به گزارش پیروزی دیلی، مژتبی...اسمی که پروین روی او گذاشت و ماندگار شد ، خیلی ها را عاشق شماره هشت پرسپولیس کرد. بزرگان زیادی از جمله علی کریمی به عشق او هشت پوشید و بقیه هم به عشق علی کریمی. صحبت از مجتبی محرمی است. بازیکنی که بدون شک سمبل تمام قد از یک فوتبالیست تمام عیار بود. محرمی آنقدر در تیم ملی ایران و پرسپولیس خوب بود که همه را شیفته خودش کرد. حتی بیماری اش هم او را از چشم نینداخت تا مدافع - هافبک قلدر دهه 60 سوژه ما شود در سالروز تولدش.
صحبت های مفصل مجتبی محرمی را با هم می خوانیم:

54سالی که کمی هم حاشیه داشت

امروز 54 ساله می شوم. فکر می کنم از همان روز اول که به دنیا آمدم عاشق پرسپولیس و پیراهن قرمز این تیم بوده ام. روزی نمی توانم خودم را غیر پرسپولیس تصور کنم.

آرزویم عروسی دخترم است

دوست دارم دخترم را در لباس عروس ببینم و برای او عروسی بگیرم.بزرگترین آرزویم همین است. می خواهم او را خوشبخت ببینم و دلم می خواهد یک بار دیگر همراه با خانواده ام باشم و با انها زندگی کنم. فکر می کنم بهترین نوع مردنم هم همین باشد که کنار انها باشم بعدش از این دنیا بروم.

مدتها دنبال مصاحبه نبودم

خیلی وقت است به من زنگ می زنند و مرتب می گویند صحبت کنم. درباره پرسپولیس و قهرمانی اش. اما سکوت کرده بودم تا به موقع صحبت کنم و به تمام این مسایل بپردازم

حیف که اسم علی آقا را در جشن قهرمانی نیاوردند

جشن قهرمانی پرسپولیس دو موضوع پر حاشیه داشت. خیلی ها هم دیدم درباره این موضوع صحبت کردند. یکی "هانی" که در جشن قهرمانی هیچگونه توحهی به او نشد. حالا می خواهند جشن صعود بگیرند و جام را به هانی بدهند. شاید این بچه هم دیگر خیلی راحت می فهمد که گولش می زنند. ای کاش آقایان به علی کریمی و مهرداد میناوند و علی پروین هم توجه می کردند. اینها در روز های سخت پرسپولیس به مجموعه تیم روحیه دادند اما در جشن قهرمانی هیچ کس اسم آنها رانیاورد. حیف که یک بار هم آقایان به ذهنشان نرسید اسم بزرگانی همچون علی پروین را بیاورند و او را وارد جشن قهرمانی کنند.پروین از همان هفته اول و در حالی که خیلی ها به دنبال تضعیف باشگاه و تیم و برانکو بودند،از مجموعه حمایت کرد و تمام پیشکسوتان هم به خاطر علی اقا از تیم حمایت کردند.یعنی حقش نبود از پروین به عنوان سمبل باشگاه اسمی آورده می شد؟

عشق ترقه ها کاری نکردند

اینطور که من متوجه شدم خیلی از افراد بودند که می خواستند کنار تیم جشن قهرمانی بگیرند و عشق ترقه بازی داشتند تا عکس هایشان دست به دست بپیچد. اما فراموش کردند که این تیم پرسپولیس است و کسی بزرگتر از پرسپولیس نبوده و نیست.دنبال عکس سلفی بودند و هیچ پیشکسوتی را پایین نیاوردند. دوست داشتم طوری جشن قهرمانی می گرفتند که به همه پرسپولیسی ها خوش بگذرد اما با این رفتارهایشان باز هم دلمان را شکستند.

هربار می گویند مجتبی حاشیه درست نکن

هربار خواستم صحبت کنم می گویند تیم در شرایط حساسی است و پرسپولیس با حرفهایتان به حاشیه می رود. ما بازیکن بودیم و همه اینها را درک می کنیم. پس می دانیم چه زمانی باید صحبت کنیم و چه وقت هایی هم بهتر است سکوت شود. آقایان این موضوعات را به خودشان یاد اوری کنند بهتر است.

برخی مدیران دنبال خودنمایی اند

بعضی از مدیران را می بینیم که فقط فکر خود نماییی هستند و می خواهند با اسم باشگاه تحت مدیریتشان پز بدهند. یکی نیست به آنها بگوید گرفتن بازیکن با رقم دو میلیارد تومان که این  حرفها را ندارد. این موضوع درباره برخی مشاورانشان هم صدق می کند. شاید اگر این آقایان به اصطلاح مشاور نبودند وضعیت پرسپولیس طور بهتری بود.بعضی ها حقشان نبود از این تیم سو استفاده کنند.

قهرمانی نوش جان برانکو و بازیکنان

قهرمانی حق پرسولیس بود و این قهرمانی نوش جان برانکو و پرسپولیس. اما موضوع اینجاست بعضی ها دنبال خود نمایی به بدترین شکل بودند. بازی با الهلال را که دیدم حالم بد شد. پرسپولیس اگر بازیکن داشت کارش به اینجاها نمی کشید.واقعا زشت است تیمی که قهرمان شده است صعودش به دور بعدی لیگ قهرمانان آسیا به اما و اگر کشیده شود.