به گزارش پیروزی‌دیلی، سرمربی آلمانی استقلال را دعوت می‌کنیم به یک واقع بینی اساسی. او را فرا می‌خوانیم به مطالعه جدی و دقیق و تحقیقاتی وسیع درباره آنچه در شهرآورد ۸۵ رقم زد. نزدیک‌ترین راه برای آنکه او را به مقصد برسانیم این است؛ مقایسه نیمکتی که در اختیارش بود، با آنچه برانکو ایوانکوویچ در دست داشت. شاید این قیاس، مرد آلمانی را به واقعیت‌های ملموس نتیجه‌ای که رقم زده آگاه سازد. وزن نیمکت استقلال هم از لحاظ فنی و هم از بعد مالی بسیار سنگین‌تر از پرسپولیس بود. روی نیمکت استقلال تا چشم کار می‌کرد ستاره دیده می‌شد اما در نیمکت پرسپولیس هر چه گشتیم جز محسن مسلمان ستاره دیگری را ندیدیم. برانکو در حالی برنده این شهرآورد شد که عمیقا روی نیمکت دستش خالی بود. با بازیکنانی همچون ابوالفضل درویش‌وند، احسان حسینی، سعید حسین‌پور و حتی احسان علوان‌زاده. اینها عقبه تیمی بودند که استقلال را در شهرآورد ۸۵ بردند.

شهرآورد ۸۵ فرصتی بود تا دوباره ضعف‌های استقلال در بهره‌برداری از ستاره‌هایش را نظاره کنیم و مهر تایید بزنیم بر فقدان مدیریت فنی در این تیم. نقطه مایوس کننده‌ای که انگار وینفرید شفر هم برایش چاره و دکترینی ندارد و نمی‌داند چگونه از این همه مهره گرانقیمت و درجه یک بهره بگیرد و با چه برنامه‌هایی از این همه ستاره مجموعه‌ای هماهنگ و بی‌نقص بسازد؛ تیمی برنامه محور، دارای هدفگذاری و برخوردار از فهم مدیریت بازی. گرچه برخی اعتقاد دارند که استقلال نسبت به بازی‌های قبل خود تحولاتی داشته اما این استدلال وقتی نتیجه‌ای همراه خود نیاورد، نمی‌تواند تحلیلی درست بر آنچه در استقلال امروز می‌گذرد، باشد.

فوتبال امروز دنیا برخاسته از اصل نتیجه‌گیری است و به قول برانکو ایوانکوویچ به تیمی بابت ایجاد موقعیت امتیازی نمی‌دهند و پیروز تیمی است که دروازه حریف را فرو بریزد؛ منطقی درست که مرد کروات بر پایه همان و با وجود نداری‌های بسیاری که هم در ترکیب اصلی و هم روی نیمکت داشت، به خوبی در میدان بازی پیاده کرد.

حال و روز استقلال وخیم‌تر از آن چیزی است که در پیشرفت ظاهری‌اش در شهرآورد ۸۵ می‌بینیم. تیمی که پیش‌تر در ید منصوریان بود و حالا در اختیار وینفرید شفر آلمانی قرار گرفته، تا پایان هفته دهم یعنی یک سوم از بازی‌های لیگ در رتبه نازل سیزدهم قرار دارد. جایگاهی نگران کننده که با ادامه این سبک و سیاق رهایی از آن کار ساده‌ای نیست و نباید انتظار داشت که تیم مرد آلمانی با نمایشی که هیچ نشانه‌هایی از جسارت و شادابی در خود ندارد، به جایگاه مهمی در فصل جاری برسد. تا دیروز تصور می‌شد که فقط مشکل علیرضا منصوریان و همکاران او است؛ مجموعه‌ای که ثابت کردند قابلیت استفاده از بازیکنان گرانقیمتی که برای‌شان فراهم آمده به انضمام حمایت‌های بسیاری که از روی سکوها وجود دارد را نداشتند اما بعد از شهرآورد ۸۵ حق داریم که وینفرید شفر را هم در همین دایره ناکامان قرار بدهیم و او را نیز به نقد بکشیم.

شفر به واقع هیچ تغییر بنیادین و اساسی در استقلال ایجاد نکرده است. نگاهی به سبک بازی شجاعیان بیندازید. این بازیکن که کم هزینه روی دست استقلال نگذاشته و به نظر می‌رسد که کلاه گشادی سر یارگیران استقلال و شخص پندار توفیقی گذاشته، بعد از استخدام شفر تا چه اندازه رشد فنی داشته است؟ آیا شجاعیان بدل به بازیکنی در خدمت تیم، موقعیت سنج و آرام شده است؟ نه، شجاعیان همان بود که بود و شاید به لحاظ رفتاری نسبت به گذشته تنزل بیشتری هم یافته است چراکه در همین بازی یکی از بی‌اخلاق‌ترین بازیکنان استقلال بود و بارها بازی را به حاشیه کشاند.

شفر در این ایام می‌توانست لااقل از شجاعیان بازیکنی بهتر بسازد یا حتی برای پست دفاع میانی استقلال پادوانی را به مرز آمادگی برساند و از بازی دادن به چشمی در این پست خودداری کند تا شاید آن فاجعه به بار نیاید اما شفر بر مداری کاملا پراشتباه طی طریق می‌کند و با اتکا به باورهایی از بیخ و بن غلط تصور می‌کند چشمی می‌تواند مهره گم شده استقلال برای پست دفاع میانی باشد. از امید ابراهیمی هم چیزی ندیده‌ایم. شفر چه تمرین اثرگذاری با ابراهیمی انجام داده تا از سایه بیرون بیاید و دوباره به روزهای اوج و پرفروغش بازگردد. ابراهیمی به واقع یکی از ضعیف‌ترین بازیکنان شهرآورد بود.

از وینفرید شفر انتظار بود با این استقلال لااقل یک تساوی از شهرآورد بیرون بکشد. او برای اینکه روی ساختن ترکیبی ایده‌آل برای این بازی تفکری جدی داشته باشد، وقت و زمان کافی در اختیار داشت اما نتوانست از مجالی که در اختیارش بود نهایت بهره را ببرد و در حالی این بازی بزرگ را به پایان رساند که علاوه بر ثبت باختی دیگر در کارنامه بازی‌های استقلال در شهرآورد، پنجمین شکست فصل تا پایان هفته دهم ثبت شد و استقلال در جایگاه نازل سیزدهمی قرار گرفت.

شفر برای اینکه حقیقت‌های آنچه رقم خورده را بیشتر دریابد کافی است نگاهی به نام‌هایی که استقلال برای شهرآورد ۸۵ کنار هم قطار کرده بود بیندازد و آن را قیاس کند با آنچه در اختیار برانکو ایوانکوویچ قرار داشت. شاید ترکیب اولیه‌ای که به‌عنوان بازیکنان اصلی برای استقلال به میدان رفتند، به لحاظ فنی با آنچه در اختیار برانکو بود، برابری می‌کرد. حتی استقلال در برخی پست‌ها بازیکنانی به مراتب باتجربه‌تر را در اختیار داشت اما روی نیمکت استقلال تا چشم کار می‌کرد ستاره دیده می‌شد. نیمکتی که قیمتش به ۸ میلیارد می‌رسید اما در مقابل نیمکت ارزان قیمت سرخ‌ها در عجز و ناتوانی بسیار بود.

نیمکت نشین‌های استقلال:

رحمتی، بیت سعید، شهباززاده، انصاری، سهرابیان، قائدی، جباروف، پادوانی

نیمکت نشین‌های پرسپولیس:

محرمی، درویش‌وند، علوان‌زاده، حسین‌پور، حسینی، رادوشوویچ، مصلح، مسلمان، نعمتی