران توجه نشده و همین باعث شده هر روز مربیان بی‌انگیزه‌تر از قبل بشوند. این اشتباه فدراسیون و هیات‌هاست که از مربی سازنده پشتیبانی نمی‌کنند. کمیته مربیان ما هم که مرده است و هیچ توجهی به کار مربی ندارد. ما مربی سالم داریم و تا دل‌تان بخواد هم مربی ناسالم داریم، باید به همه این‌ها توجه بشود. من مدیران قبل‌تر از عبدالله عزیزی را هم بهتر از او ندیدم. مهم این است یکی در رأس کار باشد که برنامه داشته باشد، نه اینکه رئیس بیاید و از شانه کشتی‌گیر و مربی تهرانی بالا برود و پست بگیرد و هیچ‌کاری هم برای کشتی تهران انجام ندهد.

- این روزها بحث مابه‌التفاوت یک و نیم میلیاردی سکه کشتی‌گیران به شدت خبرساز شده و مورد انتقاد تیم قرار گرفته، آنها می‌گویند نداری‌ها و کسری‌ بودجه‌ها همیشه متوجه کشتی است و فوتبال و خیلی از رشته‌های دیگر از آن ضرر نمی‌کنند.

aghe bozorgnia, [۲۰.۰۶.۱۸ ۱۴:۴۳]

من که از خرج کردن برای فوتبال خوشحال می‌شوم، این پول‌ها نوش جان فوتبالی‌ها. برای تکواندو هم خرج کنند، این رشته مدال‌آور است، برای وزنه‌برداری هم. حتی در رشته‌ای که مدال نمی‌گیرد هم هزینه کنند تا بتواند خودش را بالا بکشد، ما مخالف خرج کردن در ورزش نیستیم، امیدوارم به همه رشته‌ها هم پول و بودجه بدهند، اما این بحثی که امروز در مورد کشتی وجود دارد،‌ هم قابل قبول نیست. به کشتی‌گیران کلک زده‌اند، به حسن یزدانی گفته‌اند اگر مدال بگیری این تعداد سکه را به تو می‌دهیم، حالا سکه قیمتش بالا رفته و آنها سکه را به قیمت سابق می‌خواهند به قهرمان المپیک ما بدهند. مرد باشید و پای حرف‌تان بمانید، خودتان قول داده‌اید که کسب مدال، این تعداد سکه را به عنوان جایزه به همره دارد. این کلک زدن اصلا خوب نیست.

- فدراسیون کشتی شدیدا پیگیر حق ملی‌پوشان هست. این خیلی خوب است که شما با وجود نقدهای همیشگی از فدراسیون خادم، در چنین مواقعی همراه کشتی هستید و به منافع این رشته توجه دارید.

وقتی رسول خادم به باشگاه من آمد با هم از خاطرات گذشته گفتیم و خندیدیم، گله من از فدراسیون هم هیچ‌وقت از این نبوده که به من پست بدهید. اگر این بود،‌ وقتی خادم به باشگاهم آمد، دیگر نباید انتقاد می‌کردم. مشکل من با رسول این نبوده که بگویم سرمربیگری تیم ملی را به من بدهید تا انتقاد نکنم! او اگر کار خوب انجام بدهد حتما حمایتش می‌کنم و وقتی هم کاری را غلط می‌بینم حتما می‌گویم چون کشتی را دوست دارم. وقتی فدراسیون خادم کار خوبی می‌کند باید حمایتش کرد، مثل همین بحث سکه‌ها که فدراسیون به شدت پیگیر آن است، اما یک عده انتقاد می‌کنند فقط به خاطر منافع خودشان، یعنی همه فکرشان این است که چه چیزی به خودشان می‌رسد. مزدور هم همه جا داریم.

- اتفاقا یکی از دغدغه‌های اصلی همچنان بحث تعلیق و محرومیت احتمالی کشتی است،‌ موضوعی که هنوز حل نشده و فدراسیون همچنان هشدار می‌دهد که این روز بد در نزدیکی کشتی است.

حرف که زیاد داریم اما وقتی خادم از وضعیت امروزِ کشتی دنیا و لابی‌های صهیونیستی گفت،‌ گفتند حق ندارید در این‌باره صحبت کنید، گفته‌اند قلم پای‌تان را خرد می‌کنیم!

* در صف وزن‌کشی فقط استرس داشتیم

خیلی‌ها در کشتی بابت همین هم‌گروهی با حریف رژیم صهیونیستی ضرر کرده‌اند، ده‌ها نفر بوده‌اند که درگیر این ماجرا شده‌اند. خب اگر ما حرف نزنیم، چه کسی باید حرف بزند؟ من در دوره کشتی گرفتنم به حریف اسرائیلی نخوردم اما وقتی کار مربیگری می‌کردم، در این خصوص استرس و نگرانی زیادی داشتم. دوره سرمربیگری جوانانم، یادم هست در یک مسابقه، در صف وزن‌کشی رفتیم و پرس‌وجو کردیم ببینیم کدام کشتی‌گیر از این رژیم است که با فاصله از آنها قرار بگیریم تا مبادا قرعه‌مان به این کشتی‌گیر بخورد. از قدیم همیشه اینطور فکر می‌کردیم که اگر کشتی‌گیر ایران و اسرائیل نزدیک هم نایستند، در قرعه‌کشی به هم نمی‌خورند، حالا چقدر درست بود یا نبود را نمی‌دانم. همیشه این استرس را داشتیم که یک وزن‌مان را با این قرعه از دست بدهیم، تازه آن زمان اسرائیلی‌ها خیلی کشتی‌گیر نداشتند و مثل الان نبود که بخواهند کشتی‌گیر هم از سایر کشورها وارد کنند. همان زمان هم اگر با این قرعه مواجه می‌شدیم به جای روی سکو رفتن، مثلا پنجم و ششم می‌شدیم و بعدا هم کسی نمی‌گفت که دلیل این عنوان، همگروهی با کشتی‌گیر رژیم صهیونیستی بوده،‌ بلکه همه می‌گفتند تیم ما در آن سال روی سکو نرفته است.

خبر نگار: مرضیه دارابی