کمال که در جریان بازی و با متوقف کردن بازیکن حریف، خود را اخراج شده دید در لحظاتی که خارج زمین حضور داشت قطعا لحظه ای آرام قرار نداشت و شاید در این خیال بود که می توانست به نوعی به بازی خود ادامه دهد که اخراج نشود و یکی از 11 بازیکن حاضر در میدان باشد. این بی قراری قطعا در نیمه دوم و پس از به تساوی کشیده شدن بازی بیشتر هم شد؛ اما در نهایت سایر بازیکنان توانستند با دوندگی و البته جنگندگی بیشتر جای خالی کمال را پر کنند و یقینا پس از به صدا در آمدن سوت پایان بازی، هافبک دفاعی پرسپولیسی ها یکی از خوشحال ترین پرسپولیسی های دنیا بود؛ چرا که با اخراج خود موجبات حذف تیم را فراهم نکرده بود. 

همانطور که در تصویر پیداست، زمانی که کامیابی نیا قصد خروج از میدان را داشت، دنیایی از حرف و کلام بین او و سرمربی تیمش که حالا باید تیمش را بدون ستون هدایت می کرد، رد و بدل شد. حرف هایی که در نهایت تبدیل به خاطره ای سنگین شد و قطعا در یاد هر دو خواهد ماند.