با جناب نصیرزاده ابتدا از حال و هوای باشگاه تحت مدیریت‌شان صحبت کردم. سپس از آن‌جایی که ایشان از تعلق‌خاطر ویژه بنده به آقای‌گل جهان مطلع هستند، صحبت‌مان به ذکر موضوعی با حضور علی دایی کشیده شد. موضوع این بود: (از زبان استادنصیرزاده) چندوقت پیش علی دایی را در سازمان‌لیگ دیدم. گفتم من یک تشکر به شما بدهکارم. چون باعث شدید پس از دریافت مدرک لیسانس مدیریت،  در مقطع فوق‌لیسانس حقوق ادامه تحصیل بدهم و مدرک آنرا بگیرم. به هرحال گپ و گفت جالبی داشتیم. اما اگر می‌خواهید در مورد داوری بازی پرسپولیس و الجزیره صحبت کنید، متأسفانه من نتوانستم جریان کامل این بازی را ببینم. اما نکته جالبی اتفاق افتاد. برای خرید آجیل به فروشگاهی در قلهک نزدیک منزل رفته بودم. دقیقه 85 بازی بود و نتیجه یک – یک مساوی؛ تمام فروشندگان فروشگاه پرسپولیسی بودند و شش دانگ حواس‌شان متوجه بازی که از تلویزیون پخش می‌شد. چند رقم جنس را قیمت کردم. برایم تعجب‌آور بود. پسته از کیلویی ۸۹ هزار تومان بود تا 92 و ۹۶ هزار تومان! نگرانی این پرسپولیسی‌ها را که دیدم، گفتم پرسپولیس یک گل دیگر می‌زند و پس از آن بازیکنان ما یک یا دو مورد وقت‌کشی می کنند و در نهایت بازی دو بر یک به سود پرسپولیس تمام خواهد شد. اهل فروشگاه گفتند آخر چیزی تا پایان بازی وقت نمانده و خیلی سخت است من گفتم پرسپولیس در پایان بازی که به "برانکو تایم" است  به گل دوم میرسد. گفتند پس شما تا آخر بازی باید پیش ما بمانید. خلاصه که پرسپولیس گل دوم را زد و پیروز این بازی شد. یک‌دفعه دیدم صاحب فروشگاه یک‌کیلو از آن پسته 96‌هزارتومانی‌ها کشید و به عنوان شیرینی برد و صعود پرسپولیس و پیش‌بینی من به دستم داد.