به گزارش پیروزی دیلی، موردش را دیشب دیدیم‌؛ در دیدار آلکمار و آژاکس، غول هلند. علیرضا جهانبخش، نقش اصلی داستان بود. او که بعد از بازی، نیاز نداشت سرش را پایین بیندازد و به رختکن برود. علیرضا، پسری احساسی است و طبیعتاً وقتی تیمش می‌بازد، نمی‌تواند سرش را بالا بگیرد ولی او دیشب برای ما برنده بود. نمی‌دانیم اما شاید بهترین جمله برای تعریف اتفاقی که شب گذشته رخ داد «لشکر یک‌نفره» بود. هر بار هر حمله‌ای که آلکمار زد، علیرضا در آن نقش داشت. حتی تک‌گل تیمش را به ثمر رساند. او عامل اصلی پنالتی بود و خودش هم آن را زد. نفوذهای چندین و چندباره علیرضا باعث شد تا مدافعان آژاکس کلافه شوند. هر بار آلکمار حمله می‌کرد، همه می‌گفتیم کار جهانبخش است و حدس‌مان درست بود. علیرضا بی‌شک می‌تواند با این کیفیت در جام جهانی‌ یک از بهترین‌های تیم ملی باشد. جدا از بحث‌های فنی، علیرضا یک انسان است. پسری با ویژگی‌های منحصر به فرد. هیچ‌گاه خودش را جدا نمی‌داند. او امروز با پسری که همین چند سال قبل تازه نامش را شنیده بودیم، فرقی ندارد. همان اخلاق، همان رفتار و همان لبخندها. او ترکیبی از زیبایی فوتبال را نشان می‌دهد. دیشب او بار دیگر نشان داد چگونه در هلند از آبروی فوتبال ایران دفاع می‌کند. برای او که همواره به دل‌ها می‌نشیند، آرزوی به مراتب بزرگتر از موفقیت در فوتبال می‌کنیم. به امید درخشش دوباره جهانبخش.