تنها حضور مشتاقانه طارمی در ساختمان باشگاه پرسپولیس مربوط به همان تابستان ۳ سال قبل – تابستان ۹۳ -  بود که او به عنوان بازیکن دسته اولی و کاملا ناشناس به جمع سرخپوشان پیوست.

خبرنگارانی که آن روز مقابل محل باشگاه پرسپولیس صف کشیده بودند تا صحنه حضور ستاره های بزرگ را به باشگاه برای ثبت قرارداد شکار کنند و حتی طارمی را نشناختند، به خوبی می توانند این حقیقت را گواهی دهند که متوجه حضور جوانی ترکه ای و سبزه رویی نشدند که آرام و آهسته پله های باشگاه را دو تا یکی کرد برای رسیدن به جایگاهی بر روی نیمکت پرسپولیس. همان جوانی که مثل امروز که در هر برنامه تلویزیونی حضورپیدا می کند و با لهجه شیرین جنوبی اش دل می برد،آن روزها در مقابل باشگاه نه تنها کسی برایش صف نکشید بلکه، حتی آشنایی پیدا نکرد تا صدای سلام کردنش شنیده شود.

بی گمان آن روز تنها روزی بود که طارمی با شور و شوق برای ثبت قرارداد راهی باشگاه شد و پس از آن تابستان،هر ثبت و تمدیدی بود با هزار و یک حرف و حدیث صورت گرفت.گویی که این جوان رعنا به اسارت گرفته شده و حالا نیز همچون فصل قبل به دنبال یافتن منابع مالی برای جدایی از پرسپولیس است.

موضع باشگاه پرسپولیس و البته برانکو نیز در این مورد حیرت آور است.همان هایی که اجازه می دهند این بازیکن به راحتی هر چه تمام تر در تمرینات حضور پیدا نکند و دنبال جور کردن پول برای جدایی از تیمی باشد که هر چه دارد از این تیم و هوادارانش است.

طارمی که حالا فوق ستاره فوتبال ایران است و در تلاش است تا هر جور شده پیراهن سرخش را از تن خارج کند.اما به چه دلیل هیچ کس نمی داند.خوش می داند؟

طارمی نه بازیکن لژیونری بود که از کشورهای آلمان و هلند و بلژیک به تیم ملی راه پیدا کند نه سوپر استاری که بدون تیم هم راهی اردوهای تیم ملی شود.

طارمی از همین پرسپولیس توسط کی روش دیده شد و به واسطه گلزنی در پرسپولیس از همان فرمول معروف – هر ۵ موقعیت گلزنی ، یک گل - به جمع ملی پوشان رسید و حالا هم مدتهاست که در زمره  بازیکنان ثابت و همیشگی کی روش قرار گرفته است.پس بیراه نیست که هوادارن پرسپولیس مدعی اند طارمی هرچه دارد از پرسپولیس است.

اما در تمام این ۲ سال اخیر طارمی نه تنها قدردان پرسپولیس و هوادارنش بوده بلکه یا از پیشنهاد القادسیه گفته یا سر از ریزه اسپور ترکیه درآورده یا مثل امروز دنبال تیم های درجه چندمی اروپایی مثل پانیونیوس یونان و آپوئل نکوزیای قبرس دویده است تا فقط مبلغ رضایت نامه او را پرداخت کرده و او را جذب کنند.

در حالی که هیچ ستاره معتبری در دنیای فوبتال حداقل در چند فصل اخیر با باشگاهی که فوتبالش را مدیون آن و هوادارنش است چنین نکرده.نه رونالدویی که قبل از حضور در رئال هم فوق ستاره بود و همین چند هفته قبل وقتی شایعات جدایی اش از رئال به گوش رسید، هیچکس در مادرید ناز او را نکشید و در همه نظرسنجی ها، طرفداران رئال خواهان جدایی اش از این تیم شدند و نه مسی که بدون اطوارهای امروزی،همین امروز قراردادش را تا سال ۲۰۲۱ تمدید کرد.

 هم رونالدو بی منت در رئال ماندنی است و هم مسی در بارسا ماندگار شد اما طارمی در حساس ترین مقطع و حیاتی ترین فصل پرسپولیس برای این تیم و هوادرانش امروز و فردا می کند و بی خیال از رنجی که مشوقانش در سکوها می کشند،پیام های اینستاگرامی اش را به روز می کند.بی آن که بداند چه بر سر هواداران تیمش آورده و می آورد.

همانهایی که به رغم تمام اتفاقاتی که در طول فصل رخ داد و پنالتی هایی که هدر داده شد و موقعیت هایی که از کف رفت،هیچگاه دست از حمایتش برنداشتند که هیچ،حالا هم نگران آینده او و پرسپولیسی هستند که موفقیتش را با ساق های او گره زده اند.

در این میان هواداری که دستش به جایی بند نیست و هر چند وقت یک بار نیز با دیدن پیام های اینستاگرامی و عکسی هایی که لخندهای شکل گرفته در آن را به نوعی دهن کجی به خود فرض می کند نباید دلخوش باشد به واکنش سرمربی تیمش؟ نباید در انتظار واکنش مدیر و مقام مسئول باشگاهش باشد؟

به راستی آیا طارمی و بازیکنان بزرگ تر از او در تیم ملی جسارت دارند چنین اقداماتی را در قبال کارلوس کی روش داشته باشند؟آیا طارمی می تواند به کی روش بگوید که در حال انتخاب باشگاه بعدی اش است و در تمرینات بدنسازی تیم ملی حاضر نمی شود؟

حقیقتا آیا کی روش نیز مشابه واکنش امروز برانکو با طارمی برخورد می کرد؟

تردیدی به پاسخ این سوال ها نداریم و البته می دانیم که تفاوت در سبک نگرش برانکو و کی روش تفاوت از زمین تا آسمان است.

می توان گفت طارمی از همان روزی فهمید می تواند مدیر و سرمربی و هوادران میلیونی بزرگترین باشگاه ایران را به امروز و فردا موکول کند که پشت ضربات پنالتی ایستاد و یکی بعد از دیگری پنالتی خراب کرد و هیچ کس هم نبود تا این امتیاز را از او بگیرد.حتی برانکویی که صراحتا اعلام کرد تا زمانی که او هست به این مهاجم حق پنالتی زدن نخواهد داد.

شاید می توان گفت طارمی از همان روزی فهمید می تواند مدیر و سرمربی و هوادران میلیونی بزرگترین باشگاه ایران را به امروز و فردا موکول کند که خودش را بزرگتر پرسپولیس تلقی کرد و در جشن اسپانسر باشگاه و قبل از دربی در مصاحبه با رسانه ها هر چه خواست علیه طاهری و مدیران باشگاه ردیف کرد.

باید گفت طارمی از همان روزی دریافت میتواند برای پرسپولیس و هوادارانش ناز کند و برای اولتیماتوم سرمربی اش تره هم خورد نکند که در مقابل دوربین برنامه ۹۰ ادای برانکو را درآورد و از ته دل خندید و هیچ مانعی را پیش رویش ندید.

شاید می توان حدس زد طارمی از همان روزی دریافت میتواند برای پرسپولیس و هوادارانش ناز کند که به ترکیه رفت و با پشیمانی برگشت و هوادار پرسپولیس او را بخشید و یک بار دیگر با حمایت هایش او را آقای گل کرد.

پس بیایید باور کنیم که پا در هوایی و سرگیجه امروز از حرکات این جوان، نتیجه اتفاقاتت سلسل وار فصل قبل است که هیچ کس مانع آن نشد.

حال سوال این است که هوادار پرسپولیس باز هم او را با زدن چند گل خواهد بخشید؟ ایا برانکو همچنان چشم هایش را خواهد بست و باشگاه نیز مرخصی طارمی را تمدید میکند؟

باید دید آیا طارمی میتواند همین اتفاق را در تیم ملی و کی روش نیز پیاده کند؟

تردید نکن پا در هوایی امسال، نتیجه عملکرد پر از سوالی است که دیگر نباید تکرار شود.

حامد وفایی